ZSBD w Żywcu

JAK PRZECZYTAĆ 100 STRON W GODZINĘ

 

(OPRAC. OKA)

 

W ciągu życia człowiek może przeczytać nie więcej niż 2-3 tysiące książek, zakładając, że czyta po 50 stron dziennie z szybkością 300 słów na minutę.

W ciągu życia człowiek może przeczytać nie więcej niż 2-3 tysiące książek, zakładając, że czyta po 50 stron dziennie z szybkością 300 słów na minutę. Jednak często jest to tylko od 150 do 200 słów i stopniem rozumienia od 40 do 70 procent.

Oznacza to, że książkę liczącą około 200 stron czyta się ponad 7 godzin. To nie najlepszy wynik, ale łatwo można go zmienić. Wystarczy pozbyć się podstawowych błędów czytelniczych oraz nieco zmienić swój stosunek do techniki czytania. Takie umiejętności da uczestnictwo w kursie szybkiego czytania.

Jak czytamy, a jak powinniśmy

Tempo 200 słów na minutę, które gwarantuje względnie sprawne czytanie, jest niestety rzadkością. Dotyczy to zarówno dorosłych jak i dzieci. Czytanie w przedziale 150 – 180 słów na minutę jest szalenie nużące i nieefektywne. Spada stopień rozumienia i dochodzi często do dekoncentracji. Każdy z nas ma zapewne doświadczenie, podczas którego po „przeczytaniu” kilku stron, zorientował się, że nie wie, o czym czyta i myśli zupełnie o innych sprawach. Dzieje się tak dlatego, że nasz mózg nie wykorzystując swoich możliwości (myśli 5 razy szybciej niż wypowiada słowa), po prostu się „nudzi” i sam „wynajduje” sobie ciekawsze „zajęcia”.

„Czytaj powoli i dokładnie, to wszystko zrozumiesz” – jeden z mitów powtarzanych nam od szkoły podstawowej. Wolne czytanie jest nam potrzebne jedynie na etapie nauki składania liter i sylab. Kiedy czytamy powoli, bardzo szybko się dekoncentrujemy. Osoba powoli czytając pojedyncze słowa, skupia się jedynie na ich pojedynczym znaczeniu, często w oderwaniu od słów wspomagających jego przenośne zrozumienie, nie ogarnia rozumieniem szerszego kontekstu.

Czytamy uchem, a nie okiem

Proces nauki szybkiego czytania zacząć należy od eliminacji podstawowych błędów czytelniczych. Najważniejszym z nich jest fonetyzacja, czyli powtarzanie czytanych wyrazów w myślach lub szeptem (subwokalizacja). To ona skutkuje ograniczeniem tempa czytania - główną przyczyną jest zbyt wolne podawanie informacji przez kanał słuchowy. Bo tak naprawdę, choć do czytania niezbędne są oczy, to niemal wszyscy „czytamy uchem”. Wymawiamy to, co widzimy, aby „lepiej” zrozumieć to, co zobaczyliśmy.

Na czym polega szybkie czytanie?

Najprostsza odpowiedź może brzmieć: na czytaniu grupami wyrazów i skróceniu fiksacji, tzn. czasu zatrzymywania wzroku na tekście. Aby czytać szybko, należy znać podstawowe informacje, dotyczące pracy oka oraz mózgu w trakcie czytania. Ponadto wykonuje się wiele ćwiczeń mających na celu m.in. rozszerzenie pola widzenia, przyspieszenie tempa czytania, czy doskonalenie pamięci fotograficznej.
Nie wszyscy uświadamiają sobie fakt, że tak naprawdę czytanie odbywa się w płacie potylicznym mózgu. Oczy są tylko „narzędziami przechwytywania” informacji, zakodowanych pod postacią wyrazów. To w mózgu odbywa się kojarzenie i rozumienie tego, co czytamy.

Praca oka

Aby mózg mógł odebrać informację, nasze oko musi zatrzymać się na tekście na ułamek sekundy (fiksacja - trwa od 0,25 do 1,5 sek.). Aby ją skrócić do niezbędnego minimum, trzeba wykonywać systematycznie ćwiczenia, doskonalące m.in. szybkie postrzeganie oraz pamięć fotograficzną.

Aby zmusić oko do szybszego poruszania się po tekście, niezbędny jest wskaźnik. Może to być wąski patyczek, podobny do tego, który używamy do zrobienia szaszłyka, ale może nim być z powodzeniem ołówek czy długopis.

Dzieci ucząc się czytać, pomagają sobie często palcem, podobnie jak dorośli podczas wyszukiwania terminu w słowniku lub numeru w książce telefonicznej. Te przykłady ilustrują zalety stosowania wskaźnika. Pomaga on utrzymać koncentrację, orientację w tekście oraz przyspiesza pracę oka, które „siłą woli” nie potrafi „samo z siebie” poruszać się szybciej i płynnie po tekście.

Czytając w języku, który dobrze znamy, nie musimy zbyt długo i uważnie patrzeć na wyrazy, których znaczenie mamy przyswojone. Pamiętajmy, że za zrozumienie sensu wynikającego z ich zestawienia, odpowiedzialny jest mózg.

Pole widzenia

Jego poszerzenie odgrywa ważną rolę w nauce szybkiego czytania. Na jego rozwijanie jest bardzo wiele ćwiczeń, najbardziej popularnym są Tablice Schulza. Dodatkowo podczas szybkiego czytania wykorzystywane jest tzw. „miękkie patrzenie”. Polega ono na obejmowaniu jednym spojrzeniem kilku wyrazów w linijce, lub grupy wyrazów np. w kilku linijkach lub całych akapitach.

Zalety szybkiego czytania

• Znacznie skracamy czas czytania, co daje nam możliwość zapoznania się z ogromną liczbą tekstów, praktycznie niedostępną osobom czytającym w tradycyjny sposób.
• Znikają sterty zaległych pism, książek, i czasopism.
• Mamy w końcu czas na lektury dla przyjemności.
• Osiągamy bardzo wysoki stopień koncentracji na tekście. Podczas szybkiego czytania, mózg jest tak zaabsorbowany tą czynnością, że nie zdarzają się praktycznie sytuacje, w których mylimy podczas czytania o innych rzeczach. Gdy jakaś „inna”, niezwiązana z treścią książki myśl, dociera do świadomości czytelnika, natychmiast przerywa czytanie, a nie „brnie” niepotrzebnie przez kolejne strony.
• Nie tracimy czasu na czytanie książek nieprzydatnych.
• Trafnie dobieramy lekturę w czytelniach i księgarniach.
• Potrafimy umiejętnie dobierać i zmieniać tempo czytania, w zależności od celu lektury.

 

150-200 słów
Tyle średnio słów na minutę czyta przeciętny człowiek

 

(Źródło: https://pomorskie.naszemiasto.pl/jak-przeczytac-100-stron-w-godzine-propozycja-na-wakacje/ar/c13-205379)

MAPA MYŚLI - SKUTECZNY SPOSÓB SZYBKIEGO UCZENIA SIĘ

JAK ODPOCZYWAĆ W CZASIE NAUKI?

Ćwiczenia relaksacyjne, czyli jak odpoczywać w czasie nauki

Kiedy musimy nauczyć się dużej partii materiału zwykle siadamy do niej i staramy się zdobyć wiedzę w czasie jednej, kilkugodzinnej sesji. Nierzadko już po godzinie czy dwóch czujemy się zmęczeni, wszystko nam się miesza i nie jesteśmy w stanie niczego zapamiętać – wynika to z faktu, że podczas procesu nauki nie wzięliśmy pod uwagę ograniczeń naszego mózgu i nie daliśmy mu odpocząć; zapomnieliśmy o tak ważnym elemencie nauki, jakim jest relaksacja.

NAUKA A MÓZG

Niewiele osób zdaje sobie sprawę z faktu, że nasz mózg nie ma ciągłej możliwości uczenia się na takim samym poziomie efektywności – aby więc zyskać jak najwięcej, należy naukę odpowiednio rozłożyć. Jako, że najlepiej zapamiętujemy przez 20 początkowych i 20 końcowych minut nauki, warto każdy blok tematyczny podzielić na trwające 30 minut etapy, w czasie których będziemy się uczyć jednej rzeczy. Między tymi etapami dobrze jest wprowadzić nie mniej, niż 5, ale nie więcej, niż 10 minut przerwy – pozwoli to na krótki odpoczynek mózgu oraz przywrócenie efektywności nauki. Dobrze jest również uczyć się naprzemiennie przedmiotów, które wykorzystują różne półkule mózgu – ścisłych na zmianę z humanistycznymi.

PO CO PRZERWA?

Nasz mózg najlepiej przyjmuje materiał podawany w małych „paczkach”, a przerwa pomiędzy tymi paczkami jest niezbędna – nie tylko po to, aby mózg mógł wrócić do pracy na wysokich obrotach, ale również dlatego, że i my męczymy się, kiedy partie materiału do nauki są zbyt duże. Przerwa powinna być spożytkowana tak, aby zapewnić nam jak największy komfort – warto wykorzystać techniki relaksacyjne, które pozwolą na odprężenie i zmniejszenie napięcia mięśni; ważne, aby czas ten był wypełniony czymś, co zajmie nas w inny sposób, niż nauka.

ĆWICZENIA RELAKSACYJNE

Całkiem dobrym sposobem na odprężenie będzie położenie się na łóżku z zamkniętymi oczami – odprężamy wtedy ciało, niwelujemy napięcie mięśni oraz dodatkowo dajemy odpocząć naszym oczom. Dobrą formą odpoczynku mogą być również ćwiczenia fizyczne na świeżym powietrzu bądź przy otwartym oknie. Pozwolą dotlenić komórki organizmu oraz rozruszać zastane mięśnie. Nieco bardziej zaawansowaną, jednak również przynoszącą efekty i nietrudną do opanowania techniką jest trening Jacobsona. Polega na skupianiu się na napinaniu oraz rozluźnianiu konkretnych partii mięśni – efektem takich ćwiczeń, po pewnym czasie, jest umiejętność napinania jedynie tych partii mięśni, które są nam niezbędne do konkretnej czynności, co znacznie obniża poziom zmęczenia organizmu. Dla osób, które dużo się uczą i przebywają w jednej pozycji, na pewno przydatny będzie w przerwach trening medytacji, który pozwala nie tylko na wyciszenie umysłu oraz zajęcie go innymi sprawami niż nauka, ale również – co zostało naukowo udowodnione – doskonale spełnia się w roli narzędzia do całkowitego odprężenia ciała oraz samodoskonalenia. Ciekawą, a do tego dosyć prostą metodą relaksowania się jest oddychanie przeponą, zwane również sekretną bronią mówców. Zazwyczaj oddychamy, poruszając klatką piersiową, przez co oddech jest dosyć płytki - przeszkadza nam to nie tylko przy ćwiczeniach fizycznych, ale również przy mówieniu czy koncentracji. Oddychanie przeponą pozwala na dostarczenie dostatecznie dużej dawki tlenu, usprawnia proces przyjmowania tlenu do komórek ciała oraz wspomaga pracę mózgu i serca. Dzięki takiemu treningowi, uda nam się nie tylko odprężyć, ale również skoncentrować na pracy, co zaprowadzi nas do następnego punktu związanego z odpoczynkiem.

KONCENTRACJA

Koncentracja jest niezwykle ważnym procesem, który usprawnia naukę oraz pomaga nam skupić się na istotnych rzeczach. Często po odpoczynku czujemy się wybici z rytmu nauki – na pewno przydadzą się wtedy ćwiczenia koncentracji, które pozwolą nam z powrotem w ten rytm wejść. Jednym z takich ćwiczeń jest skupienie się na całkowitym oczyszczeniu umysłu z losowych myśli – jest to początkowo trudne (mózg stworzony jest tak, aby cały czas przetwarzać informacje) – jednak wykonalne. Wystarczy postarać się, aby nasz umysł nie odpowiadał aktywnie na myśli, które się w nim pojawiają – dzięki temu będziemy w stanie skupić się na przedmiocie nauki.

Do lamusa odchodzi mit, że nauka non stop jest najbardziej efektywna – nic bardziej błędnego. Warto zaplanować swój czas tak, aby między każdym etapem nauki móc wydzielić sobie krótką przerwę, spędzoną na relaksacji ciała i umysłu. Dzięki temu nie tylko znacznie wzrośnie nasza efektywność, ale również skróci się czas nauki oraz zwiększą się nasze możliwości.

 (Żródło:  https://fiszkoteka.pl/artykul/16-cwiczenia-relaksacyjne-czyli-jak-odpoczywac-w-czasie-nauki)

JAK EFEKTYWNIE SIĘ UCZYĆ?

Przez efektywne uczenie należy rozumieć maksymalną zdolność do przyswajania potrzebnej wiedzy a także prawidłowe jej wykorzystanie w określonym czasie.

Klucz do efektywnego uczenia się tkwi w tworzeniu tzw. materiałów pomocniczych (notatek), zapamiętywania oraz powtarzania przyswojonego materiału (zwłaszcza przed snem).

Pamiętaj, masz w sobie potencjał naturalnych możliwości, by przyswoić wiedzę! Nigdy nie mów sobie, że nie jesteś w stanie się czegoś nauczyć. Nie musisz być ekspertem w każdej dziedzinie! Oto kilka rad, które pozwolą ci się efektywniej uczyć!

Sposobów nauki jest pewnie tyle ilu uczniów. Oto uniwersalne pomysły dla każdego – kilka prostych rozwiązań, które mogą znacząco ułatwić naukę i zwiększyć ilość zapamiętanego materiału.

1. Oczyść umysł.

Naukę warto rozpocząć od uspokojenia się i kilku minut refleksji. Zastanowienia się czy gdzieś z tyłu głowy nie ciążą nam jakieś niedokończone sprawy, np. ważny telefon do wykonania. Dobrze jest to, co można załatwić szybko, wykonać od razu. Sprawy nie dające się rozwiązać od ręki, dobrze jest zanotować w kalendarzu. Doświadczenie uczy, że zapisywanie zadań do wykonania w wiarygodnym miejscu powoduje, że przestają one zaprzątać nasze aktualne myśli.

2. Odnajdź właściwą motywację.

O wiele szybciej i łatwiej uczy się, posiadając odpowiednią motywację. Im bardziej chcemy się czegoś dowiedzieć, tym łatwiej i efektywniej tę wiedzę przyswajamy. Przede wszystkim postarajmy się unikać negatywnej motywacji, czyli słów typu: „nie umiem, nie potrafię, to za trudne”. Formułujemy nasze cele, używając słów chcę i mogę poznać, zrozumieć i zapamiętać. Obudźmy ciekawość na to, czego mamy się nauczyć.
Gdy tworzymy w sobie wizję nauki jako czegoś przyjemnego, to wyzwalamy w sobie naturalną, silną energię, potrzebną do efektywnego uczenia się.

3. Wyeliminuj bodźce.

Kiedy już nie dokuczają nam niechciane myśli, należy wyeliminować bodźce zewnętrzne. Zdecydowanie nie pomogą nam w nauce: nauka przy włączonym telewizorze, odtwarzaczu CD lub MP3, a nawet (jeśli uczysz się przy komputerze) gadu-gadu i Skype. Jeśli problemem są ludzie, dobrze jest zamknąć się samotnie w pokoju, wywiesić tabliczkę „nie przeszkadzać” lub w ogóle przenieść się do miejsca, gdzie obecność innych jest symboliczna i nie narzucająca się, np. do cichej biblioteki lub jeśli kogoś odpręża przebywanie na łonie natury – do parku.

4. Pracuj w pozycji siedzącej.

Mogłoby się wydawać, że wygodniej jest uczyć się (w rozumieniu czytać) na leżąco. Niestety... przyjęcie pozycji horyzontalnej uruchamia w naszym organizmie „procedury” związane z odpoczynkiem i relaksem. Dość szybko „tracimy kontakt” z czytanym materiałem i myśli uciekają do innych spraw, niekoniecznie związanych z nauką.

5. Regularnie rób przerwy.

Kiedy ludzki mózg zbyt długo funkcjonuje na podwyższonych obrotach, dobrze jest pozwolić mu złapać oddech. Krótka, choćby kilkuminutowa przerwa może wtedy zdziałać cuda, jeśli chodzi o koncentrację i zdolności zapamiętywania. Dobrze jest wstać i przejść się po pokoju lub nawet na świeże powietrze. Pobudzi to krążenie krwi i dotleni mózg. Dowiedziono również, że najłatwiej zapamiętuje się materiał z początku lekcji, lektury lub prezentacji. Można więc powiedzieć, że im więcej przerw tym lepiej zapamiętany materiał... byle tylko nie przesadzić.

6. Gdy się uczysz, warto abyś wziął pod uwagę cztery podstawowe prawa pamięci:

• efekt początku – najwięcej zapamiętujemy tuż po rozpoczęciu nauki.
• efekt końca – pod koniec “naukowego posiedzenia” nasza zdolność koncentracji znów wraca do wysokiego poziomu.
• efekt odmienności – skutecznie zapamiętujemy to, co znacząco różni się od reszty, odbiega od ustalonych schematów.
• efekt powtórzeń – treści powtarzające się, podobne zostają zapamiętywane skuteczniej niż jednostkowo wymienione.

Analizuj to, czego jeszcze musisz się nauczyć. Takie przetwarzanie informacji jest jednocześnie powtórką – co doskonale pomaga w zapamiętywaniu. Powtarzanie materiału jest bardzo ważnym elementem skutecznej i efektywnej nauki.

Najszybciej tracimy informacje zaraz po ich nauczeniu. Potem spadek wiedzy maleje, wraz z czasem. Można temu zaradzić, wyznaczając w odpowiednich odstępach powtórki.

Ogólnie, przyjmuje się, że nowo nauczony materiał powinno się powtarzać:

• zaraz po nauce (do 10 min.)
• po upływie 1 godziny
• po 24 godzinach
• po 48 godzinach
• po tygodniu
• po miesiącu
• po 6 miesiącach

Po tym czasie, nowy materiał powinien trafić do pamięci długotrwałej, która jest niemal wieczna.

 7. Miejsce do nauki powinno być odpowiednio przygotowane:

- organizujemy przestrzeń wokół siebie w przyjazny sposób,
- wietrzymy pokój,
- siedzimy na wygodnym krześle o odpowiednim kształcie i wysokości,
- dbamy o porządek,
- oświetlenie organizujemy z lewej strony ciała,
- rezygnujemy z towarzystwa osób, które nam przeszkadzają.

8. Stwórz plan pracy.

Zastanów się, co masz zrobić, co jest najważniejsze.

• Warto odpowiedzieć sobie na kilka zasadniczych pytań:
• Czego będę się uczyć?
• Po co się tego trzeba uczyć? Jakie są moje cele uczenia się?
• Na kiedy mam się nauczyć danego materiału?
• W jakim czasie, czyli jak dużo czasu mam na naukę?
• Gdzie zamierzam się uczyć?
• Jakimi sposobami pragnę się uczyć?
• Czy będę się uczyć z innymi osobami?
• Co sprzyja realizacji uczenia się, jakie zastosuję wzmocnienia motywacji?
• Co utrudnia i ogranicza uczenie się?

Planując każdą swoją pracę, warto zwracać szczególną uwagę na uwzględnianie tych godzin w czasie dnia, kiedy uczy nam się najlepiej.

Gdy już wiesz, czego chcesz się w danym dniu uczyć, zacznij przygotowywać wszystko, co będzie ci niezbędne do pracy. Na biurku zgromadź najważniejsze podręczniki (nie zastawiaj się zbyt wieloma książkami, to muszą być te najważniejsze).

9.Wybierz najskuteczniejszą metodę nauki.

Uczymy się za pomocą wielu zmysłów:
- patrząc,
- słuchając,
- dotykając,
- twórczo notując (tradycyjna „ściągawka” ma właśnie sens jako forma osobistej notatki!),
- rysując,
- chodząc (ruch sprzyja lepszej pracy mózgu),
- wyobrażając sobie obrazy i kompozycje skojarzone z treścią (np. ćwiczenia wyobraźni),
- podśpiewując rytmicznie i z rymami,
- dyskutując z kimś na dany temat,
- tłumacząc to, czego się uczymy, komuś innemu.

Wzrokowcy powinni:
· używać kolorowych pisaków i długopisów,
· podkreślać, rysować, tworzyć schematy i tabele,
· układać krzyżówki z najważniejszych słów do zapamiętania,
· kluczowe słowa, wzory, daty, wnioski zapisywać na małych karteczkach i umieszczać na wysokości oczu,
· stosować wizualne pomoce naukowe – slajdy, filmy,
· pracować w ciszy.

Słuchowcy powinni:
· głośno powtarzać najważniejsze do zapamiętania kwestie,
· jeżeli to możliwe rymować, deklamować, wykorzystując rytm i rym,
· ułożyć krótki wiersz lub piosenkę złożoną z najważniejszych słów do zapamiętania,
· wykorzystać dialogi, rozmowy, dyskusję w grupie,
· najważniejsze informacje nagrywać a potem odtwarzać.

Kinestetycy (ruchowcy) powinni:
· uczyć się wykorzystując dynamikę całego ciała,
· demonstrować pojęcia za pomocą ruchów i gestów (kalambury),
· powtarzając materiał chodzić po pokoju,
· konstruować modele przestrzenne, wycinać, lepić z plasteliny

10. Zapoznaj się z techniką szybkiego czytania ze zrozumieniem.

Czytanie to złożony proces psychiczny, który polega na spostrzeganiu umownych znaków graficznych i odtwarzaniu z nich myśli, które autor przy ich użyciu zaszyfrował..

Czytanie:

- dostarcza nam wiedzy o otaczającym nas świecie,

- kształtuje nasze poglądy i przekonania,

- dostarcza nam rozrywki, relaksu, pomaga nam oderwać się od codzienności,

- rozwija nas emocjonalnie (przeżywamy losy bohaterów, identyfikujemy się z nimi),

- uczy poprawności językowej (ortografia, styl, gramatyka, stylistyka itd.)

- podnosi nasz poziom kultury, ułatwia komunikację z ludźmi,

- rozwija inteligencję,

- pomaga rozwiązać problemy (np. literatura psychologiczna).

Rodzaje czytania:

- w zależności od celu: czytanie orientacyjne, gdy kartkuję dany tekst, czytanie dla przyjemności i relaksu, uczenie się, studiowanie tekstu, czytanie krytyczne,

- w zależności od rodzaju tekstu: czytanie literatury pięknej, czytanie danych technicznych, statystycznych, map, tabel, wykresów, wzorów chemicznych, itd., czytanie czasopism, prasy, podręczników.

Technika czytania:

- czytanie całościowe (integralne),

- czytanie wybiórcze, selektywne (szybko przeglądamy tekst, by ogólnie poznać jego treść, szukamy konkretnych treści odpowiadających na nasze pytania).

Zasady szybkiego czytania tekstu:

- staramy się ogarnąć wzrokiem kilka słów, całą linijkę, lub kilka linijek,

- patrzymy na górną część wyrazów, a nie na dolną,

- staramy się zrozumieć czytany tekst,

- czytamy wyłącznie oczami, nie wymawiamy bezgłośnie wyrazów,

- nie wracamy ponownie do czytanego tekstu,

- staramy się powtarzać w myślach po fragmencie przeczytanego tekstu, po czym czytamy go dalej.

Pamiętajmy o zasadach higieny czytania!

Odległość oczu od tekstu powinna wynosić 30 - 40 cm. Należy siedzieć wygodnie, mieć dobrze przewietrzone i oświetlone pomieszczenie (światło główne + punktowe z lewej strony), robić przerwy w czytaniu.

Liczy się cisza i spokój przy czytaniu, (wyłączone odbiorniki radiowe i telewizyjne itd.).

11. Naucz się prawidłowo sporządzać notatki na lekcji.

Najczęstszą formą wspomagającą celowe i zorganizowane zapamiętywanie, uczenie się, jest notowanie.

Celem notowania jest:
- ułatwienie koncentracji uwagi na przerabianym temacie,
- lepsze uporządkowanie informacji w naszej głowie,
- systematyzacja materiału oraz trwalsze zapamiętywanie.

Notując w trakcie lekcji, pogadanki, referatu możemy zastosować następujące wskazówki:
- nie notujmy wszystkiego – zapisujmy tylko najistotniejsze informacje i wypunktujmy je,
- notujmy na oddzielnych kartkach i tylko na jednej stronie, aby łatwiej porządkować, grupować notatki i wprowadzać uzupełnienia,
- stosujmy formę graficzną, przejrzystą i czytelną,
- uwzględniajmy przestrzenne rozmieszczenie tekstu,
- operujmy wielkością liter i wyrazów,
- uwzględniajmy marginesy i światła między wierszami,
- operujmy kontrastami, podkreśleniami, akapitami itp.

Układ notatki powinien odzwierciedlać:
· ważność elementów przedstawionych na zajęciach,
· ich związki, relacje między sobą i ewentualnie między informacjami już znanymi,
· kolejność w jakiej zostały przedstawione, itd.

Należy zapisywać rysunki i ilustracje.
Kompletność ich zapisu jest ważniejsza niż ich estetyka. Powinno się notować nie tylko to, co pojawiło się na tablicy czy slajdach, ale wkomponować w to również słowne uwagi dodane przez nauczyciela. Notatka powinna zawierać jak najwięcej elementów graficznych, co jest ważne szczególnie dla wzrokowców.

Mapy myśli

Niezwykle skuteczny sposób notowania to “Mapy Myśli”. Są one popularną techniką, której autorem jest Tony Buzan. Możemy tworzyć je szybciej niż tradycyjne notatki, a dzięki ich wizualnemu charakterowi łatwiej przeglądać i zapamiętywać. Mapa Myśli składa się z centralnego wyrazu-pojęcia. Wokół centralnego wyrazu rysujemy od kilku do kilkunastu głównych pojęć, które odnoszą się do środkowego pojęcia.

Używajmy “skrótów myślowych”, Mapy Myśli powinny być zwięzłe. Dlatego wprowadzamy słowa-klucze i – kiedy to możliwe – rysunki. Rysunki łatwiej zapamiętujemy niż słowa. Używajmy kolorów do wyróżnienia pojęć, strzałek, ikon, i innych wizualnych pomocy dla pokazania zależności pomiędzy różnymi elementami. Mapy Myśli nie zastąpią zwykłych notatek – szczególnie gdy potrzebujemy zanotować szczegóły. Są jednak znakomitym uzupełnieniem zwykłych notatek.

12. Pamiętaj, że najważniejszą zasadą, by trwale przyswoić wiedzę, jest zrozumienie omawianego zagadnienia.

Pamiętaj, nauka na pamięć nie przynosi długotrwałych efektów. Unikaj "wkuwania", uwierz, zdecydowanie lepsze jest kilkakrotne powtórzenie i zrozumienie materiału, niż bezmyślne wyuczanie się go na pamięć.

13. Unikaj uczenia się na ostatnią chwilę.

Staraj się nie zostawiać nauki na ostatnią chwilę. Nie planuj, że wstaniesz wcześnie rano i zdążysz opanować cały materiał. Taki zabieg pomaga tylko pozornie, a efektem może być zmęczenie na klasówce.

Efektywne uczenie się w domu polega na szybkim i łatwym zapamiętywaniu przerobionego materiału. Temu celowi służą nowoczesne sposoby, pozwalające zwielokrotnić szybkość i skuteczność nauki.

Należy uczyć się o najbardziej odpowiedniej porze dnia. Przez noc mózg uporządkuje informacje, które rano odtworzy bez trudności. Dlatego trzeba uczyć się wieczorem przed egzaminem, klasówką, ale rano zostawić książki w spokoju. Umysł musi mieć czas, by posegregować dane.

Ucząc się należy tworzyć logiczne powiązania między częściami materiału. Słówka z języków obcych zapamiętywać tematycznie np. wizyta u przyjaciół, zakupy, pogoda. Nigdy nie należy uczyć się czegoś, czego się nie rozumie – to kompletna strata czasu

Jedna „dawka” nauki powinna się zmieścić w przedziale od pół godziny do godziny. Więcej niż godzina nauki sprawi zbyt szybkie zmęczenie. Ucząc się należy robić przerwy nie dopuszczając do znużenia, złości i przemęczenia. Przerwy krótkie trzeba wypełnić aktywnością fizyczną, dłuższe przeznaczyć na relaks i sen.

Stosując powyższe zasady nauka nie będzie już przykrym obowiązkiem, może nawet stać się przyjemnością, a dobre wyniki w nauce będą zachęcać do jeszcze większego wysiłku.