DRODZY RODZICE

Naszym wspólnym zadaniem jest wychowanie młodego pokolenia. Musi to być praca szkoły i Wasza, gdyż Wy każdego dnia obserwujecie swoje dzieci i znacie je najlepiej, możecie i powinniście z nimi rozmawiać, a także czuwać nad nimi szczególnie w dobie zagrożenia narkomanią. Każdy nawet drobny niepokojący sygnał powinien być skonsultowany ze szkołą, najlepiej z wychowawcą lub pedagogiem szkolnym, aby można było uzgodnić, poznać czy ustalić przyczyny zmian w zachowaniu dziecka. Tylko szczera rozmowa i wzajemne zaufanie rodziców i nauczycieli pomoże w profilaktyce uzależnień na terenie szkoły i domu rodzinnego.

Dlaczego dzieci biorą narkotyki?

Niestety jak dotąd nie udało się znaleźć jednej, konkretnej przyczyny. Są jednak takie, które pojawiają się częściej niż inne. Oto one:

Odrzucenie dzieci, brak akceptacji otoczenia, okres dojrzewania, przeciążenie nauką, ciekawość, niedostateczna wiedza o skutkach zażywania narkotyków.

Sygnały ostrzegawcze czyli jak poznać, że dziecko bierze narkotyki

Każdy nastolatek próbuje ukryć przed dorosłymi, że bierze narkotyki. Jednak nawet u tych, którzy zachowują dużą ostrożność, można zaobserwować pewne oznaki ich zażywania. Dziecko zmienia się i to powinno nas zastanowić. Bywa, że dziecko, które się nie uczyło, było zamknięte w sobie, nagle zaczyna dużo mówić, energicznie się porusza, staje się odważne, czasem agresywne.

W innej sytuacji np. dobry poprzednio uczeń zaczyna opuszczać lekcje, chodzi na wagary, traci zainteresowanie szkołą.

Im wcześniej zauważysz zagrożenie i zaczniesz działać, tym skuteczniejsza będzie Twoja pomoc.Im mniej przykrych konsekwencji doświadcza nastolatek w związku z braniem, tym trudniej będzie go przekonać, że powinien przestać.Każdy sygnał jaki dostrzeżesz, może być wierzchołkiem „góry lodowej” – tylko specjalista jest w stanie postawić trafną diagnozę skali problemu i doradzić jak interweniować.Różne niepokojące zachowania często nie mają związku z używaniem środków odurzających. Mogą być następstwem kłopotów szkolnych, rodzinnych, zranionych uczuć, niepowodzeń miłosnych, nadwrażliwości emocjonalnej i innych, a żadnego z nich nie można bagatelizować.Jeżeli rodzina, nauczyciele i przynajmniej część uczniów bardzo zdecydowanie powie NIE, szansa na uzależnienie zmniejsza się, a szansa na wyleczenie wzrasta.Zarówno RODZIC I NAUCZYCIEL może dać dziecku co najważniejsze i najbardziej potrzebne: WIARĘ W SIEBIE, WE WŁASNE MOŻLIWOŚCI, a słowo MOŻESZ może zdziałać cuda.

Sygnały mogące świadczyć, że dziecko może mieć kontakt ze środowiskiem narkotycznym

Zmiany w zachowaniu:nagłe zmiany nastroju (duża aktywność, zmęczenie), izolowanie i zamykanie się w sobie;nagła zmiana grona dotychczasowych przyjaciół na innych zwłaszcza starszych od siebie;spadek zainteresowania szkołą, sportem i ulubionymi zajęciami;izolowanie się od innych domowników, spędzanie większości czasu samotnie w swoim pokoju;kłamstwa i wykręty, wynoszenie z domu wartościowych przedmiotów, podkradanie pieniędzy;niewytłumaczalne spóźnienia, tzw. ciche powroty do domu lub też przebywanie nocne poza domem bez uprzedzenia;tajemnicze, krótkie rozmowy telefoniczne;używanie tajemniczych określeń podczas rozmów.

Zmiany w wyglądzie zewnętrznym:

nowy styl ubierania się, spadek ciężaru ciała, częste przeziębienia, przewlekły katar, krwawienie z nosa, bóle różnych części ciała, zaburzenia pamięci oraz toku myślenia, przekrwione oczy, zwężone lub rozszerzone źrenice, bełkotliwa, niewyraźna mowa, słodkawa woń oddechu, włosów, ubrania, zapach alkoholu, nikotyny, chemikaliów, brak zainteresowania swoim wyglądem i nieprzestrzeganie zasad higieny

Narkotyki lub przybory do ich używania:

Fifki, fajki, bibułki papierowe, małe foliowe torebki z proszkiem, tabletkami, kryształkami lub suszem, kawałki opalonej folii aluminiowej, białe lub kolorowe pastylki z wytłoczonymi wzorami, leki bez recept, tuby, słoiki, foliowe torby z klejem, igły, strzykawki

NALEŻY SIĘ ZASTANOWIĆ, W JAKI SPOSÓB TY JAKO RODZIC, NAUCZYCIEL CZY OPIEKUN MOŻESZ ZARADZIĆ ABY POMÓC DZIECKU W WYDOSTANIU SIĘ Z MATNI.

Co zrobić, gdy dziecko ma już za sobą pierwszy kontakt z narkotykami?

 

Nie możesz wtedy:

Wpadać w panikę i przeprowadzać zasadniczych rozmów z dzieckiem kiedy jest ono pod wpływem środka odurzającego, udawać, ze to nieprawda, wierzyć w przedstawione fakty, bezgranicznie ufać dziecku, usprawiedliwiać dziecka, szukać winy w sobie lub np. w złym towarzystwie, wierzyć zapewnieniom dziecka, że ma kontrolę nad narkotykami i że samo sobie poradzi z tym problemem, nadmiernie ochraniać dziecka przed konsekwencjami używania narkotyków, np. pisać usprawiedliwień nieobecności w szkole spowodowanych złym samopoczuciem po zażyciu środków odurzających, spłacać długów dziecka, poddawać się!

 

Musisz koniecznie:

Wysłuchać dziecko i spokojnie z nim porozmawiać, zastanowić się, dlaczego dziecko sięga po narkotyki; czy powody nie są związane z sytuacją w waszej rodzinie – jeśli tak, pomyśl, co można zmienić.

Działać! – nie liczyć na to, że problem sam się rozwiąże; szukać pomocy specjalistów.

Wspólnie ze specjalistą i dzieckiem ustalić reguły postępowania i konsekwentnie ich przestrzegać.

Stosować zasadę „ograniczonego zaufania” – starać się zawsze wiedzieć, gdzie jest i co robi Twoje dziecko.

Gdzie szukać pomocy?

 

BEZPŁATNA LINIA POGOTOWIA MAKOWEGO 0 800 120 359BEZPŁATNA LINIA STOWARZYSZENIA KARAN 0 800 120 289

 

Co warto przeczytać?

Ruth Maxwel „Dzieci, alkohol, narkotyki”

Timothy Dimoff i Steve Carper „Jak rozpoznać czy dziecko sięga po narkotyki”

Marzena Pasek „Narkotyki? Na pewno nie moje dziecko”

Barbara Rosiek „Pamietnik narkomanki’

Christiane F. „My dzieci z dworca ZOO”

Krystyna Karwicka i Andrzej Ochremiak „My, rodzice dzieci z Dworca Centralnego”