Biblioteka
Andrzej Pągowski
Andrzej Pągowski (ur. 19 kwietnia 1953 w Warszawie) – artysta grafik, autor około tysiąca plakatów zapowiadających sztuki teatralne, filmy, festiwale sztuk oraz konkursy piosenek.
Wywodzi się z rodu szlacheckiego herbu Pobóg. Jest synem Franciszka Gustawa Pągowskiego i Krystyny z Modzelewskich. W roku 1978 ukończył z wyróżnieniem, na Wydziale Sztuki Użytkowej, Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Poznaniu.
W początkach kariery zajmował się rysunkami satyrycznymi – publikował m.in. w „Szpilkach”, „Przekroju”, „Radarze”. Plakaty zaczął projektować w 1976[3]. Oprócz plakatów filmowych w dorobku ma także projekty okładek płyt, ilustracje książkowe, czołówki telewizyjne, teledyski, scenografie teatralne i telewizyjne.
Jest autorem projektu gwiazdy używanego w Alei Gwiazd w Łodzi (na której również został uhonorowany, a także murali – w Łodzi (m.in. 2018), Oświęcimiu (Life Festival Oświęcim, 2012, 2015) i Warszawie (Muzeum Powstania Warszawskiego, 2008).
W 1990 założył agencję reklamową Studio P, która w XXI w. została przekształcona w agencję KreacjaPro.
Nagrody i wyróżnienia
Andrzej Pągowski otrzymał kilkadziesiąt nagród i wyróżnień krajowych. W 2005, za wybitne zasługi w twórczości artystycznej, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w roku 2011 otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej, a w 2012 Nagrodę Miasta Stołecznego Warszawy.
Za plakat miesiąca uznano między innymi:
· plakat zapowiadający wystawienie „Szkoły żon” Moliera w 1979 roku;
· plakat zapowiadający XIV Warszawskie Spotkania Teatralne;
· plakat zapowiadający wystawienie dramatu „Król Lear” Szekspira;
i plakaty filmowe:
· plakat filmu „Krzyk” Barbary Sass (1983);
· plakat filmu „Dziecko Rosemary” Romana Polańskiego (1984);
· plakat filmu „Krótki film o zabijaniu” Krzysztofa Kieślowskiego (1988).
Wielokrotnie otrzymywał wyróżnienia publiczności, np. za plakat zapowiadający wystawienie „Antygony” Sofoklesa w marcu 1981 roku[potrzebny przypis]. W 1988 roku otrzymał nagrodę imienia Stanisława Wyspiańskiego, przyznawaną młodym twórcom.
Andrzej Pągowski wielokrotnie brał udział w konkursie na najlepszy plakat filmowy ogłaszany przez magazyn „The Hollywood Reporter” w Los Angeles. Sześciokrotnie otrzymał pierwszą nagrodę (po raz pierwszy w 1981 roku za plakat ilustrujący musical „Hair”), raz przyznano mu drugą nagrodę, cztery razy zajął trzecie miejsce, a dwukrotnie otrzymał wyróżnienie.
12 października 2018 w łódzkiej Alei Gwiazd, przy ul. Piotrkowskiej 70, odsłonięto gwiazdę honorującą osiągnięcia Andrzeja Pągowskiego. W 2019 został laureatem X edycji konkursu Wybitny Polak.
Twórczość
Poza prywatnymi zbiorami prace Andrzeja Pągowskiego znajdują się m.in. w nowojorskich Metropolitan Museum of Art i Museum of Modern Art, madryckim Círculo de Bellas Artes, Muzeum Plakatu w Lahti, Muzeum Plakatu w Wilanowie, łódzkim Muzeum Kinematografii i Filmotece Narodowej.
Wystawy zbiorowe
Po raz pierwszy Andrzej Pągowski wystawił swoje prace w 1975 roku w Poznaniu, na wystawie prac studentów PWSSP w Galerii Nowej. Od tej pory brał udział w kilkudziesięciu
wystawach w różnych miastach Polski i Europy[9]. Wielokrotnie jego plakaty zajmowały w galeriach miejsca honorowe oraz otrzymywały nagrody, np. w 1985 roku jego plakat zajął drugie miejsce w konkursie na warszawskiej wystawie „40-lecie zwycięstwa nad faszyzmem”.
Wybrane wystawy indywidualne
·1978 – Warszawa, Galeria Plakatu
· 1980 – Warszawa, Galeria BP
· 1981 – Puławy, Galeria Biura Wystaw Artystycznych
· 1982 – pięć wystaw indywidualnych, w tym dwie za granicą
· 1983 – Wrocław, Galeria Plakatu
·1984 – dwie wystawy w Warszawie i jedna w Sofii
·1987 – Opole, Galerii biura wystaw Artystycznych
·1988 – dwie wystawy w Warszawie, Białystok i Berlin
·1989 – Paryż, Londyn, Sztokholm, Berlin, Getynga
· 1991 – „Miasto plakatów” – Monachium
· 2012 – „Andrzej Pągowski. Plakaty filmowe. 35 lat pracy twórczej” – Bydgoszcz, Warszawa
· 2013 – „Andrzej Pągowski – ilustrując filmy” – Muzeum Kinematografii w Łodzi
· 2017 – Łódź (Muzeum Kinematografii), Gdynia (Muzeum Miasta Gdyni podczas 42. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych.
Wybrane okładki płyt
· Bank – Jestem panem świata… (1982),
· Marek Biliński – Ogród króla świtu (1983),
· Wow! (1990),
· Maryla Rodowicz – Buty 2 (2011),
· Pidżama Porno – Sprzedawca jutra (2019).
(https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_P%C4%85gowski https://culture.pl/pl/tworca/andrzej-pagowski
Obrazy:
Mural zaprojektowany przez Andrzeja Pągowskiego, a poświęcony Januszowi Głowackiemu, w Łodzi przy ul. Targowej - Autorstwa Zorro2212 - Praca własna.
Gwiazda Andrzeja Pągowskiego w Alei Gwiazd w Łodzi - Autorstwa Maciek Szostek - Praca
własna.
Gwiazda zaprojektowana przez Andrzeja Pągowskiego, poświęcona Janowi Machulskiemu, jedna z pierwszych odsłoniętych w łódzkiej Alei Gwiazd - Autorstwa HuBar - Praca własna.
"Hamlet" dla Teatru Ochota, 1985, fot. dzięki uprzejmości Andrzeja Pągowskiego.
"Makbet", 1981, fot. dzięki uprzejmości Andrzeja Pągowskiego.
„Antygona", dla Teatru Ochota z roku 1980, najlepszy plakat Warszawy (marzec 1981) – za Pągowski Art. Gallery.
Andrzej Pągowski, "Przegląd Filmowy Ingmara Bergmana", 1987, fot. Anna Michalska / Muzeum Kinematografii w Łodzi.
Andrzej Pągowski, plakat do filmu "Lot nad kukułczym gniazdem", reżyseria: Milos Forman, 1975, fot. Anna Michalska / Muzeum Kinematografii w Łodzi.
Andrzej Pągowski, plakat do filmu "Krótki film o miłości" w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego, 1988, fot. Anna Michalska / Muzeum Kinematografii w Łodzi.)
Tomasz Bagiński
Polski diament animacji komputerowej.
Reżyser filmów animowanych oraz autor cyfrowych efektów specjalnych do filmów i gier komputerowych. Także rysownik, malarz. Jest artystą samoukiem - animacji komputerowej uczył się samodzielnie na domowym komputerze. To prawdziwy wirtuoz tej sztuki, a jego dzieła można porównać do największych osiągnięć malarskich. Jego film „Katedra” w 2003 roku nominowano do Oscara za najlepszy krótkometrażowy film animowany.
Dzięki swojemu pierwszemu studenckiemu filmowi „Rain” wygrał konkurs grafiki trójwymiarowej „YoungElectronicsArts”, który stał się dla autora przepustką do firmy Platige Image, gdzie zajmuje on stanowisko dyrektora kreatywnego. W latach 1999–2002 pracował nad swoim debiutem krótkometrażowym „Katedrą” Animacja Bagińskiego. Animacja Bagińskiego inspirowana opowiadaniem science fiction Jacka Dukaja, malarstwem Zdzisława Beksińskiego i architekturą Gaudiego, została dostrzeżona i wielokrotnie wyróżniona. Film nagradzany był m.in. na festiwalach "Siggraph" 2002, "Animago" 2002, KFF w Krakowie i OFAFA 2002. Uzyskał także nominację do Oscara w kategorii najlepszy animowany film krótkometrażowy. "Katedra" imponuje stroną techniczną: świetnymi teksturami, niezwykłymi, lecz uzasadnionymi dramaturgicznie punktami widzenia kamery, zmiennością planów i plastycznym operowaniem światłem. Sam autor, mówiąc o filmie podkreślał:
"”Katedra' była takim 'popowym filmem autorskim'; zresztą do dziś czasem pojawiają się na ten temat dyskusje i sporo ludzi zarzuca mi, że 'Katedra' mało ma do czynienia z prawdziwą sztuką i za sztukę może ją uznać tylko widz kompletnie niewyrobiony w kinie autorskim. Ale... właśnie o to chodziło. Nie chciałem by powstał film, który zobaczy 5 osób w studenckim klubie dyskusyjnym. Chciałem stworzyć coś, co dotrze do wielu ludzi, wielu ludzi zaciekawi. Potężnie się do tego przyczyniła też promocja filmu, pierwszy raz robiona w kraju na taką skalę i oczywiście nominacja do Oskara. Mam tę satysfakcję, że może niektórzy widzowie po obejrzeniu mojego filmu zainteresowali się tematem na tyle, żeby sięgnąć do rzeczy cięższych gatunkowo." (Mariusz Frukacz, "24 klatki na sekundę. Rozmowy o animacji", Kraków 2008)
W 2004 roku zrealizował swój drugi film krótkometrażowy „Sztuka spadania”. Jest to przewrotna historia, która rozgrywa się w odosobnionej bazie wojskowej na Pacyfiku, gdzie zdziwaczali oficerowie oddają się okropnemu procederowi fotografowania spadających z platformy żołnierzy. Zdjęcia te służą choremu psychicznie generałowi do tworzenia, metodą specyficznej animacji poklatkowej, własnego filmu - makabrycznego tańca śmierci. Autotematyczna animacja Bagińskiego opowiada nie tylko o sztuce ożywiania nieruchomych fotografii, traktuje także o bezsensie wojny, podczas której żołnierze stają się ofiarami sztuki wojennej uprawianej przez dowódców. "Sztuka spadania" zdobyła najważniejsze nagrody na festiwalach filmowych w Beverly Hills, Los Angeles, Stuttgarcie, Linzu, Teheranie i Tiranie oraz została uhonorowana BAFTĄ, nagrodą Brytyjskiej Akademii Sztuki Filmowej.
W 2009 wyreżyserował kolejną krótkometrażową animację – „Kinematograf”, na podstawie komiksu Mateusza Skutnika z albumu „Rewolucje: Monochrom”. Poza realizacją swoich autorskich projektów pracuje nad efektami specjalnymi i animacją na potrzeby produkcji reklamowych i kinowych. Ma także na swoim koncie wiele publikacji w gazetach branżowych na całym świecie, od Stanów Zjednoczonych po Chiny i Japonię. Jest twórcą krótkometrażowej animacji „Made in China”, która porusza problem łamania praw człowieka w Chinach. Została ona przygotowana na zlecenie „Reporterów bez Granic” i miała zostać upubliczniona w kwietniu 2008, jednak Reporterzy wciąż ją odwlekają.
W styczniu 2014 roku na zlecenie BBC został opublikowany spot promujący Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Soczi wyreżyserowany przez Bagińskiego. W październiku tego samego roku Bagiński i jego studio otrzymali od Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej dofinansowanie w wysokości 150 tysięcy złotych na realizację fabularnego filmu „Wiedźmin” opartego na podstawie prozy Andrzeja Sapkowskiego, który to projekt po ewaluacji PISF ocenił jako „bardzo dobry”.
Tomasz Bagiński w przerwach pomiędzy realizacją swoich autorskich projektów, pracuje nad efektami specjalnymi i animacją na potrzeby produkcji reklamowych i kinowych. Jest producentem wykonawczym serialu Netfliksa „Wiedźmin”, a także autorem okładek do książek Jacka Dukaja.
Twórca "Katedry" to laureat licznych nagród, m.in.: im. M. Kołodyńskiego oraz Belvedere International Achievement Awards. Postanowieniem z 24 kwietnia 2012 r. „za wybitne zasługi dla polskiej i światowej kultury, za osiągnięcia w pracy twórczej i artystycznej” został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Filmografia:
- 1997 – Rain;
- 2002 - Katedra (nagrody: 2002 - SIGGRAPH – Najlepszy Krótki Film Animowany (USA); British Animation Festival – Najlepszy Komputerowy Film Animowany (Wielka Brytania); "Animago" – Najlepszy Film Festiwalu (Niemcy), "Artfutura" - Najlepszy Film, Nagroda Publiczności (Hiszpania); 2003 - 43. Krakowski Festiwal Filmowy – Srebrny Lajkonik (Polska);
- 2003 - nominacja do Oscara, Krótki Film Animowany (USA); Poznań - FF dla Dzieci (Polska), Tarnowska Nagroda Filmowa (Polska);
- 2004 - Sztuka spadania (nagrody: 2005 - "Animago" -„Animago Award” (Niemcy); Beverly Hills Film Festival, Najlepszy Film Animowany (USA); SIGRAPH - Nagroda Jury (USA); "Prix Ars Electronica Festival" - „Golden Nike” (Austria), Teheran, Tirana; Dresden Film Festival, "Youth Oscar Animation", Arizona Film Festival -Najlepszy Film Animowany (USA); Digital Shorts Competition, „Grand Prix” – Golden Horse Awards (Tajwan); 2006 - nagroda Brytyjskiej Akademii Filmowej BAFTA, Najlepszy Krótki Film Animowany (Wielka Brytania);
- 2007 - Wiedźmin intro/outro (nagroda: 2008 - nominacja do nagrody Visual Effects Society w kategorii Sekwencje Filmowe w Grze Komputerowej (USA);
- 2009 - Bieg - krótkometrażowy;
- 2009 - Hardkor 44;
- 2009: Siedem Bram Jerozolimy – reżyseria animacji (nagrody: 2009 - Nagroda Główna, Czeski Kryształ na festiwalu „Złota Praga”, Czechy; nominacja do nagrody Rose d'Or w Lucernie (Szwajcaria); nominacja do nagrody Emmy International (USA);
- 2009: Kinematograf – reżyseria, scenariusz; (nagroda: 2009 - Grand Prix festiwalu „Animago” w kategorii najlepszy krótki film (Niemcy);
- 2010: Animowana historia Polski – reżyseria;
- 2010: Grunwald. Walka 600-lecia – Krótki film promujący 600-lecie bitwy pod Grunwaldem – reżyseria;
- 2011: Krótki film promujący polską prezydencję w radzie Unii Europejskiej – reżyseria;
- 2011: Move Your Imagination – Euro 2012 UEFA;
- 2012: Intro gry Wiedźmin 2: Zabójcy królów – Edycja rozszerzona;
- 2013: Zwiastun gry Cyberpunk 2077 – reżyseria, scenariusz;
- 2013: Zwiastun gry Wiedźmin 3: Dziki Gon;
- 2014: Natura – zwiastun promujący transmisję BBC z Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Soczi – reżyseria;
- 2014: Ambition – film o misji sondy Rosetta;
- 2015: Legendy Polskie: Smok – reżyseria;
- 2015: Legendy Polskie: Twardowsky – reżyseria;
- 2015: Zwiastun gry For Honor – reżyseria;
- 2016: Legendy Polskie: Twardowsky 2.0 – reżyseria;
- 2016: Legendy Polskie: Operacja Bazyliszek – reżyseria;
- 2016: Legendy Polskie: Jaga – reżyseria;
- 2017: Niezwyciężeni;
- 2019: Wiedźmin – producent wykonawczy;
- 2020: Kierunek: Noc – producent wykonawczy.
(źródła: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tomasz%1F%1F%1F_Bagi%C5%84ski
https://culture.pl/pl/tworca/tomasz-baginski
Obrazy: Tomasz Bagiński, fot. Rafał Siderski / Forum;
Kadr z filmu „Katedra” za „Platige Image” - https://platige.com/wp-content/uploads/2002/07/The_Cathedral_01-2-1640x883.jpg)
Tomasz Gudzowaty
Rzeczywistość zaklęta w czerni i bieli.
Fotograf, wielokrotny laureat międzynarodowych konkursów World Press Photo i Picture of the Year. "Portrety natury! Dostrzegamy w nich wszystko. Zwierzęta są piękne, rozumne, pocieszne, liryczne. Ja je kocham", mówił Tomasz Gudzowaty. Jest on dzisiaj jednym z najbardziej znanych polskich fotografów, wielokrotnym laureatem nagrody World Press Photo. Choć obecnie zajmuje się chętniej spektakularnym fotoreportażem i fotografią sportową (najbardziej znane są jego cykle zdjęć mnichów z klasztoru Shaolin oraz niepełnosprawnych sportowców), zaczął od fotografii dzikiej przyrody. Pierwszą nagrodę World Press Photo w roku 1999 otrzymał za głośne zdjęcie Pierwsza lekcja zabijania, przedstawiające małe gepardy uczące się polowania na gazele. Gudzowaty pracuje głównie w czerni i bieli. Jego fotografie zwierząt, wykonane w Afryce, trafiły na znaczki wyemitowane przez Pocztę Polską.
Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografów (ZPAF) oraz Polskiej Agencji Prasowej i European Press Agency. Stale współpracuje z agencją Focus Fotoagentur z Hamburga. W latach 2004-2011 prowadził w Warszawie Yours Gallery. W 2011 roku otrzymał nagrodę Stowarzyszenia Autorów ZAiKS w dziedzinie sztuk wizualnych za swoje osiągnięcia na polu fotografii.
Bliski jest mu nurt fotografii humanistycznej, realizowany w formie klasycznego, czarno-białego fotoeseju. Tomasz Gudzowaty zaczynał swą karierę od fotografii przyrodniczej i w niej osiągnął pierwsze międzynarodowe sukcesy. Podróżując w egzotyczne miejsca, robił między innymi zdjęcia afrykańskich dzikich zwierząt. Pierwszą w swym dorobku nagrodę World Press Photo otrzymał w 1999 roku za głośne zdjęcie "Pierwsza lekcja zabijania", przedstawiające małe gepardy uczące się polowania na gazele.
Gudzowaty wykonał także liczne reportaże fotograficzne o tematyce społecznej. Przykładem tego rodzaju działalności jest jedna z jego ostatnich prac: zrealizowany w 2011 roku cykl zatytułowany "Bokserzy". Opowiada on o założonej pod jednym z wiaduktów w Zona Leste (jednej z najuboższych dzielnic Sao Paulo) Akademii Boksu, kierowanej przez byłego zawodowego boksera Nilsona Garrido. Brazylijski mistrz pojmuje swoją społeczną misję jako uwalnianie ludzi, zwłaszcza młodych, z kręgu bezrobocia, nędzy i przestępczości narkotykowej, głównie poprzez sport i edukację. Charyzmatyczny O Louco dos Viadutos ("Szaleniec od wiaduktów"), cieszy się szacunkiem i sympatią zarówno miejscowych mieszkańców, jak i władz miejskich, popierających, a nawet naśladujących go w tworzeniu ośrodków sportowych pod wiaduktami.
Od dłuższego czasu Tomasz Gudzowaty koncentruje się jednak przede wszystkim na fotografii sportowej. Swą uwagę kieruje na sporty peryferyjne: egzotyczne, nietypowe lub w inny sposób wykraczające poza główny, powszechnie znany nurt. Do najbardziej znanych jego realizacji w tej dziedzinie należą serie prac ukazujące niepełnosprawnych sportowców czy mnichów z klasztoru Shaolin.
Konsekwentnie realizuje wieloletni projekt poświęcony różnym dyscyplinom, na który ma się złożyć czterdzieści foto-esejów, tworzących razem subiektywną encyklopedię sportu jako zjawiska łączącego w sobie pierwiastek duchowy i fizyczny. W 2012 roku otrzymał nagrodę Word Press Photo już po raz dziewiąty. Jego czarno-biały fotoreportaż z serii "Sports Features", opowiadający o lucha libre - formie wrestlingu bardzo popularnego w Meksyku - zdobył trzecią nagrodę w kategorii "Sport".
W cyklu Skaters zaprasza nas do przyjrzenia się fragmentowi świata spoza oficjalnego systemu. Wolność, bunt, niezgoda na realia otaczającej rzeczywistości to klimat, w którym bohaterowie z fotografii Gudzowatego pochodzący z najbiedniejszych dzielnic Meksyku uprawiają skateboarding. Ten sport jest dla nich czymś znacznie więcej. To fascynujące zjawisko kulturowe stało się inspiracją dla wyrafinowanej wizualnie fotografii.
Projekt Planets Alive składa się z 8 części nawiązujących do 8 planet Układu Słonecznego. Każda z nich ma swój odpowiednik w zbiorowej wyobraźni, stworzony przez mitologię, literaturę, sztukę i indywidualne fantazje. Fotografia jednak, w odróżnieniu od innych sztuk wizualnych, zawsze pozostaje obrazem realnego świata. Gudzowaty łączy w fotografii te dwa porządki - realny i fantastyczny.
Gudzowaty publikował między innymi w magazynach: "Max", "L'Equipe", "Guardian", "Newsweek", "Forbes", "Time" i "Photo". Wydał też kilka albumów fotograficznych. Jest wielokrotnym laureatem najważniejszych międzynarodowych i ogólnopolskich konkursów fotograficznych, w tym World Press Photo, Pictures of the Year i NPPA Best of Photojournalism.
Fotografie Tomasza Gudzowatego znalazły się również w wydanej przez Pocztę Polską w 2009 roku, składającej się z czterech znaczków serii "Zwierzęta Afryki". Przedstawiają gepardy, zebry, antylopy gnu i słonie.
Cytaty Tomasza Gudzowatego
„Zdjęcie – dobre zdjęcie, oczywiście – jest ekspresją wnętrza artysty, fotografia jednak, w odróżnieniu od innych sztuk wizualnych, zawsze pozostaje obrazem realnego świata.”
„Pozostaję wierny technice tradycyjnej. Cyfra pełni drugorzędną rolę. Prawdopodobnie mógłbym z cyfrą pracować znacznie łatwiej, ale wciąż nie do końca jestem przekonany, że współczesna technologia potrafi emulować pewne cechy właściwe kliszy, zwłaszcza wielkoformatowej.”
Najważniejsze nagrody w konkursach fotograficznych:
• 2012
- World Press Photo, III nagroda w kategorii "Sport" (fotoreportaż), Holandia
• 2011
- NPPA Best of Photojournalisme - I nagroda w kategorii "Sport", USA
- Grand Press Photo 2011 - I nagroda w kategorii "Reportaż sportowy", Polska
- Pictures of the Year International - I nagroda w kategorii "Sport" (fotoreportaż), USA
- Pictures of the Year International - II nagroda w kategorii "Sport" (zdjęcie pojedyncze), USA
- World Press Photo - II nagroda w kategorii "Sport" (fotoreportaż), Holandia
• 2010
- Pictures of the Year International - III nagroda w kategorii "Sport" (fotoreportaż), USA
- The PGB Photo Award - I nagroda w kategorii "Sport", Szwecja
• 2009
- Grand Press Photo 2009 - I nagroda w kategorii "Reportaż sportowy", Polska
- NPPA Best of Photojournalisme - I nagroda w kategorii "Sport", USA
- Picture of the Year International - I nagroda w kategorii "Sport", USA
- World Press Photo - III nagroda w kategorii "Sport" (zdjęcie pojedyncze), Holandia
• 2008
- Grand Press Photo 2008 - Grand Prix - Zdjęcie Roku, Polska
- Grand Press Photo 2008 - I nagroda w kategorii "Reportaż sportowy", Polska
- Grand Press Photo 2008 - I nagroda w kategorii "Sport" (zdjęcie pojedyncze), Polska
- NPPA Best of Photojournalism - I nagroda w kategorii "Sport", USA
- Picture of the Year International - I nagroda w kategorii "Sport", USA
- World Press Photo - III nagroda w kategorii "Sport" (zdjęcie pojedyncze), Holandia
• 2007
- Picture of the Year International - Award of Excellence w kategorii "Sport" (zdjęcie pojedyncze) , USA
- Picture of the Year International - Award of Excellence w kategorii "Sport” (fotoreportaż), USA
- Grand Press Photo 2007 - II nagroda w kategorii "Sport" (zdjęcie pojedyncze), Polska
• 2006
- The Humanity Photo Awards - wyróżnienie w kategorii "Edukacja, wypoczynek, sport i technologia", Chiny
- NPPA Best of Photojournalism - wyróżnienie w kategorii "Najlepszy opublikowany fotoreportaż", USA
- NPPA Best of Photojournalism - wyróżnienie w kategorii "Sport" (fotoreportaż), USA
- World Press Photo - III nagroda w kategorii "Sport" (fotoreportaż), Holandia
• 2005
- Picture of the Year International - Award of Excellence w kategorii Magazine Division / Feature Picture, USA
• 2003
- World Press Photo - I nagroda w kategorii "Sport" (zdjęcie pojedyncze), Holandia
- World Press Photo - II nagroda w kategorii "Sport" (fotoreportaż), Holandia
• 2000 - World Press Photo - II nagroda w kategorii "Natura i środowisko" (zdjęcie pojedyncze), Holandia
• 1999 - World Press Photo - I nagroda w kategorii "Natura i środowisko" (zdjęcie pojedyncze), Holandia
(Źródła:
https://culture.pl/pl/tworca/tomasz-gudzowaty
https://zyciorysy.info/tomasz-gudzowaty/ | Zyciorysy.info
Tomasz Gudzowaty, fot. Paweł Terlikowski / Agencja SE / East News
Tomasz Gudzowaty, Pierwsza lekcja zabijania, 1999.)
Agnieszka Osiecka
Autorka ponad dwóch tysięcy tekstów piosenek, skeczy i utworów scenicznych. Poetka i prozaik, dziennikarka, reżyser teatralny i telewizyjny. Najsłynniejsza polska autorka tekstów do piosenek – napisała ich ponad dwa tysiące dla takich wykonawców jak Maryla Rodowicz, „Skaldowie”, Kalina Jędrusik, Magda Umer, Seweryn Krajewski, Anna Szałapak, Krystyna Janda, Irena Santor czy Stenia Kozłowska. Laureatka wielu nagród i wyróżnień na festiwalach. Poetka mawiała, że jej związek z piosenką miał być romansem obliczonym na studenckie wakacje, a stał się związkiem na całe życie.
"Poetka złamanego koloru", jak ją określił Jan Kott, napisała teksty piosenek, które zajmują trwałe miejsce w historii polskiej muzyki rozrywkowej. Teksty Osieckiej śpiewali wszyscy. Wśród tych najbardziej znanych można wymienić choćby te, śpiewane przez Marylę Rodowicz – „Małgośka”, „Niech żyje bal”, Annę Szałapak – „Grajmy Panu”, Edytę Geppert – „Nie żałuję” czy Sławę Przybylską „Okularnicy”. Zespół „Raz Dwa Trzy” nagrał w studiu jej imienia płytę koncertową z jej piosenkami, zatytułowaną „Czy te oczy mogą kłamać”.
Osiecka napisała ponad dwa tysiące tekstów piosenek. Zostały one zebrane i wydane w takich tomikach - „Żywa reklama”, „Listy śpiewające”, „Sztuczny miód”, „Śpiewające piaski”, „Sentymenty”, „Za chwilę”, „Kolory” czy też „Wyszłam i nie wróciłam”. Ponadto jej poezję można również przeczytać w tomikach wierszy - „Śpiewające piaski”, „Opisanie szopki”, „Imionnik z kwiatem”, „Wada serca”, „Sentymenty” oraz „Za chwilę”.
Agnieszka Osiecka to nie tylko poetka. Pisała również formy prozatorskie, wśród których najbardziej znane są opowiadania „Biała bluzka”, książki fabularne „Czarna wiewiórka”, „Salon gier”, wspomnieniowe „Szpetni czterdziestoletni”, „Na początku był negatyw”, „Rozmowy w tańcu”. Pisała także dla dzieci – wspomnieć tu należy choćby takie bajki jak „Dzień dobry Eugeniuszu”, „Wzór na diabelski ogon”, „Ptakowiec” czy „Szczególnie małe sny”.
Znana była także ze współpracy z teatrem. Wspaniałe były jej adaptacje Singera – „Sztukmistrz z Lublina”, „Wilki” i „Darcie pierza”. Od 1994 roku związana była z Teatrem Atelier w Sopocie. Ta współpraca przyniosła najdoskonalsze według krytyków w jej artystycznym dorobku i niestety ostatnie sztuki i piosenki. Po śmierci została patronką tegoż teatru. W nim to właśnie co roku odbywają się półfinałowe koncerty konkursu na interpretację piosenek poetki „Pamiętajcie o Osieckiej”.
Osiecka pisała również dla "Literatury", "Kultury" i "Polski". Była członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
W 1997 roku w Opolu odbył się koncert poświęcony twórczości Osieckiej zatytułowany „Zielono mi” wyreżyserowany przez Magdę Umer. Wystąpiła w nim cała plejada gwiazd polskiej sceny muzycznej. Koncert, choć planowany jeszcze za życia poetki, przerodzić się musiał w wydarzenie wspomnieniowe o artystce. Osiecka nie doczekała dnia imprezy. Zmarła 7 marca 1997 w wyniku choroby nowotworowej i została pochowana na warszawskich Powązkach.
6 rzeczy, których nie wiecie o Agnieszce Osieckiej:
1. Jest autorką hasła "Coca-Cola to jest to".
Gdybyśmy mieli wymienić wszystkie zajęcia, jakimi przez całe swoje życie parała się Agnieszka Osiecka, to pewnie musielibyśmy napisać kolejną książkę na jej temat. Skupmy się zatem na Coca-Coli.
W 1971 roku pisarka nawiązała przelotny romans z reklamą i zwyciężyła w konkursie na slogan najpopularniejszego napoju na świecie. Osiecka ze swoim "Coca-Cola to jest to!" pokonała m.in. Melchiora Wańkowicza.
Proste hasło reklamowe, a wiadomo, że w prostocie siła, zostało później wykorzystane na całym świecie. Pewnie wyobrażacie sobie te bajońskie sumy, jakie pisarka musiała otrzymać. I tu czeka was rozczarowanie. Honorarium wystarczyło na zakup maszyny do pisania.
Według innej wersji Osiecka za hasło dostała tysiąc złotych. Było to bardzo mało, więc namówiona przez innych, zażądała kwoty dziesięciokrotnie wyższej. Pieniądze przeznaczyła na wakacje dla zaprzyjaźnionej rodziny, której pomagała.
2. Agnieszka i mężczyźni jej życia.
„Dzidziu!” - napisała w 1973 r., dzień po urodzeniu córki Agaty – „Nie kochaj się w łobuzach, jak ja. Zawsze mi się podobał taki zbuntowany, cały "na nie", przyklejony do baru jak niedopałek sporta.” (Zofia Turowska, "Agnieszki - Pejzaże z Agnieszką Osiecką").
I taka właśnie była. W niej kochali się mężczyźni inteligentni, kulturalni i szarmanccy, a ona porzucała ich, by wiązać się z chuliganami - wspominała po latach Magda Umer, jej wieloletnia przyjaciółka.
Agnieszka Osiecka miała trzech mężów. O pierwszym, Wojciechu Jesionku, wiadomo niewiele. W latach 1963-1964 była żoną Wojciecha Frykowskiego (polskiego producenta filmowego zamordowanego w willi Polańskiego), którego poślubiła w Zakopanem. Ostatnim mężczyzną, z którym związana była formalnie, jest dziennikarz Daniel Passent. Z tego związku pisarka ma córkę Agatę.
Małżeństwa małżeństwami, ale najciekawsze w biografii Osieckiej są związki z najwybitniejszymi polskimi osobistościami z kręgów artystycznych. Jako młoda dziewczyna zawiązała się z Markiem Hłaską (jego maszynę trzymała w swoim mieszkaniu do końca życia). Uczucie łączyło ją również z Jeremim Przyborą. Gdy kochała, czuła, że żyje.
3. Ma pomnik na Saskiej Kępie.
Agnieszka Osiecka jest jedną z osób najsilniej kojarzonych z Warszawą. Po wojnie zamieszkała z rodzicami na ulicy Dąbrowieckiej 25 na Saskiej Kępie, której pozostała wierna do samego końca. Tu pisała, tu wracała po rozpadach kolejnych związków. Na kamienicy zamieszczono po jej śmierci pamiątkową tablicę, a ulica Francuska została ozdobiona jej pomnikiem.
Znajduje się on na skrzyżowaniu z ulicą Obrońców, przed kawiarnią Rue de Paris. Można sobie do poetki przysiąść, zrobić sobie z nią zdjęcie, ale jeśli chcemy naprawdę poczuć się jak ona, to niestety nie tutaj. W miejscu kawiarni za życia Osieckiej znajdowała się drogeria. Ona sama była częstą bywalczynią innej, znajdującej się niedaleko Sax na Francuskiej 31. Tam miała swoje krzesło. Po jej śmierci nad stolikiem pojawił się napis: "Ach, śpij kochanie, śpij kochanie, na weselsze jedziesz gwiazdy po łatwiejsze prawo jazdy (...).
4. Napisała ponad 2000 piosenek.
Naszym zdaniem powinno się zorganizować konkurs na znajomość piosenek Osieckiej. Każdy z nas z łatwością wymieniłby co najmniej 5, a ona napisała ich przeszło 2 tysiące!
5. Mogła zostać reżyserką.
Czyli, co by było, gdyby życie potoczyło się inaczej. Agnieszka Osiecka studiowała dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim oraz reżyserię na łódzkiej filmówce. Wraz z końcem studiów skończyła się też przygoda z kamerą. Jak sama przyznawała, nigdy nie radziła sobie za dobrze z zarządzaniem ludźmi.
Film był jednak dla Osieckiej bardzo łaskawy. Wszystko dzięki jej utworom, które nadal chętnie wykorzystuje się w różnych produkcjach.
6. Nagrody.
W 1979 roku otrzymała Złoty Krzyż Zasługi. W 1997 roku została pośmiertnie odznaczona przez Prezydenta RP Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, w uznaniu za wybitne zasługi dla kultury polskiej.
(Źródła:
https://culture.pl/pl/tworca/agnieszka-osiecka
https://buzz.gazeta.pl/buzz/56,163510,9211241,5-rzeczy-ktorych-nie-wiecie-o-agnieszce-osieckiej.html
https://www.rmf.fm/muzyka/utwory,7229,Agnieszka,Osiecka.html
Obrazy:
Agnieszka Osiecka w swoim gabinecie w Warszawie, 1986 rok. Fot. Andrzej Świetlik, Forum.
Agnieszka Osiecka (1977 r.). Foto: Witold Rozmysłowicz / PAP.
Andrzej Wajda
Andrzej Witold Wajda (ur. 6 marca 1926 w Suwałkach, zm. 9 października 2016 w Warszawie) – polski reżyser filmowy i teatralny, w młodości aktywny jako malarz. W sezonie 1989/1990 dyrektor artystyczny Teatru Powszechnego w Warszawie. Czterokrotnie jego filmy były nominowane do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego. W latach 1989–1991 senator I kadencji. Kawaler Orderu Orła Białego.
Popularność przyniosły mu filmy inicjujące tzw. polską szkołę filmową: Kanał oraz Popiół i diament, w których dokonywał rozrachunku z czasami II wojny światowej. Dokonał ekranizacji wielu dzieł literackich, jak Popioły, Brzezina, Wesele, Ziemia obiecana, Panny z Wilka i Pan Tadeusz. Współtworzył kino moralnego niepokoju, w którego ramach powstały osadzone w tematyce społecznej, demaskujące patologie systemu komunistycznego w Polsce filmy: Człowiek z marmuru i jego kontynuacja Człowiek z żelaza, która została nagrodzona Złotą Palmą na 34. MFF w Cannes. Do ostatnich dokonań artysty należą: martyrologiczny film Katyń oraz eksperymentalny Tatarak. Reżyser zainicjował również powstanie istniejącego w latach 1972–1983 Zespołu Filmowego „X”, Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Filmowej utworzonej w 2002 roku oraz autorskiego studia filmowego. Jego działalność teatralna obejmowała wystawianie sztuk w teatrach gdańskich, warszawskich, krakowskich (Z biegiem lat, z biegiem dni...) oraz za granicą.
Jego twórczość nawiązywała do polskiego symbolizmu i romantyzmu, była próbą rozrachunku z mitami polskiej świadomości narodowej. Za zasługi dla rozwoju kinematografii był wielokrotnie nagradzany, między innymi w 2000 roku otrzymał Nagrodę Akademii Filmowej (Oscara) za całokształt twórczości. Za całokształt twórczości wyróżniony także honorowym Złotym Niedźwiedziem, Cezarem oraz Złotym Lwem.
Nagrody filmowe Andrzeja Wajdy:
2000
Oscar Specjalny - Nagroda honorowa - za pięć dekad wybitnych osiągnięć reżyserskich
1984
BAFTA - Najlepszy film nieanglojęzyczny za „Danton” (1982)
1981 Cannes
Nagroda Jury Ekumenicznego - Nagroda główna za „Człowiek z żelaza” (1981)
Złota Palma - Najlepszy film za „Człowiek z żelaza” (1981)
1979 Cannes
Nagroda Jury Ekumenicznego - Nagroda główna za „Bez znieczulenia” (1978)
1978 Cannes
Nagroda Międzynarodowej Federacji Krytyki Filmowej (FIPRESCI) - Najlepszy film za „Człowiek z marmuru” (1976)
1957 Cannes
Nagroda Specjalna - Nagroda Specjalna Jury za „Kanał” (1956)
1998 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji
Złoty Lew za całokształt twórczości - Zdobywca
1959 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji
Nagroda Międzynarodowej Federacji Krytyki Filmowej (FIPRESCI) - Najlepszy film za „Popiół i diament” (1958)
2009 Berlinale
Nagroda Specjalna - Nagroda im. Alfreda Bauera za „Tatarak” (2009)
1996 Berlinale
Srebrny Niedźwiedź - Za wybitny wkład artystyczny za „Wielki tydzień” (1995)
2008 Orły
Orzeł - Najlepszy film za „Katyń” (2007)
2008 Złote Lwy
Bursztynowe Lwy - Film, który zarobił najwięcej pieniędzy w kinach za „Katyń” (2007)
1984 Złote Lwy
Nagroda Specjalna - Nagroda Dziennikarzy za „Danton” (1982)
1979 Złote Lwy
Nagroda Specjalna Jury - Zdobywca za „Panny z Wilka” (1979)
1978 Złote Lwy
Złote Lwy - Najlepszy film za „Bez znieczulenia” (1978)
1977 Złote Lwy
Nagroda Specjalna - Nagroda Dziennikarzy za „Człowiek z marmuru” (1976)
1975 Złote Lwy
Złote Lwy - Najlepszy film za „Ziemia obiecana” (1974)
2009 Europejska Akademia Filmowa
Europejska Nagroda Filmowa (od 1997) - Nagroda Krytyków Europejskiej Akademii Filmowej - Prix FIPRESCI za „Tatarak” (2009)
1983 Cezary
Cezar - Najlepszy reżyser za „Danton” (1982)
1981 Lubuskie Lato Filmowe Kinematografie Krajów Europy Środkowej i Wschodniej
Srebrne Grono - Najlepszy film za „Człowiek z żelaza” (1981)
1979 Lubuskie Lato Filmowe Kinematografie Krajów Europy Środkowej i Wschodniej
Syrenka Warszawska - Najlepszy film polski za „Bez znieczulenia” (1978)
1975 Lubuskie Lato Filmowe Kinematografie Krajów Europy Środkowej i Wschodniej
Syrenka Warszawska - Najlepszy film polski za „Ziemia obiecana” (1974)
1975 Lubuskie Lato Filmowe Kinematografie Krajów Europy Środkowej i Wschodniej
Złote Grono - Najlepszy film za „Ziemia obiecana” (1974) - Nagroda "za wybitne walory artystyczne, za wielostronne ukazanie procesu historycznego w jego aspektach - politycznym, ekonomicznym i kulturalno-obyczajowym, i wreszcie za odważną, na wskroś nowoczesną interpretację pierwowzoru literackiego".
1974 Lubuskie Lato Filmowe Kinematografie Krajów Europy Środkowej i Wschodniej
Nagroda Specjalna - Najlepszy debiut XXX-lecia za „Pokolenie” (1954)
1973 Lubuskie Lato Filmowe Kinematografie Krajów Europy Środkowej i Wschodniej
Złote Grono - Najlepszy film za „Wesele” (1972)
1971 Lubuskie Lato Filmowe Kinematografie Krajów Europy Środkowej i Wschodniej
Nagroda Specjalna - Nagroda Klubu Polskiej Krytyki Filmowej za „Krajobraz po bitwie” (1970)
1971 Lubuskie Lato Filmowe Kinematografie Krajów Europy Środkowej i Wschodniej
Syrenka Warszawska - Najlepszy film fabularny za „Krajobraz po bitwie” (1970)
1971 Lubuskie Lato Filmowe Kinematografie Krajów Europy Środkowej i Wschodniej
Złote Grono - Najlepszy film za „Brzezina” (1970) - oraz za film "Krajobraz po bitwie"
Złote Grono - Nagroda widzów za „Krajobraz po bitwie” (1970)
1969 Lubuskie Lato Filmowe Kinematografie Krajów Europy Środkowej i Wschodniej
Syrenka Warszawska - Najlepszy film polski za „Wszystko na sprzedaż” (1968)
2019 Międzynarodowy Festiwal Filmowy "Żydowskie Motywy"
Warszawski Feniks - Najlepszy film polski za „Marek Edelman ...i była miłość w Getcie” (2019)
1980 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastián
Nagroda Specjalna - Nagroda Katolickiego Biura Filmowego (OCIC) za „Dyrygent” (1979)
Nagroda Specjalna - Nagroda Międzynarodowej Federacji Krytyki Filmowej (FIPRESCI) za „Dyrygent” (1979)
1973 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastián
Srebrna Muszla - Zdobywca dla filmu pełnometrażowego za „Wesele” (1972)
1976 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Valladolid
Złoty Kłos - Najlepszy film za „Ziemia obiecana” (1974)
2014 Nagroda Stowarzyszenia Autorów Zdjęć Filmowych (Polish Society of Cinematographers)
PSC - Nagroda specjalna - za wybitne osiągnięcia w sztuce filmowej, stworzenie niezwykłych dzieł, które ukształtowały świadomość wielu pokoleń widzów oraz za zmysł dostrzegania talentów i inspirowania współtwórców, w szczególności Autorów Zdjęć Filmowych.
1981 Stowarzyszenie Nowojorskich Krytyków Filmowych
Nagroda Specjalna - Zwycięzca za „Człowiek z marmuru” (1976), „Człowiek z żelaza” (1981) także za: „Człowiek z marmuru” (1976), „Człowiek z żelaza” (1981) - za kunszt i niezależnego ducha prezentowanego w filmach.
2018 Festiwal Filmów Polskich "Wisła" w Rosji
Słoń - Wyróżnienie za „Powidoki” (2016)
2007 Złote Kaczki
Złota Kaczka - Najlepszy film za „Ziemia obiecana” (1974)
1971 Złote Kaczki
Złota Kaczka - Najlepszy film polski za „Krajobraz po bitwie” (1970)
1966 Złote Kaczki
Złota Kaczka - Najlepszy film polski za „Popioły” (1965)
1959 Złote Kaczki
Złota Kaczka - Najlepszy film polski za „Popiół i diament” (1958)
1958 Złote Kaczki
Złota Kaczka - Najlepszy film polski za „Kanał” (1956)
(Źródła: https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Wajda
https://www.filmweb.pl/person/Andrzej+Wajda-289/awards
Obraz: Autorstwa Piotr Drabik. Praca pochodna: TharonXX - Ten plik jest fragmentem innego pliku: Andrzej Wajda OFF Plus Camera 2012(2).jpg, CC BY 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=52180667)
Fryderyk Chopin
211 lat temu urodził się jeden z najwybitniejszych pianistów i kompozytorów w historii muzyki. Fryderyk Chopin jest jednym z najbardziej znanych na świecie Polaków. Stefan Żeromski mówił o nim, że za jego twórczość oddałby nawet Mickiewicza.
Fryderyk Chopin uznawany jest za jednego z najlepszych pianistów epoki romantyzmu. Jego talent odkryto, gdy miał zaledwie kilka lat - wzmianki o genialnym dziecku szybko zachwyciły warszawską arystokrację. Twórca, nazywany poetą fortepianu, wychował się w Polsce, ale większość swojego życia spędził w Paryżu. Tam też zmarł na gruźlicę.
Fryderyk Chopin jest bez wątpienia najwybitniejszym kompozytorem epoki romantyzmu i pianistą polskiej muzyki klasycznej. Posiadał ponadprzeciętną inwencję melodyczną, miał również łatwość improwizowania z błyskotliwą skłonnością do znakomicie brzmiących harmonii. Jego utwory są znane na całym świecie i niezmiennie stają się inspiracją dla nowych pokoleń artystów.
Kompozycje Chopina cechuje ekspresja i dynamizm, co sprawia, że trudno je pomylić z dziełami innych współczesnych mu pianistów.
Dzieciństwo
Fryderyk Franciszek Chopin był synem Francuza, Mikołaja (Nicolasa) Chopina, oraz Polki, Tekli Justyny z Krzyżanowskich. Urodził się 22 lutego 1810 roku w okolicach godziny 18.00 w Żelazowej Woli. Jak głosi legenda, gdy przychodził na świat, jego ojciec grał na skrzypcach. Jak widać muzyka towarzyszyła Chopinowi już od pierwszych chwil życia.
Dom państwa Chopinów rozbrzmiewał muzyką. Ojciec grał na flecie i skrzypcach, matka śpiewała i grała na fortepianie, również Ludwika uczyła się gry na tym instrumencie. Fryderyk od najmłodszych lat obcował z muzyką. Matka zaczęła uczyć go gry na fortepianie, gdy miał 4-5 lat. Regularne kształcenie muzyczne rozpoczął w wieku 6 lat pod okiem czeskiego skrzypka i nauczyciela, Wojciecha Żywnego.
Talent chłopca szybko został odkryty - w gazetach pojawiły się wzmianki o genialnym dziecku. Pierwsze drobne kompozycje zostały napisane przez Fryderyka w wieku 7 lat. Wkrótce zagrał swój pierwszy debiutancki koncert. Swój pierwszy zagraniczny koncert zagrał w wieku 16 lat. Nastoletni Fryderyk odwiedził wtedy Berlin i Wiedeń.
Młodość Chopina
W latach 1823-26 nastoletni Fryderyk uczył się w Liceum Warszawskim. W tym czasie regularnie spędzał wakacje w majątkach rodzinnych swoich kolegów, gdzie szczególnie zainteresował się tamtejszym folklorem. Słuchał muzyki ludowej, chętnie uczestniczył w weselach i dożynkach, tańczył i grał na basetli z wiejskimi muzykantami i skrupulatnie notował teksty piosenek. W 1825 r. zaczął komponować pierwsze mazurki, w których łączył surowy i autentyczny polski folklor muzyczny z charakterystyczną tonalnością, taneczną energią i bogatą rytmiką. Wpływy te przeplatały się w jego utworach nieustannie.
Od 1826 do 1829 r. Fryderyk Chopin kształcił się na Uniwersytecie Warszawskim, rozwijając swoją grę na fortepianie.
Twórczość Chopina a traumatyczne przeżycia
Gdy w Polsce wybuchło powstanie listopadowe, Fryderyk przebywał w Wiedniu. W tym czasie był niespokojny o los najbliższych w kraju. Zaczął tworzyć pierwsze części "Eiudy Rewolucyjnej", swojego najznakomitszego dzieła, skomponował też przełomowe Etiudy z opusu 10 oraz szkic Scherza h-moll. W utworach tych ujawnił nieznaną dotąd w jego twórczości pasję i siłę.
W wieku 20 lat Fryderyk Chopin opuścił Polskę, do której nigdy już nie powrócił, choć nie rozstawał się z myślą o ukochanej ojczyźnie. Zamieszkał w Paryżu, gdzie zdobył sławę jako wirtuoz i improwizator. Grał też często poza granicami Francji.
Wyjazd do Francji
Fryderyk dorastał w towarzystwie trzech sióstr. Po pewnym czasie ich obecność stała się dla niego męcząca. Wywoływały one ciągły harmider w domu i spowodowały niechęć młodego mężczyzny do kobiet. Swoją pierwszą miłość spotkał po wyjeździe z kraju. W wieku 25 lat oświadczył się Marii Wodzińskiej. Miłość nie trwała długo, zaś zaręczyny zostały zerwane z inicjatywy Marii.
Trzy lata później związał się z George Sand. Kobieta stała się inspiracją dla Fryderyka.
W wiejskiej posiadłości George Sand w Nohant powstało najwięcej dzieł Chopina. Okres w Nohant był najszczęśliwszym i jednocześnie najbardziej płodnym w życiu kompozytora. Napisał 57 mazurków, w tym te najbardziej znane, jak Sonata b-moll, która składa się ze znakomitego "Marsza żałobnego". Po dziewięciu latach związku George zdecydowała się zerwać z ChopinemZ czasem, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, coraz rzadziej koncertował, częściej komponował i uczył. Utrzymywał znajomości z najwybitniejszymi osobistościami epoki, takimi jak kompozytorzy: Hector Berlioz, Franciszek Liszt, pisarz Honoré de Balzac i malarz Eugène Delacroix. Przyjaźnił się również z elitą polskiej emigracji: Adamem Mickiewiczem, Julianem Ursynem Niemcewiczem i Cyprianem Norwidem.
W 1849 r. zmarł w Paryżu na gruźlicę. Pochowano go na cmentarzu Père-Lachaise. Do Warszawy wróciło serce Fryderyka Chopina, które spoczęło w kościele Św. Krzyża.
Pomnik Fryderyka Chopina w Łazienkach Królewskich jest jednym z najbardziej znanych i najchętniej odwiedzanych przez turystów i warszawiaków miejsc w stolicy. Odbywające się tam Koncerty Chopinowskie przyciągają tysiące słuchaczy.
Ciekawostki o Fryderyku Chopinie
1. Młody Fryderyk był lubiany przez swoich rówieśników. Cechowało go poczucie humoru i pogodne nastawienie do życia.
2. Fryderyk wychowywał się w domu, któremu zawsze towarzyszyła muzyka. Z okien często można było usłyszeć dźwięk różnych instrumentów oraz śpiew.
3. Serce kompozytora znajduje się w kościele Św. Krzyża w Warszawie.
4. Na Merkurym znajduje się krater nazwany jego imieniem. W kosmosie pod tą samą nazwą można znaleźć także planetoidę o średnicy 28,5 km.
5. Chopin obawiał się, że zostanie pochowany żywcem.
6. W rozmowie z siostrą, poprosił ją, aby ta dostarczyła jego serce do ukochanej ojczyzny.
7. Jego imieniem została nazwana Polska Filharmonia Bałtycka w Gdańsku, a także Lotnisko Chopina w Warszawie.
8. Fryderyk Chopin posiadał nie tylko talent muzyczny, ale także aktorski, literacki i malarski. Podczas szkolnej lekcji, jego nauczycielka przyłapała go na rysowaniu portretu. Zamiast nagany, chłopak otrzymał pochwałę.
9. Chopin nie ukrywał swojej fascynacji Bachem. Swoich uczniów nakłaniał, aby ćwiczyli grając utwory Niemca. Miało to wzmocnić ich palce.
10. Kompozytor zmarł w wieku 39 lat.
11. W całym swoim życiu Fryderyk Chopin zagrał około 30 publicznych koncertów. Kompozytor wolał grać dla mniejszej publiczności, podczas spotkań towarzyskich.
12. Już od najmłodszych lat Fryderyk wolał grać na fortepianie w ciemności. Stanowiło to dla niego odpowiednią inspirację. Również grając na koncertach prosił o przygaszenie światła w pokoju.
13. Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina (często nazywany skrótowo Konkursem Chopinowskim) – to jeden z najstarszych i prestiżowych konkursów muzycznych na świecie w klasie fortepianu, odbywający się co 5 lat w Warszawie.
14. Jeden z największych polskich żaglowców został nazwany imieniem Fryderyka Chopina - na jego pokładzie realizowany jest m. in. program Niebieskiej Szkoły – czyli rejsów morskich połączonych z nauką szkolną.
(Źródła: https://www.lazienki-krolewskie.pl/pl/historia/postacie-historyczne/fryderyk-chopin https://rzucijedz.pl/ciekawostki-ze-swiata/542-fryderyk-chopin-ciekawostki
Obrazy: Portret Fryderyka Chopina autorstwa Eugene'a Delacroix - Foto: Universal History Archive Getty Images za: https://kultura.onet.pl/muzyka/wywiady-i-artykuly/fryderyk-chopin-210-rocznica-urodzin-co-o-nim-wiemy/9crnhk4
By Julian Schübeler - http://mbc.cyfrowemazowsze.pl/dlibra/docmetadata?id=58211Tygodnik Illustrowany. 1870, Seria 2, T.5 nr 106, s. 13, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=75394190)
- Kategoria: Biblioteka
JON FOSSE LAUREATEM LITERACKIEJ NAGRODY NOBLA 2023
Jon Fosse, norweski pisarz i dramaturg został laureatem Nagrody Nobla 2023 w dziedzinie literatury "za jego nowatorskie sztuki i prozę, które dają wyraz niewysłowionemu". Decyzję w czwartek 5 października 2023 ogłosiła Królewska Szwedzka Akademia Nauk.
Norweski pisarz i dramaturg Jon Fosse otrzymał nagrodę za "nowatorskie sztuki i prozę, które dają wyraz niewysłowionemu".
"Jon Fosse przedstawia codzienne sytuacje, które natychmiast rozpoznajemy z naszego życia. Jego radykalna redukcja języka i dramatyczne działanie wyrażają najpotężniejsze ludzkie emocje niepokoju i bezsilności w najprostszych słowach" - przekazano. "W jego twórczości pojawia się wielkie ciepło i humor oraz naiwna wrażliwość w jego świetnych obrazach o ludzkich doświadczeniach" - dodano.
Jon Fosse to autor powieści, książek dla dzieci, esejów, poezji i sztuk teatralnych, pisze w języku nynorsk. Jest uważany za najwybitniejszych współczesnych dramatopisarzy w Europie. Zadebiutował w 1983 roku powieścią "Raudt, svart" ("Czerwone, czarne"). W 1994 roku jego sztuka "Og aldri skal vi skiljast" ("I nigdy się nie rozłączymy") trafiła na deski teatru. Napisał m.in. serię "Drugie imię. Septologia".
Literacka Nagroda Nobla przyznawana jest od 1901 roku przez Akademię Szwedzką.
Polacy wyróżnienie w tej dziedzinie otrzymali pięciokrotnie - w 1905 roku Henryk Sienkiewicz, w 1924 roku Władysław Reymont, w 1980 roku Czesław Miłosz, w 1996 Wisława Szymborska oraz w 2018 roku Olga Tokarczuk.
(Źródło: Czytaj więcej na https://wydarzenia.interia.pl/zagranica/news-literacka-nagroda-nobla-2023-poznalismy-laureata,nId,7068835#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=chrome)
ZYTA RUDZKA LAUREATKĄ NAGRODY NIKE 2023
Nagroda Literacka Nike 2023 trafiła do Zyty Rudzkiej. Jury nagrody uznało jej powieść „Ten się śmieje kto ma zęby” najlepszą książką minionego roku. Gala wręczenia nagrody odbyła się w niedzielę 1 października w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie.
Tegoroczną Nagrodę Czytelników otrzymał z kolei Grzegorz Piątek za książkę „Gdynia obiecana. Miasto, modernizm, modernizacja 1920-1939”.
„Dziś nagradzamy Weryzm. Po wahaniu zapisuję to wielką literą, choć słownikowe znaczenie, wskazujące na technikę odwzorowania rzeczywistości, dałoby dobry napęd interpretacji powieści Zyty Rudzkiej – wszak jej postacie i ich środowisko, zdają się podobne do czegoś znanego, sąsiedzkiego. Wystarczyłoby wejść do miejskiego zakamarka, w poprzek dzielnicy, by rozpoznać scenerię. W podupadłych zakładach rzemieślniczych czeka na nas Weryzm, ten pisany wielką literą – mocna, suwerenna kobieta, bez ceregieli wykonująca swój fach – strzeżenie, czesanie, żegnanie. Nagradzając Zytę Rudzką za powieść „Ten się śmieje, kto ma zęby” wyróżniamy istotną, angażującą czytelniczo prozę, fikcję tak porywającą, że odpowiada na pytania zadawane realności” – powiedziała w laudacji Inga Iwasiów, przewodnicząca jury Nagrody Literackiej Nike.
(Źródło:https://instytutksiazki.pl/aktualnosci,2,zyta-rudzka-laureatka-nagrody-literackiej-nike-2023,9891.html)
PATRONI ROKU 2023
Aleksander Fredro i Wisława Szymborska zostali literackimi patronami roku 2023 decyzjami Sejmu i Senatu.
Parlamentarzyści wskazali też m.in. Włodzimierza Przerwę-Tetmajera oraz Mikołaja Kopernika i Jana Matejkę. Fredrę Sejm wskazał w lipcu, uchwałę w sprawie Szymborskiej Senat przyjął w listopadzie. W przyszłym roku obchodzić będziemy 230. rocznicę urodzin Aleksandra Fredry, „wywodzącego się ze starej rodziny szlacheckiej o kilkusetletniej tradycji najwybitniejszego polskiego komediopisarza, a także pamiętnikarza, poety oraz żołnierza kampanii napoleońskich” – napisał Sejm w uchwalonym dokumencie.
Rok twórcy „Zemsty”
Jak zaznaczyli posłowie, Fredro jako 16-letni chłopiec wstąpił na ochotnika do armii Księstwa Warszawskiego, dowodzonej przez księcia Józefa Poniatowskiego. Był uczestnikiem wyprawy na Moskwę w 1812 r., a za męstwo został odznaczony orderami Virtuti Militari oraz Legii Honorowej. Jako pisarz był twórcą oryginalnej polskiej komedii, autorem kilkudziesięciu utworów scenicznych wystawianych w teatrach Warszawy, Krakowa i Lwowa. Zadebiutował w 1815 r. jednoaktówką „Intryga na prędce czyli Nie ma złego bez dobrego”. Sejm przypomniał w uchwale największe komedie Fredry, m.in. „Śluby panieńskie czyli magnetyzm serca”, „Zemstę”, „Pana Jowialskiego” czy bajki i wiersze dla dzieci: „Małpa w kąpieli”, „Paweł i Gaweł”, „Osiołkowi w żłoby dano”.
Rok noblistki
Wisława Szymborska to – jak czytamy w tekście uchwały Senatu – jedna z najbardziej znanych polskich poetek, zarazem jedna z nielicznych polskich noblistek. Jej twórczość spotyka się wciąż z żywym odbiorem zarówno w Polsce, jak i za granicą. Urodzona 2 lipca 1923 roku pod Kórnikiem, od 1929 roku mieszkała w Krakowie. Bibliografia Szymborskiej – wraz z publikacjami listów, wydaniami specjalnymi jej utworów, wyborami wierszy, felietonami oraz innymi tekstami – liczy obecnie kilkadziesiąt pozycji. Za życia poetki ukazało się dwanaście tomów jej poezji. Pośmiertnie, w roku 2012, wydano niedokończony tom „Wystarczy”, a dwa lata późnej „Czarną piosenkę”, która miała być debiutem poetki. W 1996 roku Wisława Szymborska otrzymała literacką Nagrodę Nobla za – jak brzmiało uzasadnienie Akademii Szwedzkiej – „poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi wyjść na światło we fragmentach ludzkiej rzeczywistości”. I dalej: „W Wisławie Szymborskiej Szwedzka Akademia chce uhonorować przedstawicielkę niezwykłej czystości i siły poetyckiego spojrzenia. Poezji jako odpowiedzi na życie, sposobu na życie, pracy nad słowem jako myślą i wrażliwością”. Szymborska-poetka fascynuje czytelników na całym świecie – stała się ambasadorką polskiej kultury za granicą. Jej wiersze zostały przetłumaczone na ponad czterdzieści języków. W Stanach Zjednoczonych wybór wierszy Noblistki w przekładzie Stanisława Barańczaka i Clare Cavanagh pt. „View with a Grain of Sand” rozszedł się w nakładzie 120 tysięcy egzemplarzy. Niemniej popularna jest jej poezja w tłumaczeniu na język niemiecki w znakomitych przekładach Karla Dedeciusa, czy szwedzkim w tłumaczeniu Andersa Bodegårda. Szczególną popularnością Szymborska cieszyła – i wciąż cieszy – we Włoszech, gdzie na spotkania z nią przychodziły setki czytelników, a młodzi Włosi traktują ją jako poetkę własnego pokolenia.
Przerwa-Tetmajer, Nowosielski, Kopernik
Senat mianował też patronem roku m.in. Włodzimierza Przerwę-Tetmajera, którego 100. rocznica śmierci przypada w 2023 roku. Był to znakomity krakowski artysta – malarz, grafik, poeta, prozaik, dramaturga, scenografa, publicysta, działacz polityczny. Pozostałymi patronami – według uchwały Senatu – są Jak Matejko i Mikołaj Kopernik.
Będzie to też rok Rok Pamięci Bohaterek i Bohaterów Getta Warszawskiego.
Sejm mianował patronami roku także Wojciecha Korfantego – „jednego z ojców naszej niepodległości, wielkiego syna śląskiej ziemi”, Pawła Edmunda Strzeleckiego, wybitnego badacza, podróżnika, odkrywcę i filantropa, Aleksandrę Piłsudską, działaczkę niepodległościową, żonę Józefa Piłsudskiego, Maurycego Mochnackiego, „konspiratora, dziennikarza, krytyka literackiego, pianistę”, Jadwigę Zamoyską, współtwórczynię Fundacji Zakłady Kórnickie, zaangażowaną społecznie patriotkę, oraz Jerzego Nowosielskiego, „wybitnego malarza, rysownika, scenografa, pedagoga, filozofa, teoretyka sztuki i myśliciela religijnego, uważanego za jednego z najwybitniejszych współczesnych pisarzy ikon. Był autorem wielu tekstów o sztuce i wierze.
(źródła: https://zupelnieinnaopowiesc.com/2022/11/16/aleksander-fredro-i-wislawa-szymborskapatronami-2023-patroni-roku-wedlug-sejmu-i-senatu/ Obrazy: Portret Wisławy Szymborskiej - Autorstwa Chancellary of the President of Poland - http://www.prezydent.pl/aktualnosci/zdjecia/galeria,567.html, GFDL 1.2, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=15945956 Portret Aleksandra Fredry - Autorstwa Aleksander Raczyński - http://www.marchand.pl/obraz.php? id=435&l=pl, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php? curid=1100390)
LITERACKA NAGRODA NOBLA 2022 DLA ANNIE ERNAUX
6 października poznaliśmy nazwisko laureatki Literackiej Nagrody Nobla 2022. Najbardziej prestiżową literacką nagrodą na świecie wyróżniono francuską pisarkę Annie Ernaux.
Laureatka Nagrody Nobla 2022, Annie Ernaux, to urodzona w 1940 r. francuska pisarka. Choć nad Sekwaną należy do najważniejszych autorek literatury współczesnej, w Polsce jej nazwisko było do tej pory mniej znane. Pochodzi z robotniczego miasteczka Yvetot. Studiowała literaturę współczesną na uniwersytetach w Rouen i Bordeaux. Przez lata pracowała w szkołach jako nauczycielka języka francuskiego.
Jako pisarka Annie Ernaux zadebiutowała w 1974 r. powieścią Les Armoires vides. W Polsce do tej pory ukazały się jej dwie książki Lata (2022) oraz Miejsce (1989). Wydawnictwo Czarne zapowiedziało jednak publikację kolejnej książki noblistki pt. Bliscy.
Annie Ernaux jest 17 kobietą, która została laureatką Literackiej Nagrody Nobla.
Jak uzasadniał sekretarz Akademii Szwedzkiej Mats Malm, autorka została uhonorowana Literacką Nagrodą Nobla.
„za odwagę i chirurgiczną precyzję, z jaką odkrywa korzenie, zagubienie, wyobcowanie i zbiorowe ograniczenia osobistej pamięci”.
W twórczości Annie Ernaux przewijają się wątki autobiograficzne – tak jak w wydanej w styczniu 2022 roku książce Lata. Opowiada w niej o swojej młodości spędzonej w robotniczej rodzinie w małym mieście w Normandii, latach rewolucji obyczajowej i seksualnej oraz czasach współczesnych opanowanych przez konsumpcjonizm. Przywołuje najważniejsze lektury i wydarzenia, które zmieniły historię nie tylko Francji, lecz całej Europy. Stale powracające motywy w powieściach Annie Ernaux to podziały klasowe, dyskryminacja płciowa, feminizm, a także starzenie się.
(źródło: https://www.publio.pl/blog/literacki-nobel-2022-laureatka-annie-ernaux/
obrazy: Annie Ernaoux - Niklas Elmehed © Nobel Prize Outreach za: https://www.nobelprize.org/prizes/literature/2022/ernaux/facts/
https://www.publio.pl/lata-annie-ernaux,p984852.html?utm_source=blog_link&utm_medium=AutopromoINT&utm_campaign=a_Publio_061022&utm_term=nobel_lata&utm_content=link_blog)
PASZPORTY POLITYKI 2021
Łukasz Barys laureatem Paszportów „POLITYKI”
„Paszport „POLITYKI” 2021” w kategorii Literatura otrzymał Łukasz Barys – „za znakomitą literacko opowieść o sojuszu żywych ze zmarłymi, o biedzie i niesprawiedliwości, a także o Pabianicach od strony kości.”
Łukasz Barys (ur. 1997 r.) - Poeta. Student prawa. Absolwent filologii polskiej. Ma 24 lata. Debiutancką powieść „Kości, które nosisz w kieszeni” (Wydawnictwo Cyranka) poświęcił Pabianicom, miastu, w którym się urodził. Miał już na koncie debiut poetycki – książkę „Wysokie słońce” (2020 r.), za którą otrzymał nagrodę na festiwalu Złoty Środek Poezji. Był też laureatem m.in. Międzynarodowego Konkursu im. Siegfrieda Lenza, konkursów Krajobrazy Słowa oraz Inspirowani Tyrmandem. W powieści Pabianice portretuje od strony kości, przenikają się tu światy zmarłych i żywych. Pod naszymi domami piętrzą się kości. Można po nie sięgnąć i schować je do kieszeni. Zmarli nie lubią siedzieć w grobach, księżniczka zamienia się w rzekę, włókniarki straszą w centrum handlowym albo opowiadają o dawnych czasach i niedostatku. Bohaterka zmaga się z rodziną, historią i codziennością pełną norm i zasad, do których nie sposób się dostosować. Łukasz Barys prowadzi nas przez cmentarze, szkoły i dzielnice prowincjonalnego miasta, ukazując dorastanie w sposób baśniowy, ale dojmująco prawdziwy. Każdy rozdział to „Kości, które nosisz w kieszeni” to osobna opowieść, w której biorą udział tutejsze motywy i postaci: Dora Diamant od Kafki, rzeka Pabianka, Tereska z filmu „Cześć Tereska”, domy pożydowskie, zmarli z cmentarza oraz sama bieda. I są to opowieści śmieszno-straszne, smutno-komiczne, zadziorne językowo. „Żywioł liryczny, którym zalewa nas Barys, jest niesłychany. To znaczy, nie słyszałem jeszcze tak soczystych tonów, chociaż w nowej prozie dzieje się dużo. Jeszcze więcej dzieje się w poezji, a zwróćmy uwagę, że Barys debiutował wcześniej tomem wierszy. Tym razem sięgnął po powieść i mówi w niej brawurowo, mówi czternastoletnią dziewczynką. Jest nią naprawdę. Wszelkie uproszczenia związane z tak zwaną „subkulturą 500 plus” biorą w łeb. To właśnie ona przemawia tu pełnym i pięknym głosem wrażliwej nastolatki. I jak widać, słychać i czuć, żadna to patologia, a raczej coś głęboko ludzkiego, wstrząsającego i na swój sposób poetyckiego. W świetle tej książki bieda, niechęć i strach jawią się jako rzeczywista trójca święta katolickiej Polski. No i Pabianice mają wreszcie swój epos, może zbyt groteskowy i jednoznacznie proletariacki, ale jakże przekonujący i prawdziwy.” - Karol Maliszewski. |
(Źródła: https://www.rmfclassic.pl/program/Spis-tresci-magazyn-literacki-w-RMF-Classic,706,s,45447.html
https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kultura/paszporty/2151030,1,literatura-lukasz-barys-laureatem-paszportow-polityki.read) |
PATRONI ROKU 2022
Patroni roku 2022
Sejm ustanowił patronów roku 2022. Uhonorowani zostali: Maria Grzegorzewska, Maria Konopnicka, Ignacy Łukasiewicz, Wanda Rutkiewicz i Józef Wybicki.
2022 będzie także rokiem Romantyzmu Polskiego.
To kolejna już edycja inicjatywy mającej na celu uhonorowanie i upamiętnienie osób, wydarzeń lub idei ważnych dla Polski i Polaków.
W maju 2022 roku przypada 180. rocznica urodzin Marii Konopnickiej, polskiej pisarki, poetki, tłumaczki i publicystki. „Dokonała przełomu w polskiej literaturze dla dzieci, podnosząc tę dziedzinę pisarstwa na wyżyny artyzmu. Za pomocą utworów literackich protestowała przeciwko antypolskiej polityce zaborców i niesprawiedliwości społecznej. Walczyła o prawa kobiet oraz pomagała uwięzionym z przyczyn politycznych przez rosyjskie władze” – czytamy w uchwale.
200 lat temu, w marcu 1822 roku, urodził się Ignacy Łukasiewicz, twórca światowego przemysłu naftowego. Na zapoczątkowanym przez niego procesie destylacji ropy naftowej bazuje współcześnie wiele gałęzi przemysłu chemicznego, kosmetycznego i nowoczesnych technologii. „Należy on do zaszczytnego grona Polaków, których działalność odcisnęła wielki i pozytywny wpływ na rozwój naszej Ojczyzny, jak również całego świata” – podkreślili posłowie w uchwale. 30 lat temu, w maju 1992 roku, w drodze na Kanczendzongę, swój dziewiąty ośmiotysięcznik, zaginęła Wanda Rutkiewicz – himalaistka, pierwsza Polka i trzecia kobieta na świecie, która zdobyła najwyższy szczyt świata – Mount Everest. „Pokonywała bariery, została prekursorką kobiecych zespołów górskich. Imponowała siłą, sprawnością fizyczną i niezwykłą inteligencją” – podkreślił Sejm. Posłowie przypomnieli, że w latach 80. Wanda Rutkiewicz należała do „Solidarności”, działała też w opozycji demokratycznej. Józef Wybicki, autor polskiego hymnu narodowego, wielokrotny poseł na Sejm, jeden z inicjatorów Konfederacji Barskiej, uczestnik prac wdrażających Konstytucję 3 Maja, współorganizator Insurekcji Kościuszkowskiej, zmarł 200 lat temu, w marcu 1822 roku. W nadchodzącym roku będziemy obchodzić także 275. rocznicę jego urodzin oraz 225-lecie powstania „Pieśni Legionów Polskich we Włoszech”, w dwudziestoleciu międzywojennym stała się naszym hymnem narodowym. „200 lat temu w Wilnie ukazały się „Ballady i romanse” Adama Mickiewicza, które wyznaczyły początek polskiego romantyzmu. Wtedy po raz pierwszy ujrzały światło dzienne „Romantyczność”, „Powrót taty”, „Świtezianka”, „Pani Twardowska”, bez których trudno wyobrazić sobie ostatnich dwieście lat polskiej kultury” – napisali posłowie w uchwale ustanawiającej rok 2022 Rokiem Romantyzmu Polskiego. „Zrodziła się epoka, w której tworzyli genialni artyści, myśliciele i działacze polityczni, którzy w sytuacji narodowej niewoli stworzyli kraj duchowej wolności, rozwinęli programy niepodległościowe, a zarazem wynieśli polską muzykę, literaturę i malarstwo do rangi czołowych osiągnięć kultury europejskiej” – dodała Izba. Źródła: https://www.sejm.gov.pl/Sejm9.nsf/komunikat.xsp?documentId=EBD923AF85FCBCCAC12587B90041B827 Autorka plakatu: Izabela Raczek |
PASZPORTY POLITYKI 2020
Paszporty Polityki 2020: Mira Marcinów laureatką w kategorii literatura
Autorka otrzymała Paszport za „intensywną opowieść o relacji córki i matki, o życiu i umieraniu. Wybitność «Bezmatka» wykracza daleko poza temat żałoby, dotyczy też literackiego języka, zarazem wywrotowego i precyzyjnego”.
„Bezmatek" to napisana wyjątkowym językiem opowieść o relacji córki oraz matki i debiut prozatorski Miry Marcinów. Filozofka i doktor psychologii rok temu została finalistką Nagrody Naukowej Polityki, wcześniej ukazywały się rozprawy naukowe jej autorstwa – 1. tom „Historii polskiego szaleństwa" czy opublikowane wspólnie z Bartłomiejem Dobroczyńskim „Na krawędzi wolności: szaleństwo jako wybór w filozofii Henryka Struvego".
Pozostali nominowani:
Igor Jarek za książkę „Halny".
Patrycja Sikora za książkę poetycką „Instrukcja dla ludzi nie stąd".
Paszporty „Polityki" to jedna z najważniejszych nagród kulturalnych w Polsce. Nagradzani są nimi twórcy, którzy „nie ulegają modom i środowiskowym naciskom". Paszporty, przyznawane co roku przez tygodnik „Polityka", to - jak piszą o nich organizatorzy – „drogowskazy wolnej kultury po zmianie ustrojowej w Polsce". Paszport „Polityki” to nagroda, „która jest wyznacznikiem tego, jak rozwija się polska sztuka, jakie stawia przed sobą wyzwania i jak reaguje na zmieniającą się rzeczywistość". Nagrody wręczane są od 1993 roku. Zasadą jest, że Paszport „Polityki" można otrzymać tylko raz.
Laureaci:
1993 Teodor Parnicki - całokształt twórczości
1994 Marcin Świetlicki - całokształt twórczości
1995 Stefan Chwin: „Hanemann”
1996 Olga Tokarczuk: „Prawiek i inne czasy”
1997 Andrzej Sapkowski: „Wiedźmin”
1998 Jerzy Pilch: „Bezpowrotnie utracona leworęczność”
1999 Marek Bieńczyk - całokształt twórczości
2000 Marzanna Bogumiła Kielar: „Materia prima”
2001 Paweł Huelle : „Mercedes Benz. Z listów do Hrabala”
2002 Dorota Masłowska: „Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną”
2003 Wojciech Kuczok: „Gnój”
2004 Sławomir Shuty: „Zwał”
2005 Marek Krajewski: „Cykl o Eberhardzie Mocku”
2006 Jacek Dehnel: „Lala”
2007 Michał Witkowski: „Barbara Radziwiłłówna z Jaworzna-Szczakowej”
2008 Sylwia Chutnik: „Kieszonkowy atlas kobiet”
2009 Piotr Paziński: „Pensjonat”
2010 Ignacy Karpowicz: „Balladyny i romanse”
2011 Mikołaj Łoziński: „Książka”
2012 Szczepan Twardoch: „Morfina”
2013 Ziemowit Szczerek: „Przyjdzie Mordor i nas zje, czyli tajna historia Słowian”
2014 Zygmunt Miłoszewski: „Gniew”
2015 Łukasz Orbitowski: „Inna dusza”
2016 Natalia Fiedorczuk-Cieślak: „Jak pokochać centra handlowe”
2017 Marcin Wicha: „Rzeczy, których nie wyrzuciłem”
2018 Małgorzata Rejmer: „Błoto słodsze niż miód”
2019 Dominika Słowik: „Zimowla”
Fot. Miry Marcinów – Leszek Zych/Polityka
http://www.nagrodyliterackie.pl/nagrody/paszport-polityki/)
PATRONI ROKU 2021 – LEM, NORWID, BACZYŃSKI, RÓŻEWICZ
Sejm ustanowił patronów roku 2021. Uhonorowani zostali: Stanisław Lem, Cyprian Kamil Norwid, Krzysztof Kamil Baczyński, Tadeusz Różewicz. 2021 będzie także rokiem Konstytucji 3 Maja i kard. Stefana Wyszyńskiego.
Stanisław Lem
W przyszłym roku przypada 100. rocznica urodzin Stanisława Lema. Pisarz uznany za najwybitniejszego przedstawiciela polskiej fantastyki i jednego z najpoczytniejszych pisarzy science-fiction na świecie „w swoich rozważaniach nad kondycją współczesnego człowieka, skutkami postępu technicznego i cywilizacyjnego dostrzegał wiele zagadnień fundamentalnych dla kultury i myśli współczesnej. Przestrzegał przed negatywnymi skutkami technicznego rozwoju cywilizacji, a jego prace teoretyczne i prognozy futurologiczne mają znaczący wpływ na definiowanie miejsca ludzkości we wszechświecie i prognozowanie jej losu” – głosi tekst uchwały.
Cyprian Kamil Norwid
W 2021 roku swoje 200. urodziny obchodziłby Cyprian Kamil Norwid. Ten poeta, dramatopisarz i artysta w swojej twórczości w uzasadnieniu uchwały został doceniony za „twórczy wkład Norwida w nowoczesną polską literaturę, a szerzej w polską kulturę, jest ogromny, na wielu polach decydujący”.
Krzysztof Kamil Baczyński
Krzysztof Kamil Baczyński jako kolejny patron zbliżającego się roku. To jeden z najwybitniejszych przedstawicieli poetów pokolenia Kolumbów, którzy także zostali podkreśleni w uchwale. „W uznaniu zasług Krzysztofa Kamila Baczyńskiego dla polskiej sztuki, dla polskiej niepodległości i polskiej kultury, w stulecie jego urodzin, Sejm Rzeczypospolitej ogłasza rok 2021 Rokiem Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Jednocześnie Sejm Rzeczypospolitej oddaje hołd innym przedstawicielom poetów pokolenia Kolumbów poległym w trakcie okupacji niemieckiej – Tadeuszowi Gajcemu, Janowi Romockiemu, Zdzisławowi Stroińskiemu, Józefowi Szczepańskiemu i Andrzejowi Trzebińskiemu”.
Tadeusz Różewicz
Do grona patronów dołączył również Tadeusz Różewicz, wybitny polski poeta, dramaturg, prozaik i scenarzysta, głęboko związany z losem pokolenia wojennego, baczny obserwator życia codziennego, społecznego i politycznego. W uchwale napisano „Filozoficzna i egzystencjalna głębia obecna w twórczości Różewicza ma charakter uniwersalny, dzięki czemu nie tylko trafia do odbiorców z całego świata, ale jeszcze długo będzie oddziaływać na współczesną literaturę polską”.
Kard. Stefan Wyszyński
W 2021 roku przypada 40. rocznica śmierci, a także 120. urodzin kardynała Stefana Wyszyńskiego. W uchwale zwrócono uwagę, że kard. Wyszyński był głosicielem uniwersalnych wartości chrześcijańskich i mężem stanu. Występował w imieniu Ojczyzny, domagając się od komunistycznych władz poszanowania wolności religijnej i broniąc polskiej kultury.
Konstytucja 3 Maja
Sejm przyjął też uchwałę ustanawiającą 2021 Rokiem Konstytucji 3 Maja. Uchwalony w 1791 r. przez Sejm Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego akt wprowadził trójpodział władzy, niósł gwarancje swobód obywatelskich, tradycje chrześcijańskie, tolerancję i wartości Oświecenia. Jako pierwsza w Europie i druga na świecie Ustawa Rządowa stanowiła dowód głębokiego patriotyzmu oraz zrozumienia spraw obywatelskich i społecznych.
(źrodła:
autor: Barbara Maria Morawiec
http://lustrobiblioteki.pl/2020/11/patroni-roku-2021-lem-norwid-baczynski-rozewicz/
Obraz: plakat za: Miejska Biblioteka w Słupsku - http://biblioteka.slupsk.pl/2015-12-07-07-33-53/1568-patroni-roku-2021.html)
LITERACKA NAGRODA NOBLA
Alfred Nobel to szwedzki chemik, przemysłowiec, wynalazca.
W testamencie spisanym w Paryżu 27 listopada 1895 r. ofiarował swój majątek (ponad 30 mln koron szwedzkich) na stworzenie funduszu nagród w 5 dziedzinach: fizyce, chemii, medycynie, literaturze i dla osób i instytucji krzewiących idee pokojowe.
Ceremonia wręczenia Nagrody Nobla odbywa się tradycyjnie 10 grudnia (w rocznicę śmierci Nobla) w budynku Filharmonii Sztokholmskiej. Literacka Nagroda Nobla jest przyznawana od 1901 roku. Zgodnie z testamentem Alfreda Nobla otrzymuje ją autor, którego twórczość przynosi korzyści ludzkości. Laureat otrzymuje 9 milionów koron szwedzkich (3, 6 mln złotych), medal oraz dyplom.
W roku 2019 otrzymał tę zaszczytną nagrodę Peter Handke, doceniony za: „wpływową pracę, która z lingwistyczną pomysłowością bada obrzeża i specyfikę ludzkich doświadczeń.” Jego twórczość inspirowana jest kinem i malarstwem.
Literacka Nagroda Nobla 2020
Nagrodę Nobla 2020 w dziedzinie literatury otrzymała amerykańska poetka Louise Glück. Autorka ze Stanów Zjednoczonych wygrała dzięki swojemu niepowtarzalnemu poetyckiemu głosowi, który poprzez swoje surowe piękno czyni indywidualną egzystencję uniwersalną. Glück jest 16-tą kobietą, którą w tej kategorii wyróżniła Akademia Szwedzka.
Uzasadniając swoją decyzję Anders Olsson, przewodniczący Komitetu Noblowskiego, wskazywał, że głos Louise Glück jest szczery, bezkompromisowy i sygnalizuje, że ta poetka chce zostać zrozumiana. Ma poczucie humoru i cięty dowcip.
Choć tło autobiograficzne odgrywa dużą rolę w jej twórczości, nie należy jej uważać za poetkę wyznaniową. Poszukuje uniwersalności… Jej prace łączą trzy cechy charakterystyczne: temat życia rodzinnego, surowa, ale i zabawna inteligencja oraz wyrafinowane poczucie kompozycji – wskazywał Olsson. Nie zapomnijcie zapoznać się z twórczością naszej wspaniałej laureatki – dodał.
Ze względu na pandemię koronawirusa Louise Glück nie odbierze literackiej Nagrody Nobla osobiście w Sztokholmie. Akademia Szwedzka ma nadzieję zaprosić laureatkę na uroczystość w przyszłym roku.
Kim jest Louise Glück, laureatka literackiej Nagrody Nobla 2020?
Louise Glück urodziła się w 1943 roku w Nowym Jorku i wychowała na Long Island. Uczyła się w Sarah Lawrence College oraz na Columbia University, ale nie uzyskała dyplomu. Oprócz kariery pisarskiej ma za sobą karierę naukową, jako nauczycielka poezji w kilku instytucjach.
Poetka wydała 12 tomików poezji i zbiór esejów (o poezji), zatytułowany Proofs and Theories (z ang. Dowody i teorie). Jej prace znane są z emocjonalnej intensywności i częstego odwoływania się do mitów, historii lub natury w celu snucia rozważań na temat osobistych doświadczeń i współczesnego życia.
W swoich wierszach Louise Glück powraca między innymi do czasów młodości, gdy jako nastolatka zachorowała na anoreksję. Porusza także temat śmierci swojej starszej siostry. W swoich pracach poetka skupia się na wyjaśnianiu aspektów traumy, pożądania i natury. Jej poezja znana jest ze szczerych wyrażeń smutku i izolacji. Wielu badaczy uważa ją (jak wskazał Anders Olsson – niesłusznie) za poetkę autobiograficzną.
Przed literacką nagrodą Nobla 2020 Louise Glück zdobyła wiele najważniejszych wyróżnień literackich w Stanach Zjednoczonych, w tym między innymi National Humanities Medal, Nagrodę Pulitzera, National Book Award, National Book Critics Circle Award i Bollingen Prize.
Obecnie Glück jest adiunktem na Uniwersytecie Yale. Mieszka w Cambridge, Massachusetts.
Szesnasta kobieta z literacką Nagrodą Nobla
Komitet Noblowski po raz szesnasty przyznał literacką Nagrodą Nobla kobiecie. Jako pierwsza wyróżnienie to otrzymała w 1909 roku Selma Lagerlof, pisarka szwedzka. Wśród laureatek znalazły się także m.in. Doris Lessing, Alice Munro, Swietłana Aleksijewicz oraz dwie Polki: Wisława Szymborska (1996) oraz Olga Tokarczuk (2018).
(źródła: https://tvn24.pl/kultura-i-styl/literacka-nagroda-nobla-2019-dla-petera-handke-ra976200-2308482 https://www.gandalf.com.pl/blog/literacki-nobel-2020-dla-louise-gluck/)
RADEK RAK LAUREATEM NAGRODY NIKE 2020
Literacka Nagroda Nike trafiła w tym roku do Radka Raka za "Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli". - Ta książka to klechda. Jak każda klechda jest triumfem wyobraźni i dotyka twardej rzeczywistości, prawdziwego świata - mówił przewodniczący jury profesor Paweł Próchniak.
"Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli” nawiązuje do "Słowa o Jakóbie Szeli" Brunona Jasieńskiego. Autor pochodzi z rodziny o chłopskich korzeniach, a postać Jakuba Szeli fascynowała go od dawna. Doszedł do wniosku, że opowieść o rabacji galicyjskiej jest zdominowana przez głosy jej ofiar - galicyjskich ziemian. Rak przedstawia tę historię z punktu widzenia tych, którzy w 1848 roku ruszyli z siekierami na dwory - galicyjskich chłopów, wprowadzając czytelnika w świat wyobraźni ludowej pełen wiedźm gadających zwierząt, duchów zmarłych, którzy nie chcą odejść. Radek Rak uznał, że narrację rabacji galicyjskiej przejęły jej ofiary, czyli ziemianie, on zaś uznał, że odda głos tym, którzy podnieśli siekiery, jednocześnie prezentując czytelnikowi świat chłopskich wyobrażeń.
Baśń jest próbą stworzenia na nowo mitologii Galicji. Nie jest powieścią historyczną, i choć napisana z dużym szacunkiem dla ówczesnych realiów społecznych, obyczajowych i politycznych, to zawieszona pozostaje między historią a mitem. Wyrasta z legend, w które obrosła postać chłopskiego przywódcy – tych prawdziwych i tych stworzonych przez Radka Raka. Śledzimy losy młodego Kóby Szeli, wzrusza nas miłość, jaką obdarzyła go Żydówka Chana, czujemy razy pańskiego bata, przeżywamy zauroczenie zmysłową Malwą, wędrujemy przez krainę baśni, żeby zamieszkać we dworze i poczuć zapach krwi rabacji 1846 roku. Radek Rak napisał powieść o dobru i złu, które czają się w każdym z nas, o nierównych szansach, o Galicji i o Polsce. Powieść pełną rozbuchanego erotyzmu, ironii i humoru, nakarmioną mrokiem ludzkich serc.
Radek Rak (urodzony w 1987 roku) za "Puste niebo" nagrodzony został w 2017 roku Złotym Wyróżnieniem w Nagrodzie Literackiej im. Jerzego Żuławskiego i był nominowany do Nagrody im. Janusza A. Zajdla. "Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli" była też nominowana m.in. do Nagrody Literackiej "Gdynia", znalazła się także na liście 10 najlepszych książek roku dwumiesięcznika "Książki".
- „Jestem zaskoczony, nie przygotowałem sobie niczego mądrego, co mógłbym powiedzieć. Obawiam się, że musiałbym się nie zgodzić ze świętej pamięci panem Jerzym Pilchem, bo trochę lepiej piszę, niż mówię, gdy przychodzi mi coś powiedzieć w takiej sytuacji. Jestem zaszczycony i cieszę się bardzo” - mówił Radek Rak. Podziękował również ludziom, którzy pokierowali go "w tej dziwnej krainie pióra".
- „Ta książka to klechda. Jak każda klechda jest triumfem wyobraźni i dotyka twardej rzeczywistości, prawdziwego świata. Snuje historie nie z tej ziemi i jednocześnie opowiada coś, co drzemie w historii. W naszej wspólnej podświadomości, w podglebiu języka, którym mówimy - mówił przewodniczący jury profesor Paweł Próchniak. Jak wskazał w laudacji, "w tym paśmie realności, z którym mierzy się 'Baśń o wężowym sercu' jest coś poruszającego i okrutnego zarazem. Coś, co powinno zostać opowiedziane i być może nie ma na to innego języka niż dziwna, niedzisiejsza dykcja poetyckiej klechdy” - tłumaczył. – „Nie historia z jej dramatyzmem i okrucieństwem gra w tej klechdzie pierwsze skrzypce. Siłą książki Radka Raka jest sam akt snucia opowieści. Snucia i tkania. Tkania z rozbieganych ech i pogłosów. Z lotnych pasm uwolnionej wyobraźni. Z refleksów światła odbitego od gór, bukowych liści, łusek węża” - dodał.
Z zawodu Radek Rak jest lekarzem weterynarii – ukończył medycynę weterynaryjną na Uniwersytecie Przyrodniczym w Lublinie, a w Krakowie prowadzi przychodnię dla zwierząt.
(źródła:https://tvn24.pl/kultura-i-styl/nagroda-nike-2020-radek-rak-laureatem-nagrody-471091
https://niestatystyczny.pl/2020/10/04/radek-rak-laureatem-literackiej-nagrody-nike-2020/
https://ksiazki.wp.pl/nike-2020-radek-rak-laureatem-nagrody-literackiej-6561113345186656a)
NIE ŻYJE JERZY PILCH
(oprac. Grzegorz Kłos)
W wieku 67 lat odszedł Jerzy Pilch. Wybitny publicysta, dramaturg, prozaik, autor scenariuszy filmowych. Od kilku lat zmagał się z chorobą Parkinsona i poruszał się na wózku.
Jerzy Pilch urodził się 10 sierpnia 1952 r. w Wiśle, która wielokrotnie pojawiała się na kartach jego książek i felietonów. Przez krytykę i czytelników był uznawany za jednego z najważniejszych, ale i najwybitniejszych, współczesnych twórców literatury. Znany z niezwykłej otwartości w mówieniu o najbardziej intymnych sprawach ze swojego życia.
Do nagrody Literackiej Nike był nominowany w sumie siedem razy.
Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1989 r. otrzymał Nagrodę Fundacji im. Kościelskich za tom "Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej".
Do najbardziej znanych książek Jerzego Pilcha należą m.in. "Tezy o głupocie, piciu i umieraniu" (1997), "Bezpowrotnie utracona leworęczność" (Paszport "Polityki", 1998 r.),
"Pod Mocnym Aniołem" (2001), "Miasto utrapienia" (2005), "Wiele demonów" (2013) czy "Widok z mojego boksu" (2019).
W 2014 r. Wojciech Smarzowski przeniósł na ekran "Pod Mocnym Aniołem". Ale nie była to pierwsza ekranizacja jego prozy. W 1994 r. jego powieść "Spis cudzołożnic. Proza podróżna" trafiła na ekran za sprawą Jerzego Stuhra, który napisał scenariusz do filmu "Spis cudzołożnic", wyreżyserował go i wcielił się w główną rolę. Pilch był współtwórcą dialogów do adaptacji, pojawił się też w epizodycznej roli.
Pilch był wieloletnim członkiem zespołu redakcyjnego "Tygodnika Powszechnego", następnie publikował na łamach "Hustlera", "Polityki", "Dziennika" i "Przekroju".
W 2012 r. ujawnił, że cierpi na chorobę Parkinsona, którą opisał m.in. w "Drugim dzienniku".
W ostatnich latach życia poruszał się na wózku inwalidzkim. W grudniu 2019 r. na łamach "Polityki" ukazał się jego gorzki apel "Uwolnijmy niepełnosprawnych!”, w którym opisywał swoją codzienność jako osoby niepełnosprawnej.
"Niepełnosprawność nie jest prosta; nawet w centrum Warszawy niepełnosprawny musi dopasować się do miasta. Miasto do niego? Miasto nic nie musi. A on musi. On jest jak kot w wojsku – kot nie ma żadnych praw" – pisał Pilch.
Również w grudniu 2019 r. przeprowadził się wraz z żoną do Kielc. Tam zmarł w piątek 29 maja.
- Do ostatnich chwil życia był świadomy. Był ciepłym, czułym człowiekiem. Kochał życie, nie był samotnikiem, jak próbowano go przedstawiać. Tak bardzo lubił rozmawiać z ludźmi, tak bardzo wciąż był ciekawy świata - mówiła na łamach "Gazety Wyborczej" żona pisarza.
(fragmenty artykułu)
Twórczość Jerzego Pilcha
Książki:
"Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej", Puls, Londyn 1988,
"Spis cudzołożnic. Proza podróżna", Puls, Londyn 1993,
"Rozpacz z powodu utraty furmanki", Znak, Kraków 1994,
"Inne rozkosze", a5, Poznań 1995,
"Monolog z lisiej jamy", Universitas, Kraków 1996,
"Tezy o głupocie, piciu i umieraniu", Puls, Londyn 1997,
"Tysiąc spokojnych miast", Puls, Londyn 1997,
"Bezpowrotnie utracona leworęczność", Wydawnictwo Literackie, Kraków 1998,
"Pod Mocnym Aniołem", Wydawnictwo Literackie, Kraków 2000,
"Opowieści wigilijne", (razem z Olgą Tokarczuk i Andrzejem Stasiukiem), Czarna Ruta, 2000,
"Upadek człowieka pod Dworcem Centralnym", Wydawnictwo Literackie, Kraków 2002,
"Miasto utrapienia", Świat Książki, Warszawa 2004,
"Narty Ojca Świętego", Świat Książki, Warszawa 2004,
"Moje pierwsze samobójstwo", Świat Książki, Warszawa 2006,
"Pociąg do życia wiecznego", Świat Książki, Warszawa 2007,
"Marsz Polonia", Świat Książki, Warszawa 2008,
"Sobowtór zięcia Tołstoja", Świat Książki, Warszawa 2010,
"Dziennik", Wielka Litera, Warszawa 2012,
"Wiele demonów", Wielka Litera, Warszawa 2013,
"Drugi dziennik. 21 czerwca 2012-20 czerwca 2013", Wydawnictwo Literackie, Kraków 2013,
"Zuza albo czas oddalenia", Wydawnictwo Literackie, Kraków 2015,
"Zawsze nie ma nigdy. Jerzy Pilch w rozmowach z Eweliną Pietrowiak", Wydawnictwo Literackie, Kraków 2016,
"Portret młodej wenecjanki", Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017,
"Inne ochoty. Jerzy Pilch w rozmowach z Eweliną Pietrowiak. Część 2", Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017,
"Żywego ducha", Wydawnictwo Literackie, Kraków 2018,
"Trzeci dziennik", Wydawnictwo Literackie, Kraków 2019,
"Żółte światło", Wielka Litera, Warszawa 2019,
"Widok z mojego boksu", Znak, Kraków 2019.
"60 felietonów najjadowitszych", Wielka Litera, Warszawa 2020.
Tłumaczenia (wybór):
angielski: "His current Woman" (z tomu "Inne rozkosze"), Hydra Books, 2002,
niemiecki: "Andere Lüste" ("Inne rozkosze"), Volk und Welt Verlag, Berlin 1998, "Zum starken Engel" ("Pod Mocnym Aniołem"), Luchterhand Literaturverlag, München 2002,
serbski: "Kod Moćnog anđela" ("Pod Mocnym Aniołem"), Narodna knjiga – Alfa, Beograd 2003,
oraz w innych językach: bułgarski, estoński, francuski, hiszpański, holenderski, litewski, rosyjski, słowacki.
Filmografia:
1994 – "Spis cudzołożnic", film fabularny telewizyjny, autor, dialogi, obsada aktorska (mężczyzna w barze "Vis-à-Vis"),
1996 – "Bar »Atlantic«", serial fabularny, scenariusz (odcinek 2),
1998 – "Inne rozkosze", widowisko telewizyjne, adaptacja,
1998 – "Monolog z lisiej jamy", widowisko telewizyjne, autor,
1999 – "Jerzy Pilch. Wyznania człowieka piszącego po polsku", film dokumentalny, bohater,
2000 – "Żółty szalik", w cyklu: "Święta polskie", film fabularny telewizyjny, scenariusz,
2001 – "Wtorek", film fabularny, obsada aktorska (Jerzy, właściciel fabryki krasnali ogrodowych),
2006 – "Miłość w przejściu podziemnym", w cyklu: "Święta polskie", film fabularny telewizyjny, scenariusz,
2006 – "Narty Ojca Świętego", widowisko telewizyjne, autor,
2013 – "Pod Mocnym Aniołem", film fabularny, autor.
Prapremiery sceniczne:
1998.01.10 – "Monolog z lisiej jamy", Tarnowski Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie,
2000.12.16 – "Inne rozkosze", Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie,
2003.01.31 – "Pod Mocnym Aniołem", Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie,
2004.11.04 – "Narty Ojca Świętego", Teatr Narodowy w Warszawie,
2007.04.21 – "Zabijanie Gomułki" (na podstawie powieści "Tysiąc spokojnych miast"), Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze,
2008.05.23 – "Miasto utrapienia", Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza w Gdyni,
2011.10.26 – "Patryk K." (na podstawie "Miasto utrapienia", "Moje pierwsze samobójstwo" i "Marsz Polonia"), przedstawienie impresaryjne, premiera na scenie Teatru im. Aleksandra Sewruka w Elblągu,
2012.01.21 – "Marsz Polonia", Teatr Powszechny w Łodzi.
Nagrody:
1989 – Nagroda Fundacji im. Kościelskich za "Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej",
1994 – Gdynia, Festiwal Polskich Filmów Fabularnych, nagroda za dialogi w filmie "Spis cudzołożnic",
1998 – Paszport "Polityki", za książkę "Bezpowrotnie utracona leworęczność",
1998 – wyróżnienie Krakowska Książka Miesiąca za "Tysiąc spokojnych miast",
2001 – Nagroda Literacka Nike za powieść "Pod Mocnym Aniołem".
2013 – Nagroda miesięcznika "Odra"
(fragmenty artykułu Janusza R. Kowalczyka)
https://culture.pl/pl/tworca/jerzy-pilch)
LITERACKA NAGRODA NOBLA
OLGA TOKARCZUK LAUREATKĄ NAGRODY NOBLA!
Olga Tokarczuk z literackim Noblem za 2018 rok została doceniona przez Akademię Szwedzką. Na tę chwilę przyszło nam czekać dwa lata. Wybór został nagrodzony głośnymi brawami publiczności zgromadzonej w sali Domu Giełdy w Sztokholmie.
W swoim uzasadnieniu Akademia Szwedzka napisała, że Olga Tokarczuk otrzymała Nobla za "narracyjną wyobraźnię, która wraz z encyklopedyczną pasją reprezentuje przekraczanie granic, jako formę życia".
Olga Tokarczuk urodziła się w 1962 roku w Sulechowie. Z wykształcenia jest psychologiem, po studiach pracowała jako psychoterapeutka w poradni zdrowia psychicznego w Wałbrzychu. Literacko debiutowała w 1979 roku w piśmie "Na przełaj", w którym pod pseudonimem Natasza Borodin ukazały się jej pierwsze opowiadania. Jej debiut powieściowy to z kolei wydana w 1993 roku "Podróż ludzi Księgi", dwa lata później ukazała się jej kolejna książka - "E.E.". Ogromny sukces przyniosła trzecia powieść Tokarczuk pt. "Prawiek i inne czasy" (1996), za którą pisarka w 1997 roku otrzymała Paszport "Polityki". W tym samym, 1997 roku otrzymała nagrodę Fundacji im. Kościelskich. Rok później w księgarniach pojawił się "Dom dzienny, dom nocny" - książka zainspirowana historią okolicy, gdzie pisarka mieszkała - Sudetami i wsią Nowa Ruda.
Inne książki Tokarczuk to m.in. "Gra na wielu bębenkach" (2001), esej "Lalka i perła" (2000), "Ostatnie historie" (2003), "Prowadź swój pług przez kości umarłych" (2009) - nominowana do nagrody Bookera 2019 - czy "Księgi Jakubowe" (2014), wyróżnione Nagrodą Literacką Nike. Za powieść "Bieguni" (2008) także otrzymała Nagrodę Nike, a także Międzynarodową Nagrodą Bookera (najważniejszą brytyjską nagrodę literacką), była też nominowana do amerykańskiej National Book Award. Tokarczuk jest jedną z najbardziej cenionych na świecie i najczęściej nagradzanych polskich pisarek. Jej książki zostały przetłumaczone na ponad dwadzieścia języków.
Ostatnia książka Tokarczuk to zbiór "Opowiadania bizarne" z 2018 roku. Kolejną ma być saga rozgrywająca się na Dolnym Śląsku, panorama historyczna na miarę wcześniejszych "Ksiąg Jakubowych".
Olga Tokarczuk była wymieniana wśród kandydatów do Nobla od miesięcy. "Pisarka transgranicza i ważny demokratyczny głos we współczesnej Polsce" - określiła Tokarczuk gazeta "Sydsvenskan", podkreślając, że Polka zasługuje na nagrodę. Podobnie największy szwedzkojęzyczny dziennik w Finlandii "Hufvudstadsbladet", który napisał, że "przede wszystkim Polka Olga Tokarczuk powinna otrzymać Nobla".
Z kolei szwedzki największy dziennik "Dagens Nyheter" w weekend poprzedzający ogłoszenie nagród Nobla opublikował obszerny wywiad z Tokarczuk, w którym pisarka opowiada o sytuacji politycznej w Polsce oraz wielokulturowej historii kraju.
(źródło:https://kultura.onet.pl/ksiazki/olga-tokarczuk-z-literacka-nagroda-nobla-nobel-dla-polki)
Literacka Nagroda Nobla
Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie literatury – osoby wyróżnione przez Akademię Szwedzką Literacką Nagrodą Nobla. Ustanowiona testamentem Alfreda Nobla z 1895 roku jest przyznawana od 1901 w dniu 10 grudnia. W latach 1901–2017 wyróżnionych zostało 114 osób.
Wolą Alfreda Nobla było, aby nagroda trafiła w ręce osoby, która stworzy najbardziej wyróżniające się dzieło w kierunku idealistycznym.
Jako organ przyznający nagrodę Nobel wskazał Akademię Szwedzką. Została ona założona na wzór Akademii Francuskiej przez króla Gustawa III w 1786. Akademia składa się z 18 członków, znanych jako De Aderton („Osiemnastu”). W jej skład wchodzą szwedzcy pisarze, poeci, filolodzy i historycy. Członkowie Akademii wybierani są dożywotnio. Nad wyborem laureata pracuje Komitet Noblowski, składający się z czterech lub pięciu osób, wybrany spośród członków Akademii na okres trzech lat.
Nazwiska kandydatów do wyróżnienia mogą być zgłaszane przez członków Akademii Szwedzkiej oraz innych akademii i instytucji o podobnym charakterze. Prawo to otrzymali także uniwersyteccy profesorowie literatury i filologii, laureaci Literackiej Nagrody Nobla oraz przewodniczący stowarzyszeń odpowiedzialnych za twórczość literacką w poszczególnych krajach. Nominacje pozostają niejawne przez 50 lat.
Ciekawostki:
W latach 1901–2017 Literacka Nagroda Nobla została przyznana 110 razy (siedmiokrotnie Nagrody nie przyznano), przy czym wyróżnionych zostało 114 osób. W latach 1904, 1917, 1966, 1974 Akademia Szwedzka nagrodziła po dwie osoby. Do roku 2017 wśród laureatów znalazło się 14 kobiet. Najmłodszym laureatem był nagrodzony w 1907 Rudyard Kipling (miał wówczas 42 lata), najstarszą wyróżnioną osobą była nagrodzona w 2007, Doris Lessing; w chwili ogłoszenia nominacji miała 88 lat.
Pierwszym laureatem Literackiej Nagrody Nobla został Sully Prudhomme. Otrzymał on wówczas 150 782 koron szwedzkich, w roku 2014 wartość pełnej nagrody to 8 milionów koron.
Do 2017 roku dwie osoby odmówiły przyjęcia nagrody. W 1958 Akademia nominowała Borisa Pasternaka, który początkowo zaakceptował wyróżnienie, później jednak odmówił ze względu na naciski władz ZSRR. Jean-Paul Sartre nie przyjmował żadnych nagród za swoją działalność literacką, czym motywował odmowę przyjęcia nagrody w 1964 roku.
Jedyny raz nagrodę przyznano pośmiertnie – w 1931 otrzymał ją Erik Axel Karlfeldt, od 1974 roku Statut Fundacji Nobla zabrania pośmiertnych wyróżnień, o ile śmierć nie nastąpiła po ogłoszeniu nominacji.
Zgodnie z wolą fundatora, laureaci mają być wybierani bez względu na ich narodowość; sama nagroda zaś ma charakter międzynarodowy. W latach 1901–2014 najczęściej nagradzani byli pisarze tworzący w języku angielskim (27 wyróżnień), drugim najpopularniejszym językiem był francuski – 14 nagrodzonych; trzecim niemiecki (13 laureatów). Ponadto najczęściej nagradzani byli prozaicy – 76 osób.
Nagroda
Uroczyste wręczenie wyróżnień ma miejsce w budynku filharmonii w Sztokholmie każdego 10 grudnia – w dniu rocznicy śmierci fundatora. Stockholms Konserthus jest gospodarzem uroczystości od 1926 roku. Każdy laureat w czasie uroczystości wręczenia wyróżnień otrzymuje oprócz nagrody pieniężnej także medal oraz dyplom. Medal, zaprojektowany przez Erika Lindberga, przedstawia młodego mężczyznę siedzącego pod wawrzynem, słuchającego i spisującego pieśń Muzy. Nad tym obrazem umieszczona jest łacińska inskrypcja pochodząca z „Eneidy”: „Inventas vitam iuvat excoluisse per artes” („Uczyńmy życie lepszym przez naukę i sztukę”).
Na dole medalu wygrawerowane jest imię i nazwisko nagrodzonego oraz napis ACAD. SUEC. oznaczający Akademię Szwedzką. Na odwrocie medalu umieszczona została podobizna fundatora. Dyplom Literackiej Nagrody Nobla nie ma stałego wyglądu. Rokrocznie, po ogłoszeniu nazwiska laureata, dyplom projektowany jest z odniesieniem do jego twórczości. Treść dyplomu jest niezmienna i jest ona kaligrafowana po szwedzku.
W literaturze polskiej Literacką Nagrodę Nobla otrzymało dotychczas czterech wielkich twórców:
• W 1905 r. Henryk Sienkiewicz za powieść „Quo vadis”;
• W 1924 r. Władysław Stanisław Reymont za „Chłopów”;
• W 1980 r. Czesław Miłosz za całokształt twórczości;
• W 1996 r. Wisława Szymborska również za całokształt twórczości.
Laureaci Literackiej Nagrody Nobla z ostatnich dwudziestu lat:
- 1998 - Jose Saramago z Portugalii: za dzieło, które „przypowieściami, podtrzymywanymi przez wyobraźnię, współczucie i ironię, stale umożliwia nam pojmowanie iluzorycznej rzeczywistości”;
- 1999 – Günter Grass z Niemiec: otrzymał ją jako ten, którego „swawolne czarne bajeczki portretują zapomnianą twarz historii”;
- 2000 - Gao Xingjian z Francji, tworzy w języku chińskim: „za dzieło o uniwersalnej istotności, gorzkim wglądzie oraz językowy geniusz, które otworzyły nowe ścieżki przed chińskim powieściopisarstwem i dramatem”;
- 2001 - V.S. Naipaul z Wielkiej Brytanii: „jest uważany za „spadkobiercę Conrada, który maluje zmierzch imperiów z perspektywy moralisty”;
- 2002 - Imre Kertész z Węgier: za „powieści, które przeciwstawiają osobiste doświadczenie jednostki wobec brutalnej bezstronności historii”;
- 2003 - John Maxwell Coetzee z RPA: „książki laureata odznaczają się „analityczną błyskotliwością i wymownymi dialogami”;
- 2004 - Elfriede Jelinek z Austrii: za „demaskowanie absurdalności stereotypów społecznych w powieściach i dramatach”;
- 2005 - Harold Pinter z Wielkiej Brytanii: za „odkrywanie przepaści pod codzienną gadaniną i wymuszanie wejścia do zamkniętych przestrzeni ucisku”;
- 2006 - Orhan Pamuk z Turcji: nagrodzono pisarza, który „w poszukiwaniu melancholijnej duszy swojego rodzinnego miasta odkrył nowe symbole zderzenia i przenikania się kultur”;
- 2007 - Doris Lessing z Wielkiej Brytanii: „jej epicka proza jest wyrazem kobiecych doświadczeń. Przedstawia je z pewnym dystansem, sceptycyzmem, ale też z ogniem i wizjonerską siłą”;
- 2008 - Jean-Marie Gustave Le Clézio z Francji: za „nowe odkrycia, poetycką przygodę i sensualną ekstazę, badanie człowieczeństwa ponad i poza granicami cywilizacji”;
- 2009 - Herta Müller z Niemiec: jako ta, „która łącząc intensywność poezji i szczerość prozy przedstawia świat wykorzenionych”;
- 2010 - Mario Vargas Llosa z Peru: za „odwzorowanie struktur władzy i stanowcze obrazy indywidualnego oporu, buntu i porażki”;
- 2011 - Tomas Tranströmer ze Szwecji: za „zwięzłe, przejrzyste obrazy, które dają nam świeży dostęp do rzeczywistości”;
- 2012 - Mo Yan z Chin: jako ten, „który z halucynacyjnym realizmem łączy opowieści ludowe, historię i współczesność”;
- 2013 - Alice Munro z Kanady: jako „mistrzyni współczesnego opowiadania”;
- 2014 - Patrick Modiano z Francji: za „sztukę pamięci i dzieła, w których uchwycił najbardziej niepojęte ludzkie losy i odkrywał świat czasu okupacji”;
- 2015 - Swiatłana Aleksijewicz z Białorusi: za „polifoniczny pomnik dla cierpienia i odwagi w naszych czasach”;
- 2016 - Bob Dylan z USA: za „stworzenie nowych form poetyckiej ekspresji w ramach wielkiej tradycji amerykańskiej pieśni”;
- 2017 - Kazuo Ishiguro z Wielkiej Brytanii: jako ten, „który w powieściach o potężnej sile emocjonalnej odsłonił otchłań pod naszym iluzorycznym poczuciem łączności ze światem”.
NAGRODA NIKE
Nagroda Literacka „Nike” – polska nagroda literacka za książkę roku przyznawana od 1997 roku. Jej celem jest promocja polskiej literatury współczesnej, ze szczególnym uwzględnieniem powieści. Fundatorami nagrody są: „Gazeta Wyborcza” i Fundacja Agory.
Konkurs obejmuje tylko autorów żyjących. Nagrody nie można podzielić lub nie przyznać; w konkursie nie mogą brać udziału opracowania lub prace zbiorowe. Laureat nagrody wyłaniany jest w trójetapowym konkursie, który trwa od maja do października. Pierwszy etap to przyznanie przez jury 20 nominacji, następnie wybór siedmiu finalistów i z tej grupy wyłaniany jest zwycięzca. Wyboru laureata NIKE dokonuje jury na posiedzeniu w dniu wręczenia nagrody, w pierwszą niedzielę października.
Autor nagrodzonej książki otrzymuje statuetkę Nike zaprojektowaną przez Gustawa Zemłę oraz nagrodę pieniężną w wysokości 100 000 złotych.
Zdobywcy nagrody:
- 1997 – Wiesław Myśliwski za powieść Widnokrąg.
- 1998 – Czesław Miłosz za zbiór Piesek przydrożny.
- 1999 – Stanisław Barańczak za tom poetycki Chirurgiczna precyzja
- 2000 – Tadeusz Różewicz za tom poetycki Matka odchodzi.
- 2001 – Jerzy Pilch za powieść Pod Mocnym Aniołem.
- 2002 – Joanna Olczak-Ronikier za powieść W ogrodzie pamięci.
- 2003 – Jarosław Marek Rymkiewicz za tom poetycki Zachód słońca w Milanówku.
- 2004 – Wojciech Kuczok za powieść Gnój.
- 2005 – Andrzej Stasiuk za powieść Jadąc do Babadag.
- 2006 – Dorota Masłowska za powieść Paw królowej.
- 2007 – Wiesław Myśliwski za powieść Traktat o łuskaniu fasoli.
- 2008 – Olga Tokarczuk za powieść Bieguni.
- 2009 – Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki za tom poetycki Piosenka o zależnościach i uzależnieniach.
- 2010 – Tadeusz Słobodzianek za dramat Nasza klasa.
- 2011 – Marian Pilot za powieść Pióropusz.
- 2012 – Marek Bieńczyk za zbiór esejów Książka twarzy.
- 2013 – Joanna Bator za powieść Ciemno, prawie noc.
- 2014 – Karol Modzelewski za autobiografię Zajeździmy kobyłę historii. Wyznania poobijanego jeźdźca.
- 2015 – Olga Tokarczuk za powieść Księgi Jakubowe.
- 2016 – Bronka Nowicka za tom Nakarmić kamień.
- 2017 – Cezary Łazarewicz za reportaż historyczny Żeby nie było śladów.
- 2018 – Marcin Wicha za zbiór esejów Rzeczy, których nie wyrzuciłem.
- 2019 - Mariusz Szczygieł za zbiór reportaży Nie ma
- 2020 - Radek Rak za powieść Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowe o Jakóbie Szeli
WSPÓŁCZEŚNI POLSCY PISARZE, KTÓRYCH WARTO ZNAĆ I CZYTAĆ ICH KSIĄŻKI
Polecamy:
- Olga Tokarczuk.
- Łukasz Orbitowski.
- Wojciech Kuczok.
- Sylwia Chutnik.
- Andrzej Saramonowicz.
- Jerzy Pilch.
- Antoni Libera.
- Roma Ligocka.
- Eustachy Rylski.
- Janusz Głowacki.
- Henryk Grynberg.
- Michał Głowiński.
- Joanna Szczepkowska.
- Grażyna Plebanek.
- Dorota Masłowska.
To nasza subiektywna lista, zachęcamy również do poznawania wielu innych, wspaniałych polskich pisarzy, których książki znajdziecie w księgarniach i bibliotekach.
- Kategoria: Biblioteka
KOMUNIKATY
Prosimy czytać wszelkie komunikaty, które wieszamy na drzwiach biblioteki.
Prosimy o wchodzenie do biblioteki wyłącznie w obuwiu zmiennym!
Wybierzcie w każdej klasie łącznika bibliotecznego, który będzie z nami w stałym kontakcie.
Co roku, pod koniec maja i w czerwcu należy oddać wszystkie pożyczone książki na okres wakacji.
W nowym roku szkolnym możecie wypożyczać od nowa.
Możecie skorzystać u nas z Kącika Maturzysty (informacje o rekrutacji na wyższe uczelnie) i z Kącika Zdrowia (informatory, ulotki dotyczące profilaktyki zdrowotnej).
Czytajcie książki!
Uzupełnieniem naszych zbiorów są książki z Biblioteki Miejskiej w Żywcu, z którą współpracujemy.
Nowy budynek Biblioteki wygląda imponująco. Przekonaj się sam!
Zachęcamy też do zwiedzania Muzeum Miejskiego w naszym mieście. To świetny sposób spędzenia wolnego czasu i poszerzenia wiedzy!
REGULAMIN BIBLIOTEKI SZKOLNEJ
1. Ze zbiorów biblioteki szkolnej mogą korzystać wszyscy nauczyciele, uczniowie i ich rodzice.
2. Wypożyczanie zbiorów odbywa się od września do końca maja. Na początku czerwca każdego roku szkolnego wszystkie wypożyczone książki muszą być oddane do biblioteki.
3. Do wypożyczalni wchodzi się w obuwiu zmiennym, bez jedzenia.
4. W bibliotece należy zachować spokój i ciszę.
5. Każdy czytelnik ponosi odpowiedzialność za książki, które wypożyczył. Za książkę zagubioną lub zniszczoną należy zakupić taką samą lub inną o wartości ustalonej z bibliotekarzem.
6. Książki pożycza się wyłącznie na kartę ze swoim nazwiskiem.
7. Jednorazowo można wypożyczyć trzy książki na okres jednego miesiąca.
8. Uczniowie klas maturalnych i przygotowujący się do konkursów i olimpiad mogą wypożyczyć większą ilość książek, po konsultacji z bibliotekarzem.
9. Wyjątkowo cenny lub pojedynczy egzemplarz książki z danego przedmiotu wypożycza się na miejscu lub na krótki czas, po ustaleniu z bibliotekarzem.
10. Czytelnicy mogą korzystać z księgozbioru bezpośrednio z półek.
11. Zbiory specjalne, czyli kasety tv, płyty CD, komputerowe programy edukacyjne wypożyczane są nauczycielom.
12. Uczeń rezygnujący z nauki w naszej szkole jest zobowiązany oddać wszystkie pożyczone zbiory.
13. Nauczyciel kończący pracę w naszej szkole jest proszony o oddanie pożyczonych zbiorów.
14. Czytelnicy powinni szanować sprzęt szkolny i zachowywać się kulturalnie.
15. Maturzyści zobowiązani są oddać wszystkie pożyczone zbiory do dnia otrzymania świadectwa ukończenia naszej szkoły w kwietniu.
16. Informacje o godzinach otwarcia biblioteki podane są obok drzwi wejściowych.
Regulamin został zatwierdzony przez Radę Pedagogiczną dnia 13.09.2007 roku.
REGULAMIN CZYTELNI
1. Z czytelni może korzystać każdy uczeń i pracownik szkoły.
2. Do czytelni należy wchodzić w obuwiu zmiennym, bez jedzenia i picia.
3. W pomieszczeniu należy zachować ciszę.
4. Ze zbiorów czytelni - słowników, encyklopedii, dokumentów szkolnych i czasopism korzystamy na miejscu.
5. Zbiory są udostępniane czytelnikom za pośrednictwem bibliotekarza.
6. W razie pilnej potrzeby można wypożyczyć do domu czasopismo, po wpisaniu danych ucznia do zeszytu i ustaleniu terminu zwrotu.
7. Czytelnik ponosi odpowiedzialność za zbiory, z których korzystał w czytelni.
8. Uczniowie korzystający z komputerów i internetu proszeni są o wpisanie swoich danych personalnych do zeszytu znajdującego się na ladzie w wypożyczalni.
9. Z komputerów należy korzystać w celach edukacyjnych.
10. W czasie odbywających się w czytelni lekcji nie można korzystać z internetu.
11. Klasy mające lekcje w czytelni zobowiązane są wchodzić po dzwonku kończącym przerwę, pod opieką nauczyciela.
Regulamin został zatwierdzony przez Radę Ppedagogiczną dnia 13.09.2007 roku.
CZYTELNICTWO
W roku szkolnym 2018/2019 wypożyczono ogółem 2734 książki dla uczniów.
Wypożyczalnię odwiedziło 1843 osób.
Czytelnię odwiedziło 2726 osób.
Klasy najlepiej czytające: IV BT, IV KT, III KT, II KT, I KT, III CT, IV CT, I BT.
Życzymy miłych wakacji a od września zapraszamy do dalszego korzystania z naszych zbiorów!
- Kategoria: Biblioteka
KSIĄŻKA NA STRES
Książka lekarstwem na stres. Czytaj dla zdrowia!
Żyjemy w bardzo niespokojnych czasach. Skołatane nerwy i wewnętrzne niepokoje nie pozwalają nam doświadczać pełni szczęścia. Życie może wydawać się ciągłym zalewem zadań, informacji i obowiązków. Gdy mózg pracuje na pełnych obrotach przez cały dzień, może wydawać się prawie niemożliwe, aby obniżyć tętno, a co dopiero odpocząć.
Okazuje się, że w prosty sposób można poprawić swoje samopoczucie. Wystarczy czytać dla przyjemności. Zaledwie 6 minut czytania zmniejsza poziom naszego stresu! Jeśli nie dla poszerzania horyzontów, to czytajcie przynajmniej dla zdrowia ducha. Książki mogą być przyjemną i skuteczną terapią odstresowującą.
Już 6 minut czytania może wystarczyć, aby obniżyć poziom stresu o dwie trzecie! – dowodzą badania neuropsychologa doktora Davida Lewisa. Według niego czytanie koi nerwy skuteczniej i szybciej niż słuchanie muzyki, wypicie filiżanki herbaty czy nawet spacer. Jak to sprawdził? Badanych poddawano „stresującym” testom oraz aktywnościom, cały czas mierząc napięcie mięśni i pracę serca. Później stosowano różne techniki relaksacji i sprawdzano podstawowe parametry. Czytanie dało najlepszy rezultat, bo wykonując tę czynność, odrywamy się od codziennych problemów i zmartwień, a uwagę skupiamy na tekście, fabule książki, ilustracjach. To relaks dla ciała i umysłu.
Doktor David Lewis stwierdził: „Zatracenie się w książce to najlepszy relaks. Naprawdę nie ma znaczenia, jaką książkę czytasz, zatracając się we wciągającej lekturze, co pomaga uciec od zmartwień i stresów codziennego świata. ” Szybko zauważył też, że czytanie to coś więcej niż tylko odwrócenie uwagi – to także: „aktywne angażowanie wyobraźni, ponieważ słowa na wydrukowanej stronie pobudzają twoją kreatywność i powodują, że wchodzisz w to, co jest zasadniczo odmiennym stanem świadomości”.
Chociaż wydaje się, że nie ma znaczenia to, co czytasz - od podręcznika po powieść do tylnej części pudełka płatków zbożowych - niektóre lektury mogą być bardziej relaksujące niż inne. Na przykład czytanie wiadomości może sprawić ci więcej stresu, uniemożliwiając ucieczkę umysłową, podczas gdy czytanie powieści może przynieść dodatkowe korzyści , takie jak zwiększenie empatii, budowanie słownictwa, pobudzanie kreatywności, zwiększanie szczęścia i utrzymywanie koncentracji umysłu na starość.
Czytanie przez zaledwie sześć minut dziennie nie zajmuje dużo czasu – łatwo jest włączyć nawyk do swojego harmonogramu za każdym razem, gdy możesz go potrzebować.
Książka na dobry sen
Skoro książka pomaga się zrelaksować i uwolnić od stresu, to w rezultacie pomaga też odprężyć się przed zaśnięciem. Osobom z problemami tego typu zaleca się wprowadzenie codziennej rutyny, polegającej na wyciszaniu się przed zaśnięciem. I tu książka jest jak znalazł. Najlepiej ta tradycyjna – papierowa. Ostatnie badania pokazują, że czytanie przy słabym świetle wcale nie wpływa znacząco na pogorszenie wzroku. To lepsze niż gapienie się w jasny monitor komputera czy telefonu – kiedy mózg dostaje informację: „Jest jasno, trzeba wstawać!”
Co czytać do poduszki? Książkę, z którą w każdej chwili możemy się rozstać, więc nie ma ryzyka, że zarwiemy noc. Ale to nie znaczy: nudną, przy której oczy się kleją. Idealne są krótkie formy, np. opowiadania czy wiersze.
Książka na smutki
Czytanie może poprawić nam humor. Książka jest dobra zawsze, gdy łapie nas chandra. Zamiast po dramat czy horror sięgnijmy jednak lepiej po dobrą komedię albo poradnik o pozytywnym myśleniu.
(Żródła: https://zycie.hellozdrowie.pl/blog-ksiazka-na-stres/
http://www.poradniki24h.pl/4381/czytanie-przez-6-minut-moze-zmniejszyc-stres-o-68/
Obraz: Zdjęcie utworzone przez valuavitaly - pl.freepik.com)
10 POWODÓW BY KUPIĆ KSIĄŻKĘ NA PREZENT POD CHOINKĘ
1. Książka to prezent, który możesz otwierać wiele razy
I za każdym razem możesz znaleźć w niej coś nowego.
2. Książki łatwo jest zapakować
Regularne kształty ułatwiają zapakowanie książek w ozdobny papier. Twoje podarunki w końcu mogą wyglądać tak elegancko jak prezenty rodem z Instagrama lub Pinterestu.
3. Książki nie kosztują dużo
To oczywiście względne, ale porównajcie cenę przeciętnej książki do ceny pierścionka, perfum albo swetra. Książki drogie nie są.
4. Książką można się dzielić
Książka to prezent, z którego skorzystać może więcej niż jedna osoba. A żadna nie skorzysta mniej, bo treść nie traci na wartości w trakcie użytkowania książki.
5. Znajdziesz odpowiednią książkę dla każdego
Tematyka książek jest tak różnorodna, że nie znajdzie się hobby ani pasja, o której by czegoś nie napisano.
6. Książka nie jest krótkotrwałą przyjemnością
Treść książki nie zużywa się w trakcie czytania. W przeciwieństwie do pudełka czekoladek – książka pozostanie u Ciebie na dłużej.
7. Książka może Cię zabrać wszędzie
Książka to tania wersja biletu lotniczego lub autobusowego. A lista miejsc, które możesz odwiedzić dzięki czytaniu, jest nieograniczona.
Wliczając w to Hogwart
8. Książki dają Ci nową perspektywę
Jak powiedział Umberto Eco: “Kto czyta książki, żyje podwójnie”.
Ofiarowanie książki to jak podarowanie komuś życia w nowej skórze. Nawet kot nie ma tylu żyć, co właściciel małej biblioteczki!
9. Książki pozwalają Ci spotkać się, z kim zechcesz
Z weteranem wojennym, milionerem, archeologiem, starożytnym stoikiem, licealnym woźnym… Nie musisz spotkać ich twarzą w twarz, by dowiedzieć się, co myślą. A z kim Ty chciałbyś się spotkać?
10. Książki są super
(Źródła: https://alicjamakota.pl/ksiazka-na-prezent/
Obraz: Photo by Victor Hanacek z Picjumbo i obraz Ylanite Koppens z Pixabay)
WYMARZONY KĄCIK DO CZYTANIA
Czytać można właściwie wszędzie – w domu, parku, kolejce do kasy, na plaży czy w czytelni. Każdy miłośnik dobrej lektury zgodzi się, że nie ma lepszego okresu na czytanie książek niż długie jesienno-zimowe wieczory. Czas płynie jakby wolniej, telewizor rzadziej włączony, a naturalnym towarzyszem staje się cisza, ciepły koc i aromatyczna herbata. Gdzie najlepiej czyta się książki? Ile literackich gustów, tyle ulubionych miejsc. Może to być po prostu łóżko… a może specjalnie zaaranżowana przestrzeń, w którym ta forma relaksu sprawi jeszcze więcej przyjemności. Zastanawiacie się jak ją stworzyć? Mamy dla Was kilka inspirujących pomysłów.
Czytanie książek jest nie tylko sposobem na poszerzanie horyzontów. To również relaksująca czynność, która pozwala nam na zapomnienie o codziennych problemach. Czytamy w różnych miejscach – przy stole w kuchni, na kanapie czy w łóżku. Nasz własny kącik do czytania może być strzałem w dziesiątkę – to miejsce, w którym będzie można przeczytać wiele książek.
Nasz wymarzony kącik czytelniczy urządźmy tak, aby pozytywnie oddziaływał na wszystkie nasze zmysły:
- Dotyk – potrzebujemy miękkiego, wygodnego fotela, do tego ciepły kocyk i puchowa poduszka. Albo dużo poduszek.
- Wzrok – musi być uroczo i klimatycznie - białe regały z ułożonymi kolorystycznie książkami, oświetlone dekoracyjnymi lampkami – oraz oczywiście lampka do czytania. Kolorowe koce i poduszki – aby odgonić jesienną chandrę i wprowadzić do naszego kącika pozytywną energię i dobry nastrój!
- Słuch – nastrojowa muzyka płynąca z telefonu czy laptopa.
- Smak – w zasięgu ręki pyszna parująca herbatka albo kakao. W ulubionym kubeczku. Brzmi idealnie.
- Zapach – świeczki zapachowe albo dyfuzor zapachu.
W zależności od dostępnej przestrzeni kącik do czytania możemy urządzić w salonie czy też w sypialni – miejsce powinno dawać nam spokój i pozwalać na skupienie. Na kącik do czytania warto też wybrać miejsce blisko naturalnego źródła światła – przy oknie. Szeroki parapet świetnie sprawdzi się jako część wypoczynkowa, a pod nim można umieścić dodatkowy regał na książki.
Najprostszym sposobem urządzenia kącika tego rodzaju są fotele do czytania typu uszak – duży fotel z szerokim oparciem pozwoli na zanurzenie się w książce od razu. Gdy nie mamy miejsca na fotel, możemy stworzyć swój kącik obok kominka lub na kanapie, która jest domową strefą relaksu. Blisko niej możemy umieścić niewielki stolik, na którym będzie można przechowywać to, co warto mieć pod ręką.
Nie zapominajmy również o właściwym oświetleniu, które podczas czytania ma bardzo ważną rolę. Światło powinno być dość jasne i skupione, dlatego najlepszym wyborem będzie lampa stojąca podłogowa albo umieszczona na stoliku.
Zatem urządzenie kącika do czytania wcale nie jest takie trudne, jak może się wydawać. Życzymy udanej lektury!
(Źródła: https://alicjamakota.pl/wymarzony-kacik-do-czytania/
https://tikkurilapotegakolorow.pl/kaciki-do-czytania/
Obraz Obraz Ina Hall z Pixabay)
JAK CZYTAĆ BY ZAOSZCZĘDZIĆ - CZYTNIK, KTÓREGO KOSZT SZYBKO SIĘ ZWRÓCI
Książki elektroniczne zyskują sporą rzeszę zwolenników. Łatwy i przede wszystkim niedrogi dostęp do wielu pozycji, możliwość przenoszenia ze sobą wielu książek na raz oraz przede wszystkim brak szkodliwości dla oczu to największe zalety elektronicznych czytników.
Urządzenie, które spełni wszystkie twoje wymagania to stosunkowo niewielki koszt. W zamian za to otrzymujesz obszerną i stale poszerzającą się liczbę e-booków w atrakcyjnych cenach. Nie musisz wychodzić z domu, by szybko odświeżyć swoją biblioteczkę.
Jak czytać tak, by oszczędzić?
Choć książki w wersji elektronicznej są tańsze niż wydania papierowe, to różnica jest niezbyt zauważalna i wynosi kilka, czasem kilkanaście złotych. Dlatego warto szukać alternatyw, które pozwolą ci na zapoznanie się z dużą biblioteką książek o wiele taniej.
Warto skorzystać z aplikacji oferujących e-booki w formie miesięcznej subskrypcji. W cenie zbliżonej do kosztu jednej książki papierowej otrzymasz dostęp do obszernej biblioteki e-booków zarówno w wersji polskiej, jak i angielskiej. Aby przeliczyć, czy takie rozwiązanie będzie dla ciebie opłacalne, policz, ile książek jesteś w stanie przeczytać w ciągu miesiąca. Jeżeli wynik
będzie większy niż jeden, takie rozwiązanie będzie bardziej opłacalne niż kupowanie wydań papierowych.
Choć aplikacje przeznaczone są do użytkowania na smartfonach, to obsługuje ją również wiele czytników. Aplikacja na smartfona daje jednak dostęp nie tylko do e-booków, ale również audiobooków czytanych przez jednego lektora lub zespół aktorów, dzięki któremu seans przypomina radiowe słuchowisko.
Czytnik czy tablet
Decydując się na czytanie książek w wersji elektronicznej często sięgamy po urządzenia, które raczej nie są przystosowane do ciągłego wyświetlania tekstu – tabletów i smartfonów. Takie rozwiązanie odbije się nie tylko na stanie baterii urządzenia, ale również błyskawicznie męczy oczy. Wie o tym każda osoba, która na co dzień pracuje przed ekranem.
By zapewnić oczom należyty komfort czytania, warto sięgnąć po urządzenie, którego ekran został wykonany w technologii e-ink. Wyświetlacz składa się z milionów mikrokapsułek, w których umieszczono cząstki w kolorach białym i czarnym, z tym że każda z nich jest przeciwnie naładowana. Po otrzymaniu impulsu określone cząstki unoszą się do góry sprawiając, że kapsułka zmienia kolor na biały lub czarny za każdym razem gdy zmieniasz stronę. Można więc powiedzieć, że na czytniku książka pisze się na twoich oczach.
Takie rozwiązanie ma dwie zasadnicze zalety. Po pierwsze urządzenie nie emituje własnego światła, dzięki czemu jest równie przyjazne dla oczu co klasyczna książka. Po drugie żywotność baterii urządzenia jest znacznie dłuższa i nie musisz pamiętać o tym, by ładować czytnik każdego dnia.
Biblioteka pod palcem
Poszczególne modele różnią się wbudowanymi akcesoriami oraz wielkością ekranu. Jeśli zależy ci na tym, by sprzęt był kompaktowy, możesz zdecydować się na mniejszy model, a z kolei jeśli chcesz czytać książkę w rozmiarze zbliżonym do rzeczywistego, warto zainwestować w większy nośnik. Nie musisz obawiać się, że litery będą zbyt małe, format pliku pozwala na manipulowanie tekstem i dzielenia go na strony tak, że nawet osoby z dużą wadą wzroku mogą czytać litery dużo większe niż w wydaniach papierowych. Jednocześnie powiększenie czcionki nie utrudni nawigacji urządzenia.
Obraz Pexels z Pixabay i zdjęcie autorstwa freestocks.org z Pexels)
JESIENNE WIECZORY- IDEALNA PORA NA CZYTANIE
Jesienne długie, chłodne wieczory, wcale nie muszą być nudne. Dla niektórych pora ta to idealny czas na seanse ulubionych seriali, a dla innych na nadrobienie książkowych zaległości. Jesienno-zimowe wieczory są znakomitym pretekstem do wyciągnięcia z szafy miękkiego koca, zaparzenia sobie ciepłej herbaty lub kawy i zatopienia się w dobrej książce. Warto wiedzieć, że jesień to także czas, w którym wydawcy zachęcają nas do czytania, wydając całą masę interesujących tytułów książkowych.
Miliony ludzi na całym świecie mają swoje własne, wymyślone przez wiele lat życia, najlepsze i wyjątkowe hobby. Każdy ma takie swoje, takie, które może i ma też ktoś inny, ale które jest wyjątkowe, bo Nasze. Takim wyjątkowym hobby jest czytanie,
które uwielbiają miliony ludzi na całym świecie. Codziennie czytanych jest kilkaset milionów różnych książek. W jesienny wieczór czytamy dlatego, że jest to po prostu cudowne i relaksujące zajęcie. Każdy może wtedy czytać lekturę, którą lubi. Każdy ma prawo dokonywać indywidualnego wyboru dotyczącego tego, co chce przeczytać.
Czytając wzbogacamy się duchowo i intelektualnie. Kiedy bierzemy do ręki książkę albo nawet gazetę możemy spodziewać się kolejnej przygody. Każdy przeczytany wers czy linijka tekstu przenosi Nas do innego świata. Nawet, jeśli jest to tylko gazeta, to i tak możemy liczyć się z tym, że przeniesiemy się gdzieś w nieznane. Możemy przecież zaangażować się całym umysłem w artykuł i poczuć się tak, jakbyśmy stali obok tego, co jest w nim napisane.
Najlepiej jednak czytać książki. W książkach można odnaleźć więcej ciekawych przygód, no i o wiele bardziej można się poczuć jak w innym świecie. Książki mają to do siebie, że zabierają Nas ze sobą na długie godziny do swojego świata. Jeśli więc czytanie to Wasze prawdziwe hobby, to spróbujcie zająć umysł lekturą czegoś długiego i wciągającego. To cudowne – jeśli możemy przeżyć kilka godzin, wędrując do zupełnie innego świata. Nie wirtualnego, w komputerze, ale świata wyobraźni, który dzięki czytaniu powstaje i rodzi się właśnie w Naszych głowach.
Najpierw jednak dobrze jest odpowiedzieć sobie na pytanie, jaki gatunek książki najlepiej sprawdzi się podczas jesiennego wieczoru. Można wykorzystać książki, które mamy w domu, ale z różnych powodów jeszcze nie zostały przeczytane. Doskonałym rozwiązaniem może być również czytnik e-book.
Powieści kryminalne na wieczór
Wydawać by się mogło, że kryminał to niezbyt trafny pomysł na jesienny zimny wieczór. Jednakże jest w tym metoda. Czytanie kryminalnych książek może być dobrym rozwiązaniem dla osób, które lubią takie klimaty, a przecież jaki czas w roku bardziej wpasowuje się w szarą, zamgloną atmosferę niż jesień? Na rynku dostępnych jest wiele pozycji wartych uwagi. Nie musimy również ograniczać się tylko do zagranicznych tytułów. W księgarniach można znaleźć także rodzime książki polskich autorów. Są mroczne i wciągające, w sam raz na deszczowy wieczór.
Miłość, ach miłość!
Czasami lubimy te wszystkie miłosne historie, czasem mniej lub bardziej różowo-landrynkowe, takie tworzące iluzję idealnych par, happy-endów i tego, że wszystko się może wydarzyć. Bo wiecie co? Faktycznie może! Zazwyczaj po ciężkim dniu czytamy takie pokrzepiające historie o miłości, przyjaźni, o dobrych ludziach. Czyż jesień nie jest idealną porą właśnie na takie książki?
Miłość jednak to nie zawsze szczęśliwe zakończenia i motylki w brzuchu. Czasem to trudne wybory, rozczarowania i smutek. I takie książki też często wybieramy, ale o pewnych rzeczach dowiadujemy się dopiero w trakcie lektury. Książki na jesienne wieczory mogą być nostalgiczne, sentymentalne, czasami trochę smutne, tak jak pogoda za oknem.
Wyruszmy w podróż!
Książkowe podróże i te palcem po mapie to nie to samo, co podróżowanie po świecie, ale czasem można odbyć właśnie taką podróż siedząc z kubkiem herbaty pod kocem. To książki na jesienne wieczory, po których zapragniecie wyruszyć w podróż. Taką, która upłynie pod znakiem przygody i niebezpieczeństwa, ale też taką w głąb siebie.
Śmiech to zdrowie!
Lubimy się śmiać. Tak po prostu. Śmiech jest fajny sam w sobie, potrafi rozładować napiętą atmosferę, stwarza dystans a do tego poprawia nasze samopoczucie. Lubimy książki, którym udaje się nas rozbawić. Tak więc książki na jesienne wieczory powinny także bawić i rozweselać - zwłaszcza w deszczowe i pochmurne dni.
Czasem jednak potrzeba łez…
Wieczory bywają nostalgiczne i refleksyjne. Nic więc dziwnego, że książki na jesienne wieczory to też takie, które wywołują emocje i łzy. To historie, które dzieją się każdego dnia, obok nas, w naszych rodzinach lub w rodzinach kogoś, kogo znamy. Potrzebujemy takich książek, chociażby dlatego, aby docenić to co mamy.
Regionalne lektury dla każdego
Cudze chwalicie, swego nie znacie. Tak mówi przysłowie, które niestety bardzo często się sprawdza. A przecież każdy region ma jakieś swoje zakamarki, które warto odwiedzić. Świetnym rozwiązaniem jest książka - przewodnik regionalny, z którego można dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy. W porównaniu z klasyczną lekturą, taka książka może również zachęcić do podróży i odwiedzenia miejsc opisanych na stronach. Począwszy od zabytkowych budowli, aż po znanych ludzi, książka regionalna to z pewnością warta uwagi propozycja.
Podsumowując, okres jesienno-zimowy to idealny czas na nadrobienie książkowych zaległości. Jeśli więc ostatnie miesiące minęły nam pod znakiem nauki, pracy i nadmiaru obowiązków, warto teraz na chwilę przystanąć, a raczej usiąść na fotelu lub kanapie i w chłodny wieczór zatopić się w lekturze. W porównaniu z seansem telewizyjnym, będziemy mogli przenieść się głębiej w świat swojej wyobraźni, co z pewnością będzie o wiele przyjemniejsze niż telewizor lub komputer. Pozostaje więc tylko jedno - książki w dłoń
(źródła: https://gorlice24.pl/pl/661_materialy_partnera/7362_jesien-czyli-idealna-pora-na-czytanie.html
http://mojehobbi.pl/czytanie-ksiazek-to-najlepszy-pomysl-na-dlugie-wieczory/
http://martamrowiec.pl/ksiazki-na-jesienne-wieczory/
Obraz fragolinasewingcraft z Pixabay )
TRADYCYJNA KSIĄŻKA CZY EBOOK - CO WYBRAĆ?
Na polskim rynku pojawia się coraz większa liczba ebooków, na które odnotowuje się spore zapotrzebowanie. Zainteresowanie ebookami bierze się z tego, że są one wygodniejsze w użytkowaniu niż zwykła książka oraz często dużo ciekawsze pod kątem wizualnym.
Poza tym w łatwy sposób ma się do nich dostęp, np. za pomocą sieci internetowej. Nie trzeba udawać się wtedy do biblioteki, aby wypożyczyć jakąś książkę, a można ją sobie puścić przed snem, dzięki czemu lepiej utrwali się ona w głowie. Jak widać różnice pomiędzy tradycyjnymi książkami a ebookami są kolosalne, jednak nie wszystkie osoby decydują się na korzystanie z ebooków. Niektórzy wolą tradycyjne książki, ponieważ lubią np. ich zapach oraz są przyzwyczajeni do takiego sposobu czytania książek, których jest ich zdaniem najlepszy.
Korzyści płynące z dostępu do ebooków
Ebook ma to do siebie, że można przeczytać taką książkę praktycznie w każdym miejscu, w dowolnym momencie, jeśli tylko ma się połączenie z siecią internetową. Warto jednak mieć na uwadze to, że nie każda książka na rynku dostępna jest w wersji cyfrowej, więc niekiedy można natrafić na jakieś rozczarowujące niespodzianki z tym związane. Ebook zapewnia zainteresowanym większą swobodę, ponieważ jeśli czyta się taką książkę na specjalnym czytniku nie trzeba obawiać się o dobre źródło światła nawet późnym wieczorem. W przypadku tradycyjnych książek oczy męczą się dużo szybciej, ponieważ późnym wieczorem trudno jest czytać zwykłe książki, gdy ma się do dyspozycji tylko lampkę nocną obok łóżka. Dodatkowo książki tradycyjne posiadające kilkaset stron nie wyglądają zbyt dobrze dla prostego czytelnika, dlatego też w takich sytuacjach często wybierany jest ebook. Najpierw jednak trzeba sprawdzić, czy dana książka dostępna jest w wersji cyfrowej.
Wygodniejsza forma
Jak widać ebook to zdecydowanie wygodniejsza forma, jednak w opinii wielu osób takie książki nie posiadają tego klimatu, którego wymaga się od książek. Tradycyjną książkę można poczuć na własnej skórze, można ją powąchać, aby od razu poczuć się lepiej i mieć pewność, że przeczyta się zaraz niezwykłe dzieło. Większość osób w dzisiejszych czasach stawia jednak na wygodę, dlatego też tradycyjne książki odchodzą powoli w zapomnienie, jednak trudno wyobrazić sobie to, że ktoś daje w formie prezentu drugiej osobie ebooka. W ramach prezentu idealnie sprawdzają się książki tradycyjne, na które również odnotowuje się dalej spore zapotrzebowanie, a każdy musi samodzielnie podjąć decyzję, która wersja jest dla niego lepsza.
(Źródła: https://elektroniczneksiazki.pl/tradycyjna-ksiazka-vs-ebook-co-wybrac/
Zdjęcie autorstwa Perfecto Capucine z Pexels)
ZALETY KSIĄŻEK PAPIEROWYCH
W czasach, gdy na rynku pojawiają się ebooki, książki tradycyjne odchodzą w zapomnienie. Nie można jednak od razu ich przekreślać, ponieważ w wielu przypadkach są one bardzo wartościowe. Przede wszystkim należy wymienić kilka najważniejszych zalet, które powodują, iż książki papierowe nie wyszły z obiegu i nadal cieszą się dużą popularnością ze strony społeczeństwa.
Niepowtarzalny klimat
Żaden ebook nie będzie miał nigdy takiego klimatu, jak książka tradycyjna. Posiada ona charakterystyczny zapach druku, można w ten sposób łykać treść znajdującą się w książce z zapartym tchem. Wiele osób ceni sobie takie uczucie, więc książki tego typu raczej nigdy nie powinny odejść w zapomnienie, choć ebooki konsekwentnie walczą o swoje miejsce na rynku i z tej rywalizacji często wychodzą zwycięsko.
Niższe ceny
Bardzo ważne jest to, że książki papierowe często dostępne są na rynku w zdecydowanie niższych cenach. Jeśli ktoś ma więc ograniczone możliwości finansowe, to powinien zdecydować się na skorzystanie z tej opcji, która może okazać się dla niego najwłaściwszym rozwiązaniem. Książkę papierową można zakupić w wielu sklepach oraz księgarniach już za kilka złotych za egzemplarz, natomiast ebooki są dużo droższe, chociaż również nie są to zbyt wygórowane kwoty. Dodatkowo z pomocą książek papierowych można zdecydowanie estetyczniej urządzić własny pokój. Pięknie prezentują się one zwłaszcza na półkach, które zawieszone są na ścianach. Wtedy też każda osoba odwiedzająca mieszkanie czytelnika wie, jakie czyta on książki i zdaje sobie sprawę z tego, że jest to osoba bardzo oczytana, a co za tym idzie mądra oraz inteligentna.
Łatwiejsza dostępność książek
Książki papierowe są zdecydowanie łatwiej dostępne, nie wszystkie książki mają też wersję cyfrową, więc nic dziwnego, że ludzie cały czas chętnie decydują się na takie zakupy. Przy okazji udając się do księgarni można dane książki przekartkować, zobaczyć, czy są one w stanie zainteresować czytelnika, czy też może jednak zdecydować się na książkę innego typu. Ważne jest też to, iż książkę papierową można bez problemów sprzedać, czy też oddać innym osobom, gdy zostanie już przeczytana przez właściciela, a ebook nie daje takiej możliwości. Posiadanie wersji papierowej daje właścicielom większą satysfakcję, ma się wtedy świadomość dobrze wydanych pieniędzy, ponieważ jest to rzecz fizyczna i namacalna, a to działa pozytywnie na ludzką psychikę oraz samopoczucie. Widać więc, że książki papierowe mają wiele zalet i warto je kupować.
Obraz Schwoaze z Pixabay)
KSIĄŻKA NA WAKACJE: CO CZYTAMY LATEM
Idealna książka na wakacje nie istnieje, ale w tym czasie każda lektura jest dobra - warto czytać wszędzie i gdzie się da.
Dla jednych musi być lekka, łatwa i przyjemna, dla innych - najlepiej, gdy jest opasłym tomiszczem, bo tylko w lecie jest czas na takie wyzwania. Niektórzy preferują lekturę rozrywkową i raczej komercyjną, a pozostali - artystyczną i raczej wyższych lotów. Jak to więc jest z tą książką na wakacje? Czy w lecie czytamy mniej, czy raczej korzystamy z wolnego czasu, pochłaniając kolejne tytuły? Czy wakacje są czasem "wakacji" od czytania, czy wręcz przeciwnie - momentem nadrabiania zaległości
Warto czytać o każdej porze roku. Nieważne, czy spędzamy lato w domu, w mieście, na wsi, nad morzem czy w górach. Czytać warto wszędzie – i zawsze, bez względu na aurę za oknem, choć zapewne jedni wolą długie jesienne wieczory, gdy na zewnątrz panuje szaruga, a inni - preferują raczej ciepły piasek na plaży lub przyjemne bujanie w hamaku.
Wiele osób właśnie podczas urlopu nadrabia czytelnicze zaległości, spędza wolny czas na czytaniu i w ten sposób się relaksuje. Wśród czytających są i tacy, którzy jednak zamierzają coś nadrobić w bilansie czytelniczym i z tej okazji pakują do walizek choć jedną książkę z klasyki literatury. Jeszcze inni sięgają po książki nagrodzone lub wysoko ocenione przez krytyków albo nowości. Właśnie w wakacje uzupełniamy swoje biblioteczki o najnowsze pozycje.
Niekiedy jednakże chcemy, aby wakacje były dla nas czasem pełnego relaksu i wtedy raczej wybieramy książki lekkie (dosłownie i w przenośni), raczej łatwe i przyjemne, a także niezbyt wymagające i niepowalające objętościowo - coś, co zmieści się bez problemu do torby na plażę i co można poczytać między kąpielą, rozmową i obiadem, np. w trakcie opalania.
Uczniowie mają rzecz jasna wakacje, ale wielu w tym czasie za jedną z ważniejszych rozrywek wciąż uznaje czytanie. Może niekoniecznie w formie tradycyjnej - wszak mamy czytniki i audiobooki, które świetnie sprawdzają się w trakcie długich i nużących podróży, ale młodzież też czyta. Wakacje to czas rozrywki, zatem i lektura może być trochę lżejsza.
Czytanie na plaży to jedna z największych przyjemności podczas urlopu, choć dla wielu miejsce czytania nie gra roli. Kiedyś wakacje wiązały się z dylematem, czy upchać do plecaka więcej książek, czy ubrań. Dziś ten problem rozwiązuje czytnik. Obojętnie, czy wakacje upływają nam pod znakiem intensywnego zwiedzania, czy plażowania, zawsze znajdzie się czas i miejsce na lekturę. Ostatnio też czytelnicy przekonują się do audiobooków, więc nawet w trakcie podróży samochodem mogą przeżywać historie ulubionych bohaterów.
(Żródło:https://kultura.trojmiasto.pl/Ksiazka-na-wakacje-co-czytamy-latem-n136163.html)
20 NIEZWYKŁYCH FAKTÓW O KSIĄŻKACH
Czy znacie historie i ciekawostki, które stoją za naszymi ulubionymi książkami?
Uwielbiacie czytać? Pochłaniacie z zapartym tchem fascynujące opowieści, które zrodziły się w wyobraźni pisarza, ale czy znacie historie i ciekawostki, które stoją za naszymi ulubionymi tomiszczami?
Przedstawiamy Wam 20 niezwykłych faktów o książkach…
W Japonii jest specjalne słowo, które określa manię kupowania książek, których nie ma zamiaru się przeczytać (dziwne…). To słowo to „tsundoku”.
„Bibliosmia” to z kolei słowo, które w języku angielskim oznacza zamiłowanie do wąchania starych książek.
To zaskakujące, ale strony w książkach zaczęto numerować dopiero w XVI wieku, a przecinki w tekstach pojawiły się dopiero na przełomie XV I XVI wieku.
Pierwsza książka, która została napisana z pomocą maszyny do pisania to „Przygody Tomka Sawyera”.
Wszyscy wiemy, że Barack Obama jest miłośnikiem czytania, ale prawdziwym pochłaniaczem książek był Theodore Roosevelt. Ten prezydent USA czytał jedną książkę dziennie – codziennie!
3 najbardziej poczytne książki w historii ludzkości to: Biblia, Czerwona książeczka Mao Tse-Tunga i seria o Harrym Potterze.
Kto jest światowym rekordzistą w liczbie napisanych książek? Polak! Mowa o Józefie Ignacym Kraszewskim (żyjący w latach: 1812 – 1887), który napisał ponad 600 powieści.
Do miana najdziwniejszej książki świata może pretendować „Сodex Seraphinianus”. Tytuł ujrzał światło dzienne w latach 70. XX wieku. Autor – Włoch Luigi Serafini napisał to dzieło w wymyślonym przez siebie języku. Książka jest formą encyklopedii opisującej świat, który nie istnieje.
Najbardziej zapaleni czytelnicy mieszkają w Indiach. Hindusi poświęcają na czytanie średnio ponad 10 godzin tygodniowo.
W Japonii wydrukowano zapachową książkę kucharską. Żeby poznać aromat danej potrawy, pociera się kartkę nadgarstkiem.
Franz Kafka w swoim testamencie nakazał spalenie swoich utworów. Jego wola nie została spełniona i dzięki temu możemy czytać takie dzieła jak: „Proces”, „Ameryka” czy „Zamek”.
Agatha Christie w swoich książkach często używa medycznej terminologii. Okazuje się, że pisarka podczas obu wojen światowych pracowała w… aptece.
„Harry Potter” jest książką, która w Stanach Zjednoczonych jest najczęściej zgłaszana jako „obrażająca uczucia religijne”.
Analfabetyzm to nadal aktualny problem. 1 na 5 dorosłych osób na świcie nie potrafi czytać.
J.R.R. Tolkien napisał „Władcę pierścieni” na maszynie, używając tylko dwóch palców.
„Alicja w Krainie Czarów” została zakazana w Chinach, ponieważ cenzurze nie spodobały się mówiące zwierzęta…
Tylko 2% z wydawanych corocznie na świece 1,2 miliona książek sprzedaje się w większym nakładzie niż 5 tysięcy egzemplarzy.
W 2007 Stephen King został uznany za wandala, gdy „napadł go twórczy szał” i zaczął pisać na czym popadnie w trakcie wizyty w księgarni w Australii.
Zanim powstała słynna, kontrowersyjna powieść „Kod Leonarda da Vinci” – jej autor – Dan Brown próbował swoich sił w pisaniu i śpiewaniu piosenek… Uwierzcie nam – dobrze, że wziął się za książki!
Statystycznie, strona, na której czytelniczy najczęściej tracą zainteresowanie i porzucają książkę to strona numer 18.
(źródło: https://www.empik.com/empikultura/20-niezwyklych-faktow-o-ksiazkach,12132,a)
LEKKI WZROST CZYTELNICTWA
Znamy już najnowsze wyniki badań czytelnictwa. Jak wynika z raportu Biblioteki Narodowej, w 2019 roku można odnotować trwałe zatrzymanie spadku czytelnictwa, a nawet niewielki wzrost deklaracji czytelniczych. Jest to w pewnej mierze wynik dobrej koniunktury, która pozwoliła na wzmożone zakupy nowości książkowych, ale również podsycania zainteresowań czytelniczych przez ekranizacje, seriale czy gry komputerowe. Niewątpliwie znaczącą rolę w kształtowaniu gustów czytelniczych mają prestiżowe nagrody literackie, jak Nagroda Nobla dla Olgi Tokarczuk.
39% Polaków czytało książki
W 2019 roku 39% Polaków zadeklarowało przeczytanie przynajmniej jednej książki. W podstawowych źródłach pozyskiwania książek czytelnicy wskazali: zakup (41%), pożyczenie od znajomego (35%), prezent (31%), wypożyczenie z biblioteki (27%) i własny księgozbiór (20%).
Po raz pierwszy od 2012 roku listę autorów najczęściej wymienianych książek otwiera aż trzech pisarzy współczesnych, wygrywających pod względem popularności – Remigiusz Mróz, Olga Tokarczuk i Stephen King. W masowym obiegu czytelniczym znajdują się także stale przedstawiciele klasyki literatury pięknej – Henryk Sienkiewicz i Adam Mickiewicz.
Czytanie e-booków i słuchanie audiobooków
Polacy traktują e-booki jako należące do tej samej kategorii co książki papierowe. Ich czytelnictwo wskazało 6% czytelników (2,5% w całej populacji). Słuchanie audiobooków zadeklarowało 3% badanych w całej populacji. Z kolei 6% czytelników łączy czytanie ze słuchaniem – tylu respondentów wymieniło zarówno książki w formie tekstowej (papierowe i e-booki), jak i audiobooki. Potwierdzają to obserwacje z wcześniejszych badań BN: e-booki i audiobooki nie konkurują z tradycyjnymi książkami papierowymi, lecz stanowią ich uzupełnienie.
(źródło: http://lustrobiblioteki.pl/2020/04/39-lekki-wzrost-czytelnictwa-w-polsce/)
JAK CZYTANIE KSIĄŻEK WPŁYWA NA MÓZG
Badania naukowe wskazują, że czytając, dosłownie ćwiczymy nasz mózg, niemal jak mięśnie na siłowni!
Okazuje się, że nie bez powodu w starożytnej bibliotece aleksandryjskiej widniały słowa „Książki to lekarstwo dla umysłu”. Rację można też przyznać Wisławie Szymborskiej, mawiającej, że „czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła”. Od pierwszych dni naszego życia czytanie (nam, a później – przez nas) daje nam w zasadzie same korzyści. Przyjrzyjmy się im się uważniej i zastanówmy się, czym tak naprawdę jest czytanie i jak odbywa się z perspektywy naszych struktur mózgowych? Co dzieje się w naszych umysłach, gdy sięgamy po książki?
W dobie Internetu, kiedy każdy ma do niego dostęp – w telefonie, na laptopie, na tablecie. Czytamy mniej, nie musimy zapamiętywać – wszystko jest w sieci. Mózg jednak ignoruje informacje znalezione w Internecie. Tracimy zdolność koncentracji, rozumienia, analizowania. Czytanie książek okazuje się więc być zbawienne dla naszego mózgu i jego rozwoju.
Nicholas Carr, autor książki „Płytki umysł. Jak Internet wpływa na nasz mózg", jest zdania, że czytanie papierowych książek może mieć zbawienny wpływ na nasz mózg – to nie tylko wysiłek i trening dla mózgu, ale praca nad pamięcią i twórczym myśleniu. Mózg zaczyna pracować pełną parą, na najwyższych obrotach. Jak więc czytanie wpływa na nasz mózg?
1. Czytanie okazuje się ciężką pracą, bo zmusza nas do myślenia. Nie wystarczy wodzić oczami po kartce papieru, należy jeszcze rozumieć, co się czyta. A więc: poznajemy nowe miejsca, nowe kultury, inne obyczaje i zwyczaje, tradycje i historie. To niekończąca się lekcja. Uczymy się nowych rzeczy, a gramatyka, interpunkcja i – przede wszystkim ortografia – przestają być straszne. Solidny trening mózgu.
2. Regularne czytanie może zminimalizować ryzyko różnego rodzaju zaburzeń naszego centrum dowodzenia aż o 32%. A przy okazji zwiększa wydolność nasze mózgu. Prowadzi do tworzenia się nowych połączeń neuronalnych w mózgu i aktywizuje hipokamp. Mózg rośnie od czytania, a my stajemy się inteligentniejsi.
3. Mało tego – ćwiczymy pamięć. Nagle musimy zapamiętać tyle informacji, przyswoić tyle faktów, tyle szczegółów. Musimy pamiętać, żeby zrozumieć.
4. Czytanie usprawnia nasze mechanizmy, reakcyjność, spostrzegawczość i samodzielność w
rozwiązywaniu problemów. Poprawia nasz intelekt oraz procesy poznawcze – przede wszystkich pamięć i koncentrację. W końcu musimy się skupić na jednej czynności. Inaczej czytać się nie da. Mało tego, możemy w ten sposób przeciwdziałać zachorowaniu na Alzheimera – aż o 2,5 raza. Choć – pamiętajmy, nie przeskoczymy tego, co jest zapisane w genach, jeszcze.
5. Czytanie to symulacja rzeczywistości – pobudza obszary odpowiedzialne za zmysły oraz neurony lustrzane – przez co możemy się wczuć w sytuację, w której znalazł się bohater. Nasz mózg zachowuje się jakbyśmy przeżywali te same stany, naprawdę. Staramy się zrozumieć bohaterów. Razem z nimi płaczemy, razem się śmiejemy. Czasem szczerze ich nienawidzimy. A może to trwać nawet parę dni.
6. Co więcej – czytanie pobudza wyobraźnię. Okazuje się, że podczas czytania o zapachach, smakach uaktywniają się te części mózgu, które są aktywne w prawdziwym życiu, kiedy wąchamy perfumy czy zajadamy się wykwintnymi daniami. Do takiego zresztą wniosku doszli badacze z Hiszpanii. Nauki nie oszukamy. Nie zapominajmy o wyobraźni. Ona jest niezwyciężona. Żaden film nie ma z nią szans.
7. Czytanie to sposób socjalizacji, akomodacji i adaptacji do rzeczywistości. Stajemy się ludzcy, empatyczni i cierpliwi. Bo fikcja czyni nas bardziej wrażliwymi. Uczymy się norm, kodeksu zachowań, stajemy się bardziej uważni i życiowo mądrzejsi, ale i bardziej zaradni.
8. A poza tym to po prostu relaks. Redukcja kortyzolu o 68%. Nic tak nie redukuje stresu, nerwów i zdenerwowania jak sesja z książką.
9. Zapominamy o zmartwieniach i troskach. Poza tym aktywizuje odpowiednie obszary mózgu, które odpowiadają za poczucie szczęścia i zabawy. Zalewa nas fala endorfin. To odpoczynek od codzienności i swojego rodzaju medytacja. A w związku z tym pomaga nam zasnąć. Polecamy czytanie jako codzienną rutynę. Zamiast telewizora, telefonu, tableta czy nawet czytnika e-booków – książka. Śpi się lepiej.
Czytanie to świeży wynalazek w historii ludzkości – robimy to ledwie od około 5000 lat. Czytanie jest prawdziwym wyzwaniem, w tym ewolucyjnym. Nasz mózg dosłownie zaadaptował sobie pewne obszary do nowej umiejętności. Czytanie nie jest nudne, pobudza naszą kreatywność i innowacyjność. A sam akt czytania może być rozwijający i fascynujący. Książka to coś więcej niż przyjemność ograniczona liczbą stron. Czytanie jest frajdą!
Autor: Maria Deskur
(źródło: https://www.empik.com/empikultura/jak-czytanie-ksiazek-wplywa-na-twoj-mozg,11936,a)
ZAMKNIĘTE SZKOŁY I BIBLIOTEKI
Podpowiadamy, w jaki sposób zdobyć książki i lektury bez wychodzenia z domu.
Zamknięte biblioteki, szkoły i uniwersytety. Praca zdalna, edukacja domowa i odwołane wydarzenia masowe, w tym także targi książki i imprezy literackie – to efekt działań podejmowanych przez rząd i firmy, które mają zapobiec epidemii związanej z rozwojem koronawirusa COVID-19. W ciągu najbliższych tygodni miliony Polaków zostaną w domu – warto w tym czasie nadrobić zaległości książkowe i zachęcić dzieci do czytania. Jak zdobyć książki bez wychodzenia z domu? Sklepy internetowe księgarń, sklepy z e-bookami i cyfrowe repozytoria dają dziś dostęp do tysięcy tytułów. Podpowiadamy, jak sięgać po książki bez wychodzenia z domu.
Sklepy internetowe księgarń stacjonarnych
Wielu czytelników robi na co dzień zakupy w swoich ulubionych księgarniach stacjonarnych. Ze względu na zapobieganie epidemii koronawirusa część z nich odwołuje spotkania autorskie i zajęcia dla dzieci. Na szczęście coraz częściej księgarnie stacjonarne prowadzą także własne sklepy internetowe, w których znajdziecie autorski wybór najciekawszych tytułów rekomendowanych przez księgarzy – robią to m.in. księgarnia dziecięco-młodzieżowa Funfel czy Tajfuny – jedyna w Polsce księgarnia sprzedająca tak szeroki wybór literatury azjatyckiej. Sprawdźcie, czy taką możliwość zapewnia także Wasza ulubiona księgarnia!
Wolne Lektury to jedna z najpopularniejszych bezpłatnych bibliotek cyfrowych w Polsce. Repozytorium gromadzi lektury szkolne, które są zalecane do użytku przez Ministerstwo Edukacji Narodowej oraz dzieła klasyki literatury polskiej i światowej, które dostępne są w domenie publicznej. Na Wolnych Lekturach znajdziemy m.in. tłumaczenia dzieł laureatów literackiej Nagrody Nobla, lektury, bajki i baśnie dla dzieci, a także audiobooki, czytane przez takich aktorów jak Danuta Stenka, Jan Peszek czy Andrzej Chyra. Biblioteka daje w tej chwili dostęp do ponad 5500 utworów. Każdą książkę można czytać online lub pobrać na komputer czy urządzenie mobilne w trzech formatach: PDF, EPUB, MOBI. Biblioteka Wolne Lektury jest prowadzona przez Fundację Nowoczesna Polska od 2001 roku.
Książki i materiały edukacyjne udostępniane przez serwis epodreczniki.pl są całkowicie bezpłatne i zostały dostosowane do potrzeb trzech grup wiekowych (edukacja wczesnoszkolna, szkoła podstawowa, szkoła ponadpodstawowa). Najmłodsi czytelnicy odnajdą tam m.in. zagadki i zadania interaktywne. Dla starszych uczniów przygotowano e materiały do języka polskiego, historii i wiedzy o społeczeństwie, przyrody, matematyki, edukacji informatycznej i informatyki, biologii, geografii, fizyki, chemii, edukacji dla bezpieczeństwa. A w nich mnóstwo zadań interaktywnych, krzyżówek, filmików. E-podręczniki dostępne są z poziomu różnych typów urządzeń komputera, laptopa, tabletu, smartfona, tablicy interaktywnej.
Projekt lektury.gov.pl został zainicjowany przez dwa ministerstwa: Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju, oraz Ministerstwo Cyfryzacji. Dzięki tej inicjatywie lektury można pobierać przez Internet i słuchać ich wersji audio lub czytać w dowolnym momencie za pomocą wygodnej aplikacji mobilnej. Zasoby serwisy zostały podzielone na 5 kategorii dostosowanych do programu nauczania w szkołach podstawowych i liceach. Książki można czytać online lub pobrać na czytnik w formie e-booka.
POLONA to jedna z najnowocześniejszych bibliotek cyfrowych na świecie i jednocześnie największa tego typu biblioteka w Polsce. Biblioteka Narodowa udostępnia w serwisie nie tylko swoje zbiory, ale też obiekty innych instytucji – zdigitalizowane przy użyciu najnowocześniejszych technologii, pozwalających uzyskać najwyższą jakość. Każdego dnia zbiory POLONY powiększają się średnio o 2 000 obiektów: książek, starych druków, rękopisów, grafik, map, nut, fotografii, ulotek, afiszy i pocztówek. Rocznie to ponad 17 milionów skanów.W POLONIE znajdują się najcenniejsze skarby polskiej kultury i historii, takie jak Kronika Anonima zwanego Gallem, rękopisy Kochanowskiego, Mickiewicza i Chopina, rysunki Norwida i Witkacego. Zbiory POLONY to cały przekrój dziedzin i epok: rękopisy iluminowane, najstarsze polskie książki drukowane, ryciny, rysunki oraz publikacje popularne – pocztówki, stare elementarze, książki dla dzieci, książki kucharskie czy dawne poradniki.
Wikiźródła to projekt siostrzany Wikipedii, którego celem jest stworzenie wolnego repozytorium tekstów źródłowych oraz ich tłumaczeń w formacie stron Wiki. Do tej pory w serwisie zostało udostępnionych ponad 200 000 tekstów 2156 autorów, z których można korzystać bezpłatnie. W Wikiźródłach znajdziemy m.in. powieści, zbiory poezji, albumy, biografie, encyklopedie, słowniki, eseje, legendy i bajki, opracowania naukowe, pamiętniki oraz reportaże. Projekt rozpoczął działalność w listopadzie 2013. W 2005 roku uruchomiono polską wersję językową pl.wikisource.org.
Ibuk.pl to jedna z największych wypożyczalni e-booków w Polsce. Projekt został stworzony w 2007 roku przez Wydawnictwo Naukowe PWN. W swojej ofercie wypożyczalnia posiada ponad 70 tysięcy publikacji naukowych z wielu dziedzin, wśród nich ebooki z zakresu nauk ekonomicznych, humanistycznych, matematyczno- przyrodniczych, społecznych. Ibuk.pl to nie tylko wielka wypożyczalnia ebooków, lecz także spory wybór audiobooków. Wśród książek do słuchania posiada publikacje naukowe i akademickie, a także podręczniki i lektury szkolne. W serwisie ibuk.pl książki elektroniczne można wypożyczać zarówno pojedynczo, jak i w abonamentach.
CZYTANIE JEST ZDROWE, CZYLI CZYTAM.... WIĘC JESTEM
Czytam, więc jestem?! Czy rzeczywiście? Coraz mniej osób sięga po słowo drukowane w postaci książek czy nawet gazet i magazynów. Wybieramy Internet. Tymczasem, zdaniem naukowców czytanie jest dla nas bardzo ważne i nie powinniśmy rezygnować z czytania publikacji papierowych. Badania pokazują, że bardzo dużo wtedy tracimy. Oto 7 nowych powodów, dla których warto czytać książki.
CZYTAM WIĘC JESTEM
Niektóre pozytywne efekty czytania książek wydają się oczywiste: bogatsze słownictwo, brak problemów z ortografią (bo oswajamy się ze słowami pisanymi poprawnie) i mniejsze skłonności do dysleksji, rozleglejsza wiedza i więcej tematów do rozmów, bardziej rozwinięta wyobraźnia. Dobra lektura dostarcza też rozrywki.
Rozwój badań nad mózgiem przyniósł jednak nowe odkrycia – okazuje się, że czytanie książek (a także dłuższych artykułów w gazecie) ma znacznie większy wpływ na nasz umysł i jakość życia, niż się wcześniej wydawało. I nie muszą być to wcale bardzo ambitne lektury, wystarczy beletrystyka czy fantastyka. Przedstawiamy najważniejsze, udowodnione naukowo korzyści.
1. CZYTAJ, BO CZYTANIE WYDŁUŻA ŻYCIE
Z badań przeprowadzonych na uniwersytecie w Yale wynika, że im częściej oddajemy się lekturze, tym większą mamy szansę dożyć późnej starości. W doświadczeniu wzięło udział ponad 3600 osób w wieku powyżej 50 lat. Po wnikliwych i długich obserwacjach ich stylu życia wyliczono, że ci, którzy czytają książki przez 3,5 godziny tygodniowo, są o 17 proc. mniej zagrożeni zgonem w ciągu najbliższych 12 lat niż osoby, które nie sięgają po nie w ogóle. A jeśli ktoś czyta częściej, ryzyko zgonu maleje nawet o 23 proc.
2. CZYTAJ, BO CZYTANIE DAJE POCZUCIE SZCZĘŚCIA
Naukowcy z uniwersytetu w Liverpoolu zauważyli, że czytanie książek dla przyjemności przez przynajmniej 30 minut tygodniowo u 20 proc. badanych poprawiło zadowolenie z życia. Co piąta osoba stwierdziła, że dzięki lekturze i poznawaniu losów innych bohaterów czuje się mniej samotna. U ludzi, którzy czytają, zauważono też słabszą skłonność do depresji i wyższe poczucie własnej wartości.
3. CZYTAJ, BO CZYTANIE ZWIĘKSZA EMPATIĘ
Na Uniwersytecie Stanforda w USA, dzięki użyciu techniki fMRI (funkcjonalnego rezonansu magnetycznego) odkryto, że lektura powieści aktywizuje dokładnie te same obszary w naszym mózgu, które byłyby aktywne, gdybyśmy sami przeżywali to, czego doświadcza nasz bohater. Dzieje się to za sprawą tzw. neuronów lustrzanych. To właśnie dzięki nim możliwa jest empatia. Im częściej czytamy, tym łatwiej utożsamiamy się z bohaterami powieści, żyjemy ich życiem, poznajemy motywy ich działania. Pozwala nam to otworzyć się na ludzkie emocje i lepiej rozumieć innych także w realnym życiu.
4. CZYTAJ, BO CZYTANIE POPRAWIA PAMIĘĆ
Amerykańscy lekarze z Rush University Medical Center w Chicago przez 6 lat badali, w jaki sposób różna aktywność umysłowa wpływa na sprawność naszego umysłu. Okazało się, że to właśnie czytanie jest najdoskonalszym ćwiczeniem stymulującym mózg. Osoby, które często sięgają po książki, miały aż o 48 proc. lepszą pamięć od tych, które rzadko to robiły. Kiedy czytamy, stykamy się z wieloma nazwami, pojęciami, musimy zbudować ich obraz w mózgu, w efekcie tworzą się w nim wciąż nowe połączenia nerwowe.
Liczne badania udowodniły też, że regularne czytanie aż o 2,5 raza zmniejsza ryzyko wystąpienia choroby Alzheimera. Co ciekawe, oglądanie telewizji wpływa na nasz mózg odwrotnie.
5. CZYTAJ, BO CZYTANIE POPRAWIA KONCENTRACJĘ I CIERPLIWOŚĆ
W życiu codziennym jesteśmy często bombardowani nadmiarem informacji z różnych stron. Tracimy umiejętność dłuższego skupiania uwagi. Stajemy się impulsywni. Badania wykazały, że osoby zbyt dużo oglądające telewizję czy ciągle surfujące w Internecie są niecierpliwe i zbyt pochopnie podejmują decyzje. Zagłębianie się w lekturze działa odwrotnie, wyrabia nawyk dłuższego skupiania uwagi i umiejętność analizowania problemu. Głębiej zastanawiamy się nad tym, czy to, co robimy, jest dla nas dobre i dokonujemy lepszych wyborów.
6. CZYTANIE, A WYŻSZA INTELIGENCJA
Prof. kognitywistyki z University of California Anne E. Cunningham, w swojej pracy „What Reading Does for the Mind” udowodniła, że ludzie regularnie czytający lepiej wypadają w testach na inteligencję i mają wysokie zdolności poznawcze aż do później starości. Czytanie rozwija tzw. myślenie analityczne, uczymy się wyciągać wnioski, wyłapywać ważne informacje, przewidywać zakończenie różnych zdarzeń. Mózg jest dzięki temu ciągle kreatywny. Bogatsze zasoby słownictwa pomagają nam lepiej rozumieć i dokładniej opisywać rzeczywistość. Panów powinno zainteresować, że mężczyźni oczytani są postrzegani jako inteligentniejsi i dużo bardziej atrakcyjni dla kobiet niż ci, którzy stronią od lektur.
7. CZYTAJ, BO CZYTANIE TO DOSKONAŁY SPOSÓB NA STRES
Dr David Lewis z uniwersytetu w Sussex sprawdzał, jakie czynności najlepiej nas relaksują. Okazało się, że czytanie wciągającej powieści najbardziej obniża poziom stresu, bo aż o 68 proc. (dla porównania: słuchanie muzyki – o 62 proc., picie herbaty – o 54 proc., spacer – o 42 proc.). Osoby często sięgające po książki łatwiej też radzą sobie ze stresującymi sytuacjami, bo dzięki lekturom uczą się patrzeć na problemy z różnych punktów widzenia.
CZYTAM PAPIER, A NIE ELEKTRONIKĘ
Opisanych korzyści nie daje czytanie tekstów w Internecie ani na nośnikach elektronicznych. Zdaniem badaczy, nasz mózg pracuje wtedy inaczej. Czyta mniej liniowo, za to „skacze” po ekranie i trudniej mu się skupić. Najgorszym wariantem jest czytanie na monitorze komputera czy na tablecie, bo urządzenia te emitują niebieskie światło, szkodliwe dla siatkówki oka, utrudniające koncentrację i męczące wzrok. Lepiej sięgać po specjalne czytniki książek, ale i to nie jest najlepszym rozwiązaniem. Badania przeprowadzone przez prof. Anne Mangen z Norwegii wykazały, że czytając tradycyjną książkę dużo lepiej przyswajamy treść i zapamiętujemy fabułę niż w wypadku elektronicznego czytnika. Tylko lektura na papierze umożliwia tzw. głębokie czytanie i całkowite zanurzenie się w powieści. Warto o tym pamiętać, wybierając dla siebie książki do czytania.
(źródło: http://spaeden.pl/styl-zycia/inspiracje/2443-czytanie-jest-zdrowe-czyli-czytam-wiec-jestem )
15 POWODÓW DLA KTÓRYCH WARTO CZYTAĆ KSIĄŻKI
Dlaczego warto czytać?
Czy czytanie książek daje nam coś więcej poza rozrywką i wspomnieniem mile spędzonego czasu?
Jasne, że tak! Wszyscy mówią, że warto czytać książki, a ja powiem Wam, DLACZEGO konkretnie warto to robić.
Zobaczcie 15 zalet czytania książek.
1. Redukuje stres
Czytanie uspokaja i spowalnia bicie serca. Wystarczy 6 minut czytania, żeby zredukować uczucie stresu aż o 60%! Co ciekawe, czytanie książek redukuje stres:
- o 68% bardziej od słuchania muzyki,
- o 300% bardziej od wyjścia na spacer
- i aż o 600% bardziej od grania w gry komputerowe.
2. Poprawia pamięć
Podczas czytania powieści mamy mnóstwo rzeczy do zapamiętania – imiona bohaterów, ich charaktery, motywacje, historie, związki z innymi postaciami, miejsca, wątki fabularne, szczegóły… Tymczasem w mózgu tworzą się nowe synapsy, a te istniejące się wzmacniają. Dzięki czytaniu nasza pamięć pozostaje w dobrej kondycji.
3. Inspiruje
Postaci fikcyjne mogą stanowić takie samo źródło inspiracji co spotkanie z żywym człowiekiem. Inspirować może wszystko – aktywności, którym się oddają, miejsca, które odwiedzają, decyzje, które podejmują…
4. Rozwija wyobraźnię
Mając przed oczami tylko literki, sami musimy wizualizować sobie to, co dzieje się w książce – nieczęsto są to nawet rzeczy, których nie możemy zobaczyć w świecie rzeczywistym! Czytanie, stymulując prawą półkulę mózgu, rozwija naszą wyobraźnię.
5. Poprawia skupienie i koncentrację
Czytanie powieści wymaga od nas skupienia uwagi przez dłuższy czas, co zdecydowanie poprawia naszą zdolność do koncentracji.
6. Poszerza słownictwo
Im więcej czytamy, tym większy mamy kontakt z różnorodnym, a nawet zupełnie nowym dla nas słownictwem. Taki kontakt samoistnie poszerza nasz własny zasób słów.
7. Zwiększa atrakcyjność dla płci przeciwnej
Szczególnie w przypadku mężczyzn. Widać kobiety mają lepszy gust
8. Stymuluje mózg
Warto czytać książki, żeby utrzymać swój mózg w dobrej formie. Mole książkowe mają 2,5 raza mniejszą szansę na rozwój Alzheimera, czytanie spowalnia także starczą demencję.
9. Rozwija wrażliwość na sztukę
Ludzie czytający książki 3 razy częściej odwiedzają muzea i 2 razy częściej uczestniczą w koncertach. Również 2 razy częściej sami malują, fotografują i piszą.
10. I wrażliwość na innych ludzi
Warto czytać, żeby rozwijać własną empatię. Zaangażowanie w fikcję literacką pozwala nam na postawienie się na miejscu drugiego człowieka i zrozumienie go.
Aż 82% moli książkowych przekazuje pieniądze i dobra materialne dla organizacji charytatywnych. 3 razy częściej niż osoby nieczytające są aktywnymi członkami tych organizacji.
11. Poszerza wiedzę
Książki to ogromne skarbnice wiedzy. Tutaj nie trzeba dodatkowych argumentów.
12. Zwiększa zdolności analityczne
Szczególnie, jeśli czytasz np. takie kryminały od Agathy Christie. Rozwiązywanie zagadek wymaga analizowania wydarzeń, faktów, motywacji postaci, stawiania tez, weryfikowania założeń… Zdecydowanie rozwija to zdolność do krytycznego i analitycznego myślenia.
13. Poprawia pisanie
Im więcej czytasz dobrych pisarzy, tym lepiej możesz rozwijać własny styl. Nie wspominając o tym, że częsty kontakt z tekstem pisanym uczy poprawności gramatycznej czy ortograficznej.
14. Pomaga zasnąć
Stworzenie wieczornego rytuału z książką daje naszemu ciału sygnał, że pora się zrelaksować i przygotować do snu.
15. Kształtuje osobowość
Czytanie pozwala nam postawić się w różnych sytuacjach, w których na co dzień do tej pory się nie znaleźliśmy. Otwiera nas na nowe doświadczenia i rozszerza horyzonty, kształtując nas samych.
(źródło: https://alicjamakota.pl/dlaczego-warto-czytac-ksiazki/)
AFORYZMY I WIERSZE O KSIĄŻKACH
AFORYZMY
A to miej na pilnej pieczy, abyś czytał kiedy tylko możesz.
M. Rej
Człowiek kochający książki jest bogatszy od innych.
R.W. Emerson
Jako też kto czyta, tak potem i prawi.
A. Naruszewicz
Pod postacią drukowanego słowa myśl ludzka jest bardziej niż kiedykolwiek niezniszczalna, jest lotna, nieuchwytna, wieczna.
W. Hugo
Książka przezwycięża mijanie.
E. Zegadłowicz
Czytanie to najlepszy sposób uczenia się.
A. Puszkin
Kiedy pierwszy raz czytam dobrą książkę, doświadczam uczucia jakbym spotkał nowego przyjaciela.
J.W. Goethe
Książka to duchowy testament, jaki przekazuje jedno pokolenie drugiemu.
A. Herzen
Dobre odczytaj i kończ w sobie.
C.K. Norwid
Czytanie rozwija rozum młodzieży, odmładza charakter starca, uszlachetnia w chwilach pomyślności, daje pomoc i pocieszenie w przeciwnościach.
Cicero
Którzyciem siedzą z księgami, nie mogą być nigdy sami.
Biernat z Lublina
Przy pomocy książek wielu ludzi staje się uczonymi nawet poza szkołą, bez książek zaś nikt nie wykształci się nawet w szkole.
J.A..Komeński
Gdy się ktoś zaczyta, zawsze się albo czegoś nauczy, albo zapomni o tym, co mu dolega, albo zaśnie - w każdym razie wygra.
H. Sienkiewicz
Dzieło mówi samo za siebie, jeśli ma do kogo.
S.J. Lec
Dzięki książkom na każde nasze zawołanie obcuje z nami elita intelektualna świata.
M. Wańkowicz
Książki to swoista witamina naszego narodu.
J. Iwaszkiewicz
Obrazy ludzkich umysłów i wiedzy zostają w książkach, czas im nie szkodzi, wciąż się odnawiają.
F. Bacon
WIERSZE
Zbigniew Herbert - Epizod w bibliotece.
Jasna dziewczyna pochyliła się nad wierszem
Ostrym jak lancet ołówkiem przenosi na białą kartkę słowa
i zamienia je na kreski, akcenty, cezury.
Lament poległego poety wygląda teraz
jak salamandra objedzona przez mrówki.
Kiedy nieśliśmy go pod ostrzałem, wierzyłem,
że jego ciepłe jeszcze ciało zmartwychwstanie w słowie.
Teraz, kiedy widzę śmierć słów, wiem, że nie ma granicy rozkładu.
Pozostaną po nas w czarnej ziemi rozrzucone głoski.
Akcenty nad nicością i prochem.
Anna Kamieńska - Biblioteka.
Dziś pułap strychu, gdzie książki mi mokły pod oknem,
o światła biblioteki się oparł.
Bo kiedy zamknę tu oczy, spada u nas rzęsisty deszcz
i ćmi słomiane gwiazdy.
Umarłych rąk babki gest ożywa podnoszący modlitwy
z dalekiej drukarni chrzęstu.
I rośnie mi ojca stół po obiedzie starty porządnie
z barszczu, z chleba okruszyn.
Jak dziecko, gdy samolot zobaczy w górze i palcem
ściąga niebo ku źrenicy.
Wołam książki, odwijam z zapóźnionych gazet,
z nieuprzejmych kurzów biblioteki.
Jak mało mnie wspiera zatopionego w szeleście:
głos nauczyciela, gdy mówi.
A w izbie zimnej mróz pisze na szkle i w narożnej desce
pracowity chroboce robak...
Czesław Miłosz - Ojciec w bibliotece.
Wysokie czoło, a nad nim zwichrzone
Włosy, na które słońce z okna pada.
I ojciec jasną ma z puchu koronę,
Gdy wielką księgę przed sobą rozkłada.
Szata wzorzysta jak na czarodzieju,
Zaklęcia głosem przyciszonym mruczy.
Jakie są dziwy co w księdze się dzieją,
Dowie się kogo Bóg czarów nauczy.
Leopold Staff - Czytelnicy.
Zmierzchem, gdy gaśnie blask słonecznej kuli,
Nad brzegiem wody, gdzie drzew widma mdleją,
Marzy młodzieniec spragnioną nadzieją
Całując karty powieści o Julii.
I gdzieś o setki mil, parku aleją
Krocząc samotnie dziewczyna najczulej
Tę samą księgę do swej piersi tuli,
Szepcząc z słodyczą oddania: ''Romeo!''.
Ta sama książka, chwila i tęsknota
Otwarła duszom ich miłości wrota...
Jan Kasprowicz - Nad książką nachylony.
Nad książką nachylony,
Ni jednej nie widzę zgłoski,
A słucham jedynie, czy stamtąd
Szum nie zaleci boski...
CZYTAĆ CZY NIE CZYTAĆ?
„CZYTAĆ CZY NIE CZYTAĆ? - OTO JEST PYTANIE.”
Pytanie pozornie proste, ale nasuwające na myśl wiele wątpliwości, szczególnie nauczycielom-bibliotekarzom. „Książka”, „czytanie” to słowa oczywiste, a jednak wiąże się z nimi w praktyce szkolnej wiele problemów. Moje doświadczenie zawodowe pokazuje, że przez ostatnie lata narasta wokół czytelnictwa wiele niechęci ze strony młodzieży. Czytają coraz mniej, internet coraz częściej zastępuje im książkę. Wynika to z moich obserwacji, rozmów z uczniami i statystyk czytelniczych. Czytelnia w mojej bibliotece jest pełna uczniów, chcących skorzystać z internetu. Gdy czasem zadaję im pytanie, czy może nie wybraliby sobie jakiejś ciekawej książki, przecząco kręcą głowami. Oczywiście nie dotyczy to całej młodzieży, mam wielu dobrych czytelników, odwiedzających mnie regularnie. Sądzę jednak, że problem „ucieczki od książki” narasta. Powodów jest wiele. Wymienię choćby niektóre z nich:
1.SWOBODNY DOSTĘP DO INFORMACJI Z INTERNETU.
Nie widzę nic złego w korzystaniu z internetu, bo sama to robię. Chodzi jednak o znalezienie właściwej proporcji pomiędzy książką a internetem. Często przekonuję uczniów, że materiałów potrzebnych im do szkoły należy szukać w pierwszej kolejności w podręcznikach, innych książkach, czasopismach, katalogach, a potem winni sięgać do internetu, by uzupełnić treści lub odnaleźć nowe. Często podaję więc młodzieży powody, dla których powinno się w życiu obcować z książką. Książka naukowa ma tę przewagę nad internetem, że treści w niej zawarte są zawsze sprawdzone naukowo, rzetelne, przekazane zgodnie z faktami.
Co do internetu mogą rodzić się wątpliwości. Obok solidnej wiedzy, sprawdzonych wiadomości i ogromnej ilości świetnie podanych informacji uczeń może odnaleźć fakty nie do końca zweryfikowane, nie mówiąc już czasem o stronie językowej (błędy ortograficzne, stylistyczne, interpunkcyjne i inne osób piszących).
Jestem więc zwolenniczką umiejętnego godzenia w życiu obu źródeł wiedzy- książek i internetu. W szkole daję pierwszeństwo książce.
2. BRAK DOBRYCH WZORCÓW CZYTELNICZYCH.
Książka widziana w rękach rodziców jest najlepszą zachętą. Rodzice czytający stanowią wzór do naśladowania dla młodego człowieka, ukazują sposób postępowania, życia, rozwoju Najlepiej, jeśli dzieje się tak od najwcześniejszych lat życia dziecka i łączy się z głośnym czytaniem bajek, wierszy, opowiadań. Brak takich zachowań ze strony rodziców może również przyczynić się do unikania książki przez dziecko w przyszłości.
3.TRUDNE WARUNKI MATERIALNE MŁODZIEŻY.
We współczesnym świecie częstym powodem niechęci do książki jest jej niedostępność finansowa. Wiele osób, szczególnie młodych nie stać na nowe książki, choć przebogata oferta nowości wydawniczych kusi każde oko. Jedynym rozwiązaniem jest wówczas zapisanie się do biblioteki: szkolnej, gminnej, publicznej. Najlepiej do kilku naraz, co zwiększa szansę otrzymania upatrzonej książki. . .
4.BRAK MOTYWACJI DO CIĄGŁEGO ROZWOJU.
Kolejnym możliwym powodem niechęci do książki jest brak motywacji młodego człowieka do rozwoju własnej osobowości. Nieraz dostrzegam obojętność wobec obowiązków szkolnych, wobec solidnej nauki. Częściowo jest to umotywowane trudnymi dla młodzieży czasami, brakiem perspektyw na dalsze życie (zdobycie ciekawej i dobrze płatnej pracy, mieszkania, uniezależnienie się od rodziców itd.). W głowie wielu młodych ludzi rodzi się wątpliwość, po co się starać? W praktyce szkolnej próbujemy przełamywać tę niechęć, ukazywać sens uczenia się, pogłębiania wiedzy i umiejętności. Nauka otwiera przecież drzwi do kariery życiowej człowieka- zawodowej i prywatnej. Częstym powodem niechęci do samorozwoju jest też uczestnictwo w kulturze masowej, szeroko dostępnej, kontakt ze środkami masowego przekazu, którym poświęca się czas kosztem czytania.
5.BRAK ZNAJOMOŚCI ZASAD SZYBKIEGO CZYTANIA.
Aby sprawnie czytać, trzeba najpierw opanować technikę szybkiego czytania. Każdy młody człowiek może nad nią popracować po to, by kontakt z książką był przyjemnością, a materiał z podręczników został opanowany przez ucznia w stopniu pozwalającym zdobywać mu pozytywne oceny. Słaba technika czytania zniechęca do nauki. Pracując nad nią pamiętajmy, że w każdej bibliotece (w tym w szkolnej) znajduje się zestaw podręczników samokształceniowych, które umożliwią pracę nad sobą, Każdy bibliotekarz poradzi też, co trzeba robić, by usprawnić czytanie.
Reasumując, czytanie książek daje człowiekowi:
- rzetelną wiedzę,
- poprawność językową (tekst pisany uczy ortografii, gramatyki, interpunkcji itd.),
- ogładę i kulturę (człowiek oczytany łatwiej nawiązuje kontakty z innymi ludźmi),
- wzorce wychowawcze,
- rozwój inteligencji,
- relaks, odpoczynek od codzienności,
- przeżycia estetyczne i wzruszenia,
- możliwość realizacji w wymarzonym zawodzie,
- szansę na wyrobienie sobie własnych poglądów i przekonań,
- możliwość rozwiązania swoich problemów(wzorując się na pozytywnych bohaterach).
To tylko niektóre korzyści płynące z czytania. Na zadane przeze mnie pytanie: „Czytać czy nie czytać” odpowiedź brzmi: czytać dużo, coraz więcej, przekazywać miłość do książki najmłodszym i tym, którzy nie zaznali jeszcze jej „smaku” w swoim życiu.
Anna Lubińska
Nauczyciel-bibliotekarz Zespołu Szkół Budowlano-Drzewnych im. Armii Krajowej w Żywcu (Styczeń 2009)
NIEZWYKŁE FAKTY O KSIĄŻKACH
Uwielbiacie czytać? Pochłaniacie z zapartym tchem fascynujące opowieści, które zrodziły się w wyobraźni pisarza, ale czy znacie historie i ciekawostki, które stoją za naszymi ulubionymi tomiszczami?
Przedstawiamy Wam 25 niezwykłych faktów o książkach…
1. Pierwotna książka przybierała formę długiej wstęgi nawiniętej na dwa drążki. Były to tzw. zwoje papirusowe. Pierwsze zwoje datuje się na IV tysiąclecie p.n.e.
2. Dzisiejsza postać książki wywodzi się od kodeksu, czyli kartek połączonych grzbietem, które wraz z upowszechnieniem pergaminu zastąpiły poprzednią formę dokumentu piśmienniczego, czyli zwój.
3. Pomysłodawcą książki był ponoć Juliusz Cezar. To on wpadł na pomysł, żeby zamiast zwijać papirus, składać go na dwie części.
4. Najmniejsza, wydana na świecie książka to "Stary król Cole". Wielkość książki to 1mm x 1mm, a nakład wynosił 85 egzemplarzy.
5. Największa książka świata mierzy 2,74 x 3,07m i waży 252,6 kg. Wydano ją w Denver w 1976 roku.
6. Najdroższa książka świata to "The Birds of America" (Ptaki Ameryki) autorstwa Johna Jamesa Audubona. Sprzedano ją za 8 802 500 dolarów.
7. Najdroższa, polska książka to "O obrotach sfer niebieskich" Mikołaja Kopernika z 1566 roku. Jej drugie wydanie kosztowało 103 tys. złotych.
8. Najdłuższa książka świata to "Tu-sza-czi-czeng". To chiński słownik, który ma 5020 tomów, a każdy z tomów liczy sobie 170 stron.
9. Żeby wydrukować 100 kartek książki, potrzeba od 2 do 3 drzew.
10. W Japonii jest specjalne słowo, które określa manię kupowania książek, których nie ma zamiaru się przeczytać (dziwne…). To słowo to „tsundoku”.
11. „Bibliosmia” to z kolei słowo, które w języku angielskim oznacza zamiłowanie do wąchania starych książek.
12. To zaskakujące, ale strony w książkach zaczęto numerować dopiero w XVI wieku, a przecinki w tekstach pojawiły się dopiero na przełomie XV i XVI wieku.
13. Pierwsza książka, która została napisana z pomocą maszyny do pisania to „Przygody Tomka Sawyera”.
14. Trzy najbardziej poczytne książki w historii ludzkości to: Biblia, Czerwona książeczka Mao Tse-Tunga i seria o Harrym Potterze.
15. Kto jest światowym rekordzistą w liczbie napisanych książek? Polak! Mowa o Józefie Ignacym Kraszewskim (żyjący w latach: 1812 – 1887), który napisał ponad 600 powieści.
16. Do miana najdziwniejszej książki świata może pretendować „Сodex Seraphinianus”. Tytuł ujrzał światło dzienne w latach 70. XX wieku. Autor – Włoch Luigi Serafini napisał to dzieło w wymyślonym przez siebie języku. Książka jest formą encyklopedii opisującej świat, który nie istnieje.
17. Najbardziej zapaleni czytelnicy mieszkają w Indiach. Hindusi poświęcają na czytanie średnio ponad 10 godzin tygodniowo.
18. W Japonii wydrukowano zapachową książkę kucharską. Żeby poznać aromat danej potrawy, pociera się kartkę nadgarstkiem.
19. Franz Kafka w swoim testamencie nakazał spalenie swoich utworów. Jego wola nie została spełniona i dzięki temu możemy czytać takie dzieła jak: „Proces”, „Ameryka” czy „Zamek”.
20. Agatha Christie w swoich książkach często używa medycznej terminologii. Okazuje się, że pisarka podczas obu wojen światowych pracowała w… aptece.
21. „Harry Potter” jest książką, która w Stanach Zjednoczonych jest najczęściej zgłaszana jako „obrażająca uczucia religijne”.
22. Analfabetyzm to nadal aktualny problem. 1 na 5 dorosłych osób na świcie nie potrafi czytać.
23. J.R.R. Tolkien napisał „Władcę pierścieni” na maszynie, używając tylko dwóch palców.
24. „Alicja w Krainie Czarów” została zakazana w Chinach, ponieważ cenzurze nie spodobały się mówiące zwierzęta…
25. Tylko 2% z wydawanych corocznie na świece 1,2 miliona książek sprzedaje się w większym nakładzie niż 5 tysięcy egzemplarzy.
CZYM OBDAROWAĆ MOLA KSIĄŻKOWEGO?
Agnieszka Kalus, blogerka, autorka czytambolubie.com
Na pewno nie książkami! Tych ma dużo. Łatwo zdublować tytuły lub podarować mu książkę, której nigdy nie przeczyta. Co zatem kupić osobie zakochanej w czytaniu? Najlepiej jakiś gadżet związany z jego pasją. Oto kilka podpowiedzi.
Prezenty, fot. Agnieszka Kalus
Nie ma czytania bez popijania herbaty, kakao czy kawy. Najlepiej w odpowiednim kubeczku, czyli takim, który idealnie pasuje do osoby nałogowo czytającej i kolekcjonującej książki. Kubek Mola Książkowego ucieszy każdego czytelnika. Ten dostępny jest w sklepie Spod Lady.
Kubek Spod Lady, fot. Agnieszka Kalus
Przy okazji zakupu kubka możecie również zadbać o wygodę swojego ulubionego mola. Na pewno każdego ucieszy poduszka, którą wymości swój fotel do czytania. Ta na zdjęciu, w stylu retro, inspirowana jest logiem "Domu Książki".
Poduszka Spod Lady, fot. Agnieszka Kalus
Warto zatroszczyć się o coś do podjadania w czasie lektury. Miętówki smakują niemal wszystkim. A jeśli kupicie te w metalowych puszeczkach z cytatami z klasyków, na pewno będzie to strzał w dziesiątkę. W Sklepie z Cytatami dostaniecie też wiele innych drobiazgów nawiązujących do literatury.
Miętówki ze Sklepu z Cytatami, fot. Agnieszka Kalus
Ci, którzy czytają, lubią sobie czasem coś zanotować - a to trafny cytat z książki, a to swoje przemyślenia. Notes na złote myśli nie może być byle jaki, a powinien cieszyć oko. Oto jedna z propozycji dostępnych na rynku. Spodoba się również starszym czytelniczkom.
Notes, fot. Agnieszka Kalus
Czytelnicy lubią manifestować swoje hobby nie tylko pokazując się tu i ówdzie z książką. Modny, niepowtarzalny t-shirt ucieszy starszych i młodszych. Możecie więc pomyśleć o zakupie gotowej koszulki z motywem książkowym. Jednak więcej frajdy sprawi obdarowanemu wdzianko z unikalnym, bo zaprojektowaną przez was grafiką. Nadruk na tkaninach zlecić można w wielu punktach online i stacjonarnie.
T-shirt, fot. Agnieszka Kalus
- Kategoria: Biblioteka
NOTATKI GRAFICZNE
KREATYWNY SPOSÓB NA NAUKĘ - Notatki graficzne
Symbol i kolor
W budowaniu notatek graficznych, słowo, obraz i kolor wspólnie pomagają nam zrozumieć i utrwalić najważniejsze informacje. W stosowaniu każdego rodzaju notatek graficznych, bardzo ważne jest znalezienie sposobu na symboliczne przekazanie treści. Kodem przekazującym jakieś informacje jest też kolor.
Kodowanie kolorem to dobry patent dla osób, które lubią stosować zakreślacze w notatkach. Chociaż zaznaczanie flamastrami dużej części tekstu jest niekoniecznie pomocne, to zakreślanie kluczowych pojęć czy dat może wspierać zapamiętywanie. Efekt da się zmaksymalizować korzystając z kilku kolorów zaznaczania. Do każdego z nich dobierzcie kategorię, tak aby od razu kojarzyć czego dotyczy dany kolor podkreślenia. W podobny sposób zadziałają kolorowe karteczki czy zakładki w książkach. Pamiętajcie, że i tak warto w jakiś sposób “przetworzyć” wybrane informacje – na przykład tworząc podsumowującą notatkę. Samo zakreślenie może dać złudne poczucie nauczenia się.
Kiedy już nieźle operujemy symbolem, można zabrać się za tworzenie notatek graficznych. Wśród kreatywnych sposobów na naukę, to jeden z najbardziej widowiskowych, a do tego skutecznych. Badania wskazują, że narysowane słowa zapamiętujemy lepiej niż te po prostu przepisane.
Notatki można robić z tekstu w książce czy Internecie, pamiętając o tym, aby najpierw zapoznać się dokładnie z ich treścią, dokonując wartościowania poszczególnych fragmentów i wybierając słowa kluczowe.
Załóżmy, że mamy już wybrane treści do zanotowania. Wiemy, które są ważne, a które mniej, “chodzą nam po głowie” pewne metafory związane z tekstem, mamy pomysł na niektóre symbole – to czas, aby “przelać” inspiracje na papier.
Aby notatka była użyteczna, a więc czytelna, trzeba zadbać o architekturę treści.
I tutaj można wykazać się prawdziwą kreatywnością. Inaczej będzie jednostajnie, nudno i trudniej z odróżnieniem poszczególnych notatek od siebie, a więc i ich zapamiętaniem.
Na początku warto popróbować podkreślania tytułu notatki poprzez obrysowanie go w różnych kształtach (często są to wstęgi) i oddzielenia poszczególnych części treści. Samo uczenie się rysowania takich elementów może równie dobrze polegać na… kilkakrotnym przerysowaniu wybranych elementów z szablonu.
Dziwne? Odrysowywanie uchodzi za mało twórcze, ale gdy tylko przyzwyczaimy rękę do takich kształtów, łatwiej będzie wytworzyć własne kompozycje.
Projektowanie kompozycji notatki graficznej to pole do popisu dla każdej kreatywnej duszy. To, co tworzymy ma trochę przypominać billboard – informacje muszą być czytelne i atrakcyjne wizualnie. Notatka ma do nas mówić (czasem krzyczeć). Kierunek czytania notatki może być zaplanowany linearnie, uporządkowany zastosowaniem strzałek albo chaotyczny, gdy nie ma znaczenia kolejność jej czytania.
Kreatywnie, ale z sensem
Czasami spotyka się notatki, które są zlepkiem zdań przepisanych z tekstu, umieszczonych w ramkach, zza których wychyla się jakiś symboliczny “króliczek”. Z pewnością jest to również jakiś rodzaj notatki graficznej, ale zupełnie odtwórczej i prawdopodobnie mało skutecznej. Przypomina to zakreślanie flamastrem całych akapitów w notatkach.
W przypadku złożonych tematów warto posłużyć się skojarzeniami i humorem. Pomoże to stworzyć notatkę, a następnie zapamiętać istotne informacje. Spójrzcie na kreatywną notatkę-inspirację, która pomaga rozpoznawać różne rodzaje środków stylistycznych:
Narzędzia
Do tworzenia notatek graficznych najprzydatniejszy jest czarny cienkopis oraz kolorowe flamastry – warto spróbować pędzelkowych, zakochacie się!
Efekt delikatnego tła można uzyskać przy pomocy pasteli. Kolorystyka zależy tylko od was, ale warto wykorzystać szary kolor do stworzenia efektu głębi i podkreślenia cieni. Im grubszego papieru użyjecie, tym notatka będzie trwalsza.
Kreatywne sposoby na naukę… i nie tylko
Notatki graficzne pomagają w nauce, ale warto wykorzystywać je też w innych dziedzinach życia. Doskonale sprawdzają się w planowaniu.
Notatka graficzna może też być świetnym kreatywnym prezentem. Wyobraźcie sobie, że korzystacie ze struktury i elementów edukacyjnej notatki, ale jej treścią są na przykład fakty z życia kogoś wam bliskiego. Taka spersonalizowana infografika będzie niezwykłym podarunkiem na urodziny, Dzień Matki czy rocznicę ślubu. Można też w ten sposób wyrazić wdzięczność dla nauczyciela zakończeniu jakiegoś etapu edukacji. Oprawiona notatka graficzna na pewno zawiśnie na honorowym miejscu.
(źródło: https://worqshop.pl/kreatywne-sposoby-na-nauke/)
JAK PRZECZYTAĆ 100 STRON W GODZINĘ
(OPRAC. OKA)
W ciągu życia człowiek może przeczytać nie więcej niż 2-3 tysiące książek, zakładając, że czyta po 50 stron dziennie z szybkością 300 słów na minutę.
W ciągu życia człowiek może przeczytać nie więcej niż 2-3 tysiące książek, zakładając, że czyta po 50 stron dziennie z szybkością 300 słów na minutę. Jednak często jest to tylko od 150 do 200 słów i stopniem rozumienia od 40 do 70 procent.
Oznacza to, że książkę liczącą około 200 stron czyta się ponad 7 godzin. To nie najlepszy wynik, ale łatwo można go zmienić. Wystarczy pozbyć się podstawowych błędów czytelniczych oraz nieco zmienić swój stosunek do techniki czytania. Takie umiejętności da uczestnictwo w kursie szybkiego czytania.
Jak czytamy, a jak powinniśmy
Tempo 200 słów na minutę, które gwarantuje względnie sprawne czytanie, jest niestety rzadkością. Dotyczy to zarówno dorosłych jak i dzieci. Czytanie w przedziale 150 – 180 słów na minutę jest szalenie nużące i nieefektywne. Spada stopień rozumienia i dochodzi często do dekoncentracji. Każdy z nas ma zapewne doświadczenie, podczas którego po „przeczytaniu” kilku stron, zorientował się, że nie wie, o czym czyta i myśli zupełnie o innych sprawach. Dzieje się tak dlatego, że nasz mózg nie wykorzystując swoich możliwości (myśli 5 razy szybciej niż wypowiada słowa), po prostu się „nudzi” i sam „wynajduje” sobie ciekawsze „zajęcia”.
„Czytaj powoli i dokładnie, to wszystko zrozumiesz” – jeden z mitów powtarzanych nam od szkoły podstawowej. Wolne czytanie jest nam potrzebne jedynie na etapie nauki składania liter i sylab. Kiedy czytamy powoli, bardzo szybko się dekoncentrujemy. Osoba powoli czytając pojedyncze słowa, skupia się jedynie na ich pojedynczym znaczeniu, często w oderwaniu od słów wspomagających jego przenośne zrozumienie, nie ogarnia rozumieniem szerszego kontekstu.
Czytamy uchem, a nie okiem
Proces nauki szybkiego czytania zacząć należy od eliminacji podstawowych błędów czytelniczych. Najważniejszym z nich jest fonetyzacja, czyli powtarzanie czytanych wyrazów w myślach lub szeptem (subwokalizacja). To ona skutkuje ograniczeniem tempa czytania - główną przyczyną jest zbyt wolne podawanie informacji przez kanał słuchowy. Bo tak naprawdę, choć do czytania niezbędne są oczy, to niemal wszyscy „czytamy uchem”. Wymawiamy to, co widzimy, aby „lepiej” zrozumieć to, co zobaczyliśmy.
Na czym polega szybkie czytanie?
Najprostsza odpowiedź może brzmieć: na czytaniu grupami wyrazów i skróceniu fiksacji, tzn. czasu zatrzymywania wzroku na tekście. Aby czytać szybko, należy znać podstawowe informacje, dotyczące pracy oka oraz mózgu w trakcie czytania. Ponadto wykonuje się wiele ćwiczeń mających na celu m.in. rozszerzenie pola widzenia, przyspieszenie tempa czytania, czy doskonalenie pamięci fotograficznej.
Nie wszyscy uświadamiają sobie fakt, że tak naprawdę czytanie odbywa się w płacie potylicznym mózgu. Oczy są tylko „narzędziami przechwytywania” informacji, zakodowanych pod postacią wyrazów. To w mózgu odbywa się kojarzenie i rozumienie tego, co czytamy.
Praca oka
Aby mózg mógł odebrać informację, nasze oko musi zatrzymać się na tekście na ułamek sekundy (fiksacja - trwa od 0,25 do 1,5 sek.). Aby ją skrócić do niezbędnego minimum, trzeba wykonywać systematycznie ćwiczenia, doskonalące m.in. szybkie postrzeganie oraz pamięć fotograficzną.
Aby zmusić oko do szybszego poruszania się po tekście, niezbędny jest wskaźnik. Może to być wąski patyczek, podobny do tego, który używamy do zrobienia szaszłyka, ale może nim być z powodzeniem ołówek czy długopis.
Dzieci ucząc się czytać, pomagają sobie często palcem, podobnie jak dorośli podczas wyszukiwania terminu w słowniku lub numeru w książce telefonicznej. Te przykłady ilustrują zalety stosowania wskaźnika. Pomaga on utrzymać koncentrację, orientację w tekście oraz przyspiesza pracę oka, które „siłą woli” nie potrafi „samo z siebie” poruszać się szybciej i płynnie po tekście.
Czytając w języku, który dobrze znamy, nie musimy zbyt długo i uważnie patrzeć na wyrazy, których znaczenie mamy przyswojone. Pamiętajmy, że za zrozumienie sensu wynikającego z ich zestawienia, odpowiedzialny jest mózg.
Pole widzenia
Jego poszerzenie odgrywa ważną rolę w nauce szybkiego czytania. Na jego rozwijanie jest bardzo wiele ćwiczeń, najbardziej popularnym są Tablice Schulza. Dodatkowo podczas szybkiego czytania wykorzystywane jest tzw. „miękkie patrzenie”. Polega ono na obejmowaniu jednym spojrzeniem kilku wyrazów w linijce, lub grupy wyrazów np. w kilku linijkach lub całych akapitach.
Zalety szybkiego czytania
• Znacznie skracamy czas czytania, co daje nam możliwość zapoznania się z ogromną liczbą tekstów, praktycznie niedostępną osobom czytającym w tradycyjny sposób.
• Znikają sterty zaległych pism, książek, i czasopism.
• Mamy w końcu czas na lektury dla przyjemności.
• Osiągamy bardzo wysoki stopień koncentracji na tekście. Podczas szybkiego czytania, mózg jest tak zaabsorbowany tą czynnością, że nie zdarzają się praktycznie sytuacje, w których mylimy podczas czytania o innych rzeczach. Gdy jakaś „inna”, niezwiązana z treścią książki myśl, dociera do świadomości czytelnika, natychmiast przerywa czytanie, a nie „brnie” niepotrzebnie przez kolejne strony.
• Nie tracimy czasu na czytanie książek nieprzydatnych.
• Trafnie dobieramy lekturę w czytelniach i księgarniach.
• Potrafimy umiejętnie dobierać i zmieniać tempo czytania, w zależności od celu lektury.
150-200 słów
Tyle średnio słów na minutę czyta przeciętny człowiek
MAPA MYŚLI - SKUTECZNY SPOSÓB SZYBKIEGO UCZENIA SIĘ
Wypowiedz słowo "deser"... Jakie masz skojarzenia? Słodycze, relaks, przyjemność, czekolada... Może przychodzi ci na myśl wiele innych słów i określeń, a po nich kolejne i następne? Tak właśnie działa nasz mózg - do centralnego pojęcia "dobudowuje" dalsze skojarzenia, które odnoszą się do niego. Mózg człowieka nie zapamiętuje w sposób ciągły, nie zachowuje w pamięci liter, jak w słowie d-e-s-e-r. Przetwarza je na obrazy, dźwięki, wspomnienia zapachów i inne bodźce.
Dzięki temu, nie musisz za każdym razem przypominać sobie co oznacza właściwie słowo "deser". Tę naukowo potwierdzoną prawdę o działaniu naszego mózgu można wykorzystywać także do szybkiego uczenia się i zapamiętywania trudniejszych pojęć.
Czym się różnią mapy myśli od zwykłych notatek?
Notując w klasyczny, linearny sposób: aktywizujemy głównie lewą półkulę mózgu, tracimy czas na zapisanie, zapamiętanie i odszukanie w tekście niepotrzebnych słów.
Notując w technice mapowania myśli: aktywizujemy obie półkule mózgu, na jednej kartce możemy zapisać informacje, które w notatce linearnej zajęłyby kilka stron, notujemy i zapamiętujemy nawet 10 razy szybciej! Wychodzimy poza utarte schematy myślenia i rozwijamy nasze twórcze zdolności. Mapy myśli ułatwiają przyswajanie nowych wiadomości i pozwalają lepiej uporządkować zdobytą wiedzę. Ta technika przydaje się także przy pisaniu różnego rodzaju wypracowań i esejów oraz planowaniu.
Wady zwykłych notatek:
Są zbyt długie – ważne myśli można wyrażać za pomocą słów – kluczy. Są to rzeczowniki lub czasowniki, które wywołują ciąg skojarzeń, przywołując całe zagadnienie. Tradycyjne notatki to zbiór wielu słów wypełniaczy ze słowami kluczowymi, które trudno znaleźć. Utrudnia to budowanie związków między ważnymi pojęciami.
Trudne do zapamiętania. Notatki standardowe są jednokolorowe, linearne, mało atrakcyjne dla mózgu. Z tego względu ciężko jest je przyswoić. Umysł nudzi się nimi, a nawet wyłącza podczas ich czytania (ile razy złapałeś się na myśleniu o czymś innym, podczas nauki?). Informacje przyswojone szybko zanikają.
Zabierają dużo czasu. Podczas tradycyjnego notowania, tracimy mnóstwo cennego czasu zapisując zbędne słowa, czytając je, szukając słów niosących informację (słowa klucze). Szacuje się, że tracimy do 90% czasu na zbędne czynności podczas tworzenia i powtarzania liniowych notatek!
Nie pobudzają mózgu do twórczej pracy. Linearne zapiski uniemożliwiają tworzenie i wykorzystanie skojarzeń. Notatki takie trudno jest rozszerzać, czy uzupełniać o nowo zdobytą wiedzę, dając fałszywe poczucie kompletności. W konsekwencji umysł nie wykracza poza te granice, trzyma się schematu i tłumi proces myślenia.
Mapy Myśli a uczenie się
Mózg dobrze wchłania informacje, jeśli zastosujemy pewne zasady poznane w psychologii. Te same zasady wykorzystuje się także tworząc Mapy Myśli. Używamy w nich obrazów, słów kluczowych, skojarzeń i mnemotechnik. Jest to kolejny argument, który świadczy o skuteczności tworzenia Map Myśli i przewadze nad notatkami liniowymi.
Jak stworzyć mapę myśli:
-
Pisz wyraźnie drukowanymi literami. Mapa powinna być przejrzysta i czytelna. Zrozumiała też, ale tylko dla Ciebie.
-
Korzystaj ze skojarzeń. Baw się nimi do woli! Nowe informacje zapamiętujemy właśnie przez skojarzenie ich z wiedzą, którą już posiadamy.
-
Rysuj. Śmieszne grafiki, proste szkice, czy nawet zwykłe strzałki są o wiele atrakcyjniejsze dla mózgu niż słowo pisane. Np. zamiast zapisywać słownie tytuł powieści “Myszy i ludzie” narysuj dwie myszy i parę ludzików. :) Nie muszą wyglądać jak dzieła sztuki, wystarczy, że zrobisz parę kresek.
-
Używaj kolorów, ale nie przesadź! 2-3 kolory powinny w zupełności wystarczyć. Od zbyt kolorowych notatek można dostać oczopląsu. :)
-
Wielkość ma znaczenie. To oczywiste, ale warte wspomnienia. Wielkie, wytłuszczone hasła, bardziej rzucają się w oczy i szybciej je zapamiętujemy. Nie muszę mówić, że to samo dotyczy rysunków?
-
Numeruj. Najlepiej zgodnie z ruchem wskazówek zegara, to uporządkuje Twoją mapę myśli, a dodatkowo pobudzi lewą półkulę mózgu.
-
Puść wodze fantazji. Urozmaicaj swoją mapę myśli na wszelkie możliwe sposoby, niech będzie jak najdziwniejsza, jak najciekawsza dla Twojego mózgu. On nie zapamiętuje byle czego.
-
Ruchome obrazy. Znacznie łatwiej zapamiętujemy filmy, w których jest jakaś akcja, które są w ruchu, niż nieruchome obrazy. Tworząc Mapy Myśli używaj obrazów, które przywołują ruch.
-
Humor. Pamiętamy dobrze to, co nas bawi. Wykorzystaj to w Mapach Myśli
Tutaj możecie zobaczyć ak wyglądają zasady tworzenia map myśli w postaci – a jakże! – mapy myśli właśnie. Pomyślcie, ile miejsca zajęłaby taka instrukcja, gdyby trzeba ją było przedstawić pod postacią tradycyjnego tekstu:
JAK ODPOCZYWAĆ W CZASIE NAUKI?
Ćwiczenia relaksacyjne, czyli jak odpoczywać w czasie nauki
Kiedy musimy nauczyć się dużej partii materiału zwykle siadamy do niej i staramy się zdobyć wiedzę w czasie jednej, kilkugodzinnej sesji. Nierzadko już po godzinie czy dwóch czujemy się zmęczeni, wszystko nam się miesza i nie jesteśmy w stanie niczego zapamiętać – wynika to z faktu, że podczas procesu nauki nie wzięliśmy pod uwagę ograniczeń naszego mózgu i nie daliśmy mu odpocząć; zapomnieliśmy o tak ważnym elemencie nauki, jakim jest relaksacja.
NAUKA A MÓZG
Niewiele osób zdaje sobie sprawę z faktu, że nasz mózg nie ma ciągłej możliwości uczenia się na takim samym poziomie efektywności – aby więc zyskać jak najwięcej, należy naukę odpowiednio rozłożyć. Jako, że najlepiej zapamiętujemy przez 20 początkowych i 20 końcowych minut nauki, warto każdy blok tematyczny podzielić na trwające 30 minut etapy, w czasie których będziemy się uczyć jednej rzeczy. Między tymi etapami dobrze jest wprowadzić nie mniej, niż 5, ale nie więcej, niż 10 minut przerwy – pozwoli to na krótki odpoczynek mózgu oraz przywrócenie efektywności nauki. Dobrze jest również uczyć się naprzemiennie przedmiotów, które wykorzystują różne półkule mózgu – ścisłych na zmianę z humanistycznymi.
PO CO PRZERWA?
Nasz mózg najlepiej przyjmuje materiał podawany w małych „paczkach”, a przerwa pomiędzy tymi paczkami jest niezbędna – nie tylko po to, aby mózg mógł wrócić do pracy na wysokich obrotach, ale również dlatego, że i my męczymy się, kiedy partie materiału do nauki są zbyt duże. Przerwa powinna być spożytkowana tak, aby zapewnić nam jak największy komfort – warto wykorzystać techniki relaksacyjne, które pozwolą na odprężenie i zmniejszenie napięcia mięśni; ważne, aby czas ten był wypełniony czymś, co zajmie nas w inny sposób, niż nauka.
ĆWICZENIA RELAKSACYJNE
Całkiem dobrym sposobem na odprężenie będzie położenie się na łóżku z zamkniętymi oczami – odprężamy wtedy ciało, niwelujemy napięcie mięśni oraz dodatkowo dajemy odpocząć naszym oczom. Dobrą formą odpoczynku mogą być również ćwiczenia fizyczne na świeżym powietrzu bądź przy otwartym oknie. Pozwolą dotlenić komórki organizmu oraz rozruszać zastane mięśnie. Nieco bardziej zaawansowaną, jednak również przynoszącą efekty i nietrudną do opanowania techniką jest trening Jacobsona. Polega na skupianiu się na napinaniu oraz rozluźnianiu konkretnych partii mięśni – efektem takich ćwiczeń, po pewnym czasie, jest umiejętność napinania jedynie tych partii mięśni, które są nam niezbędne do konkretnej czynności, co znacznie obniża poziom zmęczenia organizmu. Dla osób, które dużo się uczą i przebywają w jednej pozycji, na pewno przydatny będzie w przerwach trening medytacji, który pozwala nie tylko na wyciszenie umysłu oraz zajęcie go innymi sprawami niż nauka, ale również – co zostało naukowo udowodnione – doskonale spełnia się w roli narzędzia do całkowitego odprężenia ciała oraz samodoskonalenia. Ciekawą, a do tego dosyć prostą metodą relaksowania się jest oddychanie przeponą, zwane również sekretną bronią mówców. Zazwyczaj oddychamy, poruszając klatką piersiową, przez co oddech jest dosyć płytki - przeszkadza nam to nie tylko przy ćwiczeniach fizycznych, ale również przy mówieniu czy koncentracji. Oddychanie przeponą pozwala na dostarczenie dostatecznie dużej dawki tlenu, usprawnia proces przyjmowania tlenu do komórek ciała oraz wspomaga pracę mózgu i serca. Dzięki takiemu treningowi, uda nam się nie tylko odprężyć, ale również skoncentrować na pracy, co zaprowadzi nas do następnego punktu związanego z odpoczynkiem.
KONCENTRACJA
Koncentracja jest niezwykle ważnym procesem, który usprawnia naukę oraz pomaga nam skupić się na istotnych rzeczach. Często po odpoczynku czujemy się wybici z rytmu nauki – na pewno przydadzą się wtedy ćwiczenia koncentracji, które pozwolą nam z powrotem w ten rytm wejść. Jednym z takich ćwiczeń jest skupienie się na całkowitym oczyszczeniu umysłu z losowych myśli – jest to początkowo trudne (mózg stworzony jest tak, aby cały czas przetwarzać informacje) – jednak wykonalne. Wystarczy postarać się, aby nasz umysł nie odpowiadał aktywnie na myśli, które się w nim pojawiają – dzięki temu będziemy w stanie skupić się na przedmiocie nauki.
Do lamusa odchodzi mit, że nauka non stop jest najbardziej efektywna – nic bardziej błędnego. Warto zaplanować swój czas tak, aby między każdym etapem nauki móc wydzielić sobie krótką przerwę, spędzoną na relaksacji ciała i umysłu. Dzięki temu nie tylko znacznie wzrośnie nasza efektywność, ale również skróci się czas nauki oraz zwiększą się nasze możliwości.
(Żródło: https://fiszkoteka.pl/artykul/16-cwiczenia-relaksacyjne-czyli-jak-odpoczywac-w-czasie-nauki)
JAK EFEKTYWNIE SIĘ UCZYĆ?
Przez efektywne uczenie należy rozumieć maksymalną zdolność do przyswajania potrzebnej wiedzy a także prawidłowe jej wykorzystanie w określonym czasie.
Klucz do efektywnego uczenia się tkwi w tworzeniu tzw. materiałów pomocniczych (notatek), zapamiętywania oraz powtarzania przyswojonego materiału (zwłaszcza przed snem).
Pamiętaj, masz w sobie potencjał naturalnych możliwości, by przyswoić wiedzę! Nigdy nie mów sobie, że nie jesteś w stanie się czegoś nauczyć. Nie musisz być ekspertem w każdej dziedzinie! Oto kilka rad, które pozwolą ci się efektywniej uczyć!
Sposobów nauki jest pewnie tyle ilu uczniów. Oto uniwersalne pomysły dla każdego – kilka prostych rozwiązań, które mogą znacząco ułatwić naukę i zwiększyć ilość zapamiętanego materiału.
1. Oczyść umysł.
Naukę warto rozpocząć od uspokojenia się i kilku minut refleksji. Zastanowienia się czy gdzieś z tyłu głowy nie ciążą nam jakieś niedokończone sprawy, np. ważny telefon do wykonania. Dobrze jest to, co można załatwić szybko, wykonać od razu. Sprawy nie dające się rozwiązać od ręki, dobrze jest zanotować w kalendarzu. Doświadczenie uczy, że zapisywanie zadań do wykonania w wiarygodnym miejscu powoduje, że przestają one zaprzątać nasze aktualne myśli.
2. Odnajdź właściwą motywację.
O wiele szybciej i łatwiej uczy się, posiadając odpowiednią motywację. Im bardziej chcemy się czegoś dowiedzieć, tym łatwiej i efektywniej tę wiedzę przyswajamy. Przede wszystkim postarajmy się unikać negatywnej motywacji, czyli słów typu: „nie umiem, nie potrafię, to za trudne”. Formułujemy nasze cele, używając słów chcę i mogę poznać, zrozumieć i zapamiętać. Obudźmy ciekawość na to, czego mamy się nauczyć.
Gdy tworzymy w sobie wizję nauki jako czegoś przyjemnego, to wyzwalamy w sobie naturalną, silną energię, potrzebną do efektywnego uczenia się.
3. Wyeliminuj bodźce.
Kiedy już nie dokuczają nam niechciane myśli, należy wyeliminować bodźce zewnętrzne. Zdecydowanie nie pomogą nam w nauce: nauka przy włączonym telewizorze, odtwarzaczu CD lub MP3, a nawet (jeśli uczysz się przy komputerze) gadu-gadu i Skype. Jeśli problemem są ludzie, dobrze jest zamknąć się samotnie w pokoju, wywiesić tabliczkę „nie przeszkadzać” lub w ogóle przenieść się do miejsca, gdzie obecność innych jest symboliczna i nie narzucająca się, np. do cichej biblioteki lub jeśli kogoś odpręża przebywanie na łonie natury – do parku.
4. Pracuj w pozycji siedzącej.
Mogłoby się wydawać, że wygodniej jest uczyć się (w rozumieniu czytać) na leżąco. Niestety... przyjęcie pozycji horyzontalnej uruchamia w naszym organizmie „procedury” związane z odpoczynkiem i relaksem. Dość szybko „tracimy kontakt” z czytanym materiałem i myśli uciekają do innych spraw, niekoniecznie związanych z nauką.
5. Regularnie rób przerwy.
Kiedy ludzki mózg zbyt długo funkcjonuje na podwyższonych obrotach, dobrze jest pozwolić mu złapać oddech. Krótka, choćby kilkuminutowa przerwa może wtedy zdziałać cuda, jeśli chodzi o koncentrację i zdolności zapamiętywania. Dobrze jest wstać i przejść się po pokoju lub nawet na świeże powietrze. Pobudzi to krążenie krwi i dotleni mózg. Dowiedziono również, że najłatwiej zapamiętuje się materiał z początku lekcji, lektury lub prezentacji. Można więc powiedzieć, że im więcej przerw tym lepiej zapamiętany materiał... byle tylko nie przesadzić.
6. Gdy się uczysz, warto abyś wziął pod uwagę cztery podstawowe prawa pamięci:
- efekt początku – najwięcej zapamiętujemy tuż po rozpoczęciu nauki.
- efekt końca – pod koniec “naukowego posiedzenia” nasza zdolność koncentracji znów wraca do wysokiego poziomu.
- efekt odmienności – skutecznie zapamiętujemy to, co znacząco różni się od reszty, odbiega od ustalonych schematów.
- efekt powtórzeń – treści powtarzające się, podobne zostają zapamiętywane skuteczniej niż jednostkowo wymienione.
Analizuj to, czego jeszcze musisz się nauczyć. Takie przetwarzanie informacji jest jednocześnie powtórką – co doskonale pomaga w zapamiętywaniu. Powtarzanie materiału jest bardzo ważnym elementem skutecznej i efektywnej nauki.
Najszybciej tracimy informacje zaraz po ich nauczeniu. Potem spadek wiedzy maleje, wraz z czasem. Można temu zaradzić, wyznaczając w odpowiednich odstępach powtórki.
Ogólnie, przyjmuje się, że nowo nauczony materiał powinno się powtarzać:
- zaraz po nauce (do 10 min.)
- po upływie 1 godziny
- po 24 godzinach
- po 48 godzinach
- po tygodniu
- po miesiącu
- po 6 miesiącach
Po tym czasie, nowy materiał powinien trafić do pamięci długotrwałej, która jest niemal wieczna.
7. Miejsce do nauki powinno być odpowiednio przygotowane:
- organizujemy przestrzeń wokół siebie w przyjazny sposób,
- wietrzymy pokój,
- siedzimy na wygodnym krześle o odpowiednim kształcie i wysokości,
- dbamy o porządek,
- oświetlenie organizujemy z lewej strony ciała,
- rezygnujemy z towarzystwa osób, które nam przeszkadzają.
8. Stwórz plan pracy.
Zastanów się, co masz zrobić, co jest najważniejsze.
- Warto odpowiedzieć sobie na kilka zasadniczych pytań:
- Czego będę się uczyć?
- Po co się tego trzeba uczyć? Jakie są moje cele uczenia się?
- Na kiedy mam się nauczyć danego materiału?
- W jakim czasie, czyli jak dużo czasu mam na naukę?
- Gdzie zamierzam się uczyć?
- Jakimi sposobami pragnę się uczyć?
- Czy będę się uczyć z innymi osobami?
- Co sprzyja realizacji uczenia się, jakie zastosuję wzmocnienia motywacji?
- Co utrudnia i ogranicza uczenie się?
Planując każdą swoją pracę, warto zwracać szczególną uwagę na uwzględnianie tych godzin w czasie dnia, kiedy uczy nam się najlepiej.
Gdy już wiesz, czego chcesz się w danym dniu uczyć, zacznij przygotowywać wszystko, co będzie ci niezbędne do pracy. Na biurku zgromadź najważniejsze podręczniki (nie zastawiaj się zbyt wieloma książkami, to muszą być te najważniejsze).
9.Wybierz najskuteczniejszą metodę nauki.
Uczymy się za pomocą wielu zmysłów:
- patrząc,
- słuchając,
- dotykając,
- twórczo notując (tradycyjna „ściągawka” ma właśnie sens jako forma osobistej notatki!),
- rysując,
- chodząc (ruch sprzyja lepszej pracy mózgu),
- wyobrażając sobie obrazy i kompozycje skojarzone z treścią (np. ćwiczenia wyobraźni),
- podśpiewując rytmicznie i z rymami,
- dyskutując z kimś na dany temat,
- tłumacząc to, czego się uczymy, komuś innemu.
Wzrokowcy powinni:
· używać kolorowych pisaków i długopisów,
· podkreślać, rysować, tworzyć schematy i tabele,
· układać krzyżówki z najważniejszych słów do zapamiętania,
· kluczowe słowa, wzory, daty, wnioski zapisywać na małych karteczkach i umieszczać na wysokości oczu,
· stosować wizualne pomoce naukowe – slajdy, filmy,
· pracować w ciszy.
Słuchowcy powinni:
· głośno powtarzać najważniejsze do zapamiętania kwestie,
· jeżeli to możliwe rymować, deklamować, wykorzystując rytm i rym,
· ułożyć krótki wiersz lub piosenkę złożoną z najważniejszych słów do zapamiętania,
· wykorzystać dialogi, rozmowy, dyskusję w grupie,
· najważniejsze informacje nagrywać a potem odtwarzać.
Kinestetycy (ruchowcy) powinni:
· uczyć się wykorzystując dynamikę całego ciała,
· demonstrować pojęcia za pomocą ruchów i gestów (kalambury),
· powtarzając materiał chodzić po pokoju,
· konstruować modele przestrzenne, wycinać, lepić z plasteliny
10. Zapoznaj się z techniką szybkiego czytania ze zrozumieniem.
Czytanie to złożony proces psychiczny, który polega na spostrzeganiu umownych znaków graficznych i odtwarzaniu z nich myśli, które autor przy ich użyciu zaszyfrował..
Czytanie:
- dostarcza nam wiedzy o otaczającym nas świecie,
- kształtuje nasze poglądy i przekonania,
- dostarcza nam rozrywki, relaksu, pomaga nam oderwać się od codzienności,
- rozwija nas emocjonalnie (przeżywamy losy bohaterów, identyfikujemy się z nimi),
- uczy poprawności językowej (ortografia, styl, gramatyka, stylistyka itd.)
- podnosi nasz poziom kultury, ułatwia komunikację z ludźmi,
- rozwija inteligencję,
- pomaga rozwiązać problemy (np. literatura psychologiczna).
Rodzaje czytania:
- w zależności od celu: czytanie orientacyjne, gdy kartkuję dany tekst, czytanie dla przyjemności i relaksu, uczenie się, studiowanie tekstu, czytanie krytyczne,
- w zależności od rodzaju tekstu: czytanie literatury pięknej, czytanie danych technicznych, statystycznych, map, tabel, wykresów, wzorów chemicznych, itd., czytanie czasopism, prasy, podręczników.
Technika czytania:
- czytanie całościowe (integralne),
- czytanie wybiórcze, selektywne (szybko przeglądamy tekst, by ogólnie poznać jego treść, szukamy konkretnych treści odpowiadających na nasze pytania).
Zasady szybkiego czytania tekstu:
- staramy się ogarnąć wzrokiem kilka słów, całą linijkę, lub kilka linijek,
- patrzymy na górną część wyrazów, a nie na dolną,
- staramy się zrozumieć czytany tekst,
- czytamy wyłącznie oczami, nie wymawiamy bezgłośnie wyrazów,
- nie wracamy ponownie do czytanego tekstu,
- staramy się powtarzać w myślach po fragmencie przeczytanego tekstu, po czym czytamy go dalej.
Pamiętajmy o zasadach higieny czytania!
Odległość oczu od tekstu powinna wynosić 30 - 40 cm. Należy siedzieć wygodnie, mieć dobrze przewietrzone i oświetlone pomieszczenie (światło główne + punktowe z lewej strony), robić przerwy w czytaniu.
Liczy się cisza i spokój przy czytaniu, (wyłączone odbiorniki radiowe i telewizyjne itd.).
11. Naucz się prawidłowo sporządzać notatki na lekcji.
Najczęstszą formą wspomagającą celowe i zorganizowane zapamiętywanie, uczenie się, jest notowanie.
Celem notowania jest:
- ułatwienie koncentracji uwagi na przerabianym temacie,
- lepsze uporządkowanie informacji w naszej głowie,
- systematyzacja materiału oraz trwalsze zapamiętywanie.
Notując w trakcie lekcji, pogadanki, referatu możemy zastosować następujące wskazówki:
- nie notujmy wszystkiego – zapisujmy tylko najistotniejsze informacje i wypunktujmy je,
- notujmy na oddzielnych kartkach i tylko na jednej stronie, aby łatwiej porządkować, grupować notatki i wprowadzać uzupełnienia,
- stosujmy formę graficzną, przejrzystą i czytelną,
- uwzględniajmy przestrzenne rozmieszczenie tekstu,
- operujmy wielkością liter i wyrazów,
- uwzględniajmy marginesy i światła między wierszami,
- operujmy kontrastami, podkreśleniami, akapitami itp.
Układ notatki powinien odzwierciedlać:
· ważność elementów przedstawionych na zajęciach,
· ich związki, relacje między sobą i ewentualnie między informacjami już znanymi,
· kolejność w jakiej zostały przedstawione, itd.
Należy zapisywać rysunki i ilustracje.
Kompletność ich zapisu jest ważniejsza niż ich estetyka. Powinno się notować nie tylko to, co pojawiło się na tablicy czy slajdach, ale wkomponować w to również słowne uwagi dodane przez nauczyciela. Notatka powinna zawierać jak najwięcej elementów graficznych, co jest ważne szczególnie dla wzrokowców.
Mapy myśli
Niezwykle skuteczny sposób notowania to “Mapy Myśli”. Są one popularną techniką, której autorem jest Tony Buzan. Możemy tworzyć je szybciej niż tradycyjne notatki, a dzięki ich wizualnemu charakterowi łatwiej przeglądać i zapamiętywać. Mapa Myśli składa się z centralnego wyrazu-pojęcia. Wokół centralnego wyrazu rysujemy od kilku do kilkunastu głównych pojęć, które odnoszą się do środkowego pojęcia.
Używajmy “skrótów myślowych”, Mapy Myśli powinny być zwięzłe. Dlatego wprowadzamy słowa-klucze i – kiedy to możliwe – rysunki. Rysunki łatwiej zapamiętujemy niż słowa. Używajmy kolorów do wyróżnienia pojęć, strzałek, ikon, i innych wizualnych pomocy dla pokazania zależności pomiędzy różnymi elementami. Mapy Myśli nie zastąpią zwykłych notatek – szczególnie gdy potrzebujemy zanotować szczegóły. Są jednak znakomitym uzupełnieniem zwykłych notatek.
12. Pamiętaj, że najważniejszą zasadą, by trwale przyswoić wiedzę, jest zrozumienie omawianego zagadnienia.
Pamiętaj, nauka na pamięć nie przynosi długotrwałych efektów. Unikaj "wkuwania", uwierz, zdecydowanie lepsze jest kilkakrotne powtórzenie i zrozumienie materiału, niż bezmyślne wyuczanie się go na pamięć.
13. Unikaj uczenia się na ostatnią chwilę.
Staraj się nie zostawiać nauki na ostatnią chwilę. Nie planuj, że wstaniesz wcześnie rano i zdążysz opanować cały materiał. Taki zabieg pomaga tylko pozornie, a efektem może być zmęczenie na klasówce.
Efektywne uczenie się w domu polega na szybkim i łatwym zapamiętywaniu przerobionego materiału. Temu celowi służą nowoczesne sposoby, pozwalające zwielokrotnić szybkość i skuteczność nauki.
Należy uczyć się o najbardziej odpowiedniej porze dnia. Przez noc mózg uporządkuje informacje, które rano odtworzy bez trudności. Dlatego trzeba uczyć się wieczorem przed egzaminem, klasówką, ale rano zostawić książki w spokoju. Umysł musi mieć czas, by posegregować dane.
Ucząc się należy tworzyć logiczne powiązania między częściami materiału. Słówka z języków obcych zapamiętywać tematycznie np. wizyta u przyjaciół, zakupy, pogoda. Nigdy nie należy uczyć się czegoś, czego się nie rozumie – to kompletna strata czasu
Jedna „dawka” nauki powinna się zmieścić w przedziale od pół godziny do godziny. Więcej niż godzina nauki sprawi zbyt szybkie zmęczenie. Ucząc się należy robić przerwy nie dopuszczając do znużenia, złości i przemęczenia. Przerwy krótkie trzeba wypełnić aktywnością fizyczną, dłuższe przeznaczyć na relaks i sen.
Stosując powyższe zasady nauka nie będzie już przykrym obowiązkiem, może nawet stać się przyjemnością, a dobre wyniki w nauce będą zachęcać do jeszcze większego wysiłku.
POLECANE LINKI
http://www.szybkieczytanie.info.pl/artykuly
http://www.szybkieczytanie.pl.edu.pl/podstrony.php?idp=6
- Kategoria: Biblioteka
Polecane linki przydatne dla Was, drodzy Maturzyści
2. Teksty, opracowania, materiał ikonograficzny, konteksty...
3. Biblioteka Literatury Polskiej w Internecie
4. Interklasa
5. Encyklopedie
11. Malarze
13. Żywiecka Biblioteka Samorządowa
Maturzysto - to musisz wiedzieć przed maturą
1. Pobudka!
Niektórych przed maturą dręczy bezsenność, jednak przeważająca większość śpi dobrze, ze stertą książek pod poduszką, bo może jakaś wiedza jednak przejdzie w ostatnim momencie do głowy. A najważniejsze w maturze jest to, by na nią nie zaspać. Nawet najbardziej przerażający przedmiot, z którego wydaje ci się, że nic nie umiesz, nie zrobi takiej krzywdy, jak spóźnienie się na egzamin. Warto więc nastawić nie jeden, ale nawet trzy budziki, jeśli znajdziesz tyle w domu. Namówić znajomego, by zadzwonił rano i sprawdził, czy żyjesz. Poprosić rodziców, by przyszli i obudzili, a w sytuacji dramatycznej nawet zarekwirowali kołdrę.
Kiedy już będziesz na nogach, zjedz pożywne śniadanie. Tak, gula w gardle, supeł na żołądku i nogi z galarety nie skłaniają do spożywania czegokolwiek, ale warto zjeść coś energetycznego: banana, batonika z orzechami, kanapki z twarogiem albo kanapkę z jajkiem. Cokolwiek, byle spacyfikować żołądek. Trudno skupić się na pisaniu matury, kiedy myślisz tylko o tym, że jesteś głodny.
Trzecia rzecz do zrobienia rano? Sprawdzenie amunicji. Możesz założyć buty nie do pary, koszulę tył naprzód i wyjść nieuczesany, ale w plecaku musi znaleźć się dowód osobisty, przynajmniej dwa czarne długopisy lub pióra i zestaw przyrządów geometrycznych, jeśli piszesz maturę z przedmiotów ścisłych. Nie zaspać, zjeść coś i mieć czym pisać - oto klucz do sukcesu.
2. Jak jechać, aby dojechać?
Warto wyjść z domu wcześniej, niż wymagałby tego normalny dzień szkolny. Matury to czas, kiedy zdarzyć się może wszystko i to właśnie na twojej trasie. Tramwaje staną, autobus nie dojedzie, a pod twoim domem akurat będzie przechodzić manifestacja. Nic tak nie stresuje jak sprawdzanie zegarka co trzy minuty, bo za chwilę zaczyna się egzamin. To sytuacja podobna do patrzenia, jak filmowy licznik na bombie odlicza ostatnie sekundy. O ile przyjemniej wstać wcześniej, pojechać poprzednim autobusem i jeszcze mieć czas, by przez chwilę porozmawiać ze znajomymi, którzy szczęśliwie dotarli do szkoły na czas.
3. Lekarstwo na stres
Znasz siebie. Wiesz, co cię relaksuje i uspokaja. Może to być słuchanie muzyki, czytanie książki niezwiązanej z maturą, rozwiązywanie sudoku, rozmowy ze znajomymi, bieganie albo malowanie paznokci. Nadszedł dzień, w którym możesz pozwolić sobie prawie na wszystko. A jeśli żadna ze zwyczajnych rzeczy nie pomaga, warto kilka dni przed maturą skoczyć do apteki lub większego sklepu po delikatne, ziołowe środki uspokajające. Wyśmiewana i kojarzona ze starszymi ludźmi herbata z melisy ukoi nieco wasze nerwy.
4. Cel - pal!
Pamiętaj, co jest twoim celem. Skupiaj się na konkretnych dniach i określonych egzaminach. Teraz już nie nauczysz się wiele nowego, nadszedł czas powtórek i kontroli nad paniką. Pierwsze egzaminy są pisemne i w tym roku tylko pisemne. Polski to lektury. Przejrzyj skrypty pobieżnie, może na arkuszu egzaminacyjnym znajdzie się akurat to, co przeczytasz na ostatniej prostej. Przedmioty ścisłe opierają się na wzorach. Historia to ludzie i daty. Języki to czasy i czasowniki. Pozostałe przedmioty nie mają konkretnych wytycznych, warto przejrzeć arkusze z poprzednich lat i wyciągnąć wnioski, jaka tematyka może się pojawić.
5. Wiem, że nic nie wiem
Już Sokrates (filozof, Grecja, V i VI wiek p.n.e.) twierdził, iż wie, że nic nie wie. A nawet nie musiał zdawać matury. Pustka w głowie jest zupełnie normalną reakcją organizmu w takich sytuacjach, więc bez paniki. Wiadomości są tak samo przerażone, jak ty i pochowały się po ciemnych kątach. Kiedy zobaczysz pytania i weźmiesz dwa głębokie wdechy, ośmielą się i wyjdą na wierzch. Chodziłeś na zajęcia? Pisałeś klasówki? Zdałeś z klasy do klasy? Ta cała wiedza gdzieś tam jest. Najgorsze, co możesz zrobić to uczyć się wszystkiego na ostatnią chwilę - chyba, że nauka cię uspokaja. W innym wypadku - odpuść. Zrelaksuj się. Będzie dobrze.
6. Ziemia wciąż będzie się kręcić
Szansa na to, że coś pójdzie nie tak jest naprawdę znikoma. Nie zdanie matury zdarza się nadzwyczaj rzadko. Zresztą, czemu miałbyś nie zdać? Zdobycie trzydziestu procent jest ponad twoje siły? Naprawdę tak niskie masz o sobie mniemanie? Poza tym, matura to tylko duża klasówka, a to oznacza, że zawsze można ją poprawić. To samo dotyczy zdobycia zbyt małej ilości punktów, które zawsze można „podrasować” w sierpniu i jeszcze z list rezerwowych dostać się na kierunek, który wybrałeś. Pamiętaj, że wiele osób, które dostaje się na studia marzeń zmienia je, bo okazuje się, że to jednak nie to. Robi licencjat na jednym kierunku i przenosi się na inny. Rzuca studia albo studiuje dwa kierunki na raz. Matura nie zamyka żadnych drzwi tylko je otwiera, a decyzja dotycząca studiów podjęta w technikum może być bardzo łatwo zmieniona.
8. Kiedy masz przed sobą arkusz maturalny
Zamknij oczy. Weź głęboki oddech. Skup się na tym, co leży przed tobą. Nic innego nie ma teraz większego znaczenia. Otwórz arkusz i powoli, dwa razy przeczytaj pytanie. Warto poświęcić kilka sekund więcej na dokładne zapoznanie się z tematem i wymaganiami, niż tracić pół godziny na pisanie nie na temat. Wszystko jest jasne i zrozumiałe? Nawet, jeśli wiesz tylko część, pisz. Każdy punkt się liczy. Przy zadaniach fizycznych i matematycznych, sprawdź obliczenia i wyniki dwa razy, czy gdzieś po drodze nie wkradł się błąd. Jest dobrze?
To teraz przenieś wyniki uważnie na arkusz odpowiedzi. Głupio byłoby wypaść z toru na ostatnim okrążeniu.
9. Te rzeczy weź ze sobą
Spakuj potrzebne rzeczy dzień wcześniej i przed każdym kolejnym egzaminem kontroluj, czy magicznym sposobem nic nie zniknęło z niezbędnika. Nie możesz mieć na egzaminie telefonu, przynoszącego szczęście pluszaka i kogoś, do trzymania za rękę, ale za to koniecznie potrzebujesz mieć dowód osobisty, czarne długopisy i maseczkę. A jeśli cię to uspokoi, bo złośliwość rzeczy martwych jest legendarna - całą stertę czarnych długopisów. Do tego linijkę i kalkulator prosty na przedmioty ścisłe. Z innych rzeczy warto zapakować chusteczki higieniczne i butelkę wody.
10. Każdy musi przez to przejść
Nie jesteś jedyny. Nie jesteś jedyna - powtarzają i mają rację. Każdy, kto był w technikum musi przejść przez maturę. Robiły to poprzednie roczniki i będą robiły następne. Życie toczy się dalej, a ty za rok będziesz machać ręką i mówić: „Eeeee tam, matura. Łatwizna. Teraz studiuję prawo/medycynę/architekturę/filologię/biologię/archeologię/fizykę i maturę to ja mam co pół roku! To się nazywa sesja…”
(Żródła: https://www.otouczelnie.pl/artykul/1072/To-musisz-wiedziec-przed-matura
Zdjęcie utworzone przez pressfoto - pl.freepik.com)
Matura – jak się nie stresować?
Wielu uczniów szkół średnich zadaje sobie pytanie: jak się nie stresować? Stres źle wpływa na zdolności poznawcze i skupienie na egzaminie. Przez napięcie nieraz trudno usiąść spokojnie i po prostu się uczyć. Jaka jest więc odpowiedź i recepta na sukces? Przejdźmy przez kilka ważnych kroków, by móc wspólnie powtórzyć za znanym vlogiem satyrycznym: matura to bzdura!
Po pierwsze – systematyczność
Czy pamiętasz o tym, żeby nie odpuszczać sobie po feriach i wyposażyć się w odpowiednie materiały dydaktyczne? Podręczniki na drugi semestr nie są wcale mniej ważne tylko dlatego, że nie trzeba ich kupować we wrześniu. Doskonale znamy to podejście – w każdej kolejnej klasie zbliżająca się wiosna jest sygnałem, że motywacja do nauki jest coraz mniejsza. Nadchodzące wakacje mówią: wyluzuj trochę! Przecież nie trzeba mieć wszystkich podręczników i zeszytów, nauczyciele jakoś odpuszczą. I cóż zrobić z tą wakacyjną siłą przyciągania? Nie popadajmy w zbytnio moralizatorski ton. Bez przesady, nie trzeba się aż tak spinać. Faktycznie upragnione słońce powoduje, że coraz bardziej ciągnie człowieka do romansów i włóczenia się po parku, a trochę mniej do książek. Nie da się jednak ukryć, że polski system edukacji nie jest aż tak bardzo elastyczny.
Droga środka
Program nauczania nie ma duszy i biegnie raźno do przodu jak maszyna. Dlatego polecamy drogę środka: kup podręczniki do języka polskiego, matematyki oraz języka angielskiego i co jakiś czas zajrzyj, by rozwiązać kilka zadań. Warto pozostać na bieżąco, żeby potem nie musieć odrabiać wszystkiego naraz. Bo gdy 3 dni przed maturą okaże się, że masz do przeczytania 2 tysiące stron, to dopiero odechce się imprezowania pod chmurką. Dlatego zdrowy rozsądek podpowiada – systematyczna praca w tygodniu i więcej wolnego czasu w weekendy. Na pewno taką samą radę miałby Arystoteles, gdyby chciał do polskiego szkolnictwa zastosować zasadę złotego środka. Matura to bzdura, jeśli chociaż przez kilka dni w tygodniu weźmiesz ją na poważnie.
Po drugie – matematyka! matematyka! i jeszcze raz matematyka!
Statystyka jest nieubłagana i pokazuje, że najwięcej uczniów ma problemy z przejściem przez egzamin z matematyki. Królowa nauk jest nieubłagana i rządzi twardą ręką. Oczywiście, można śnić o rewolucji i co jakiś czas podnosić postulat, że właściwie to obowiązkowa matura z matematyki jest niepotrzebna. Niestety nie ma tak łatwo! Matematyczna dyktatura będzie trzymać się władzy rękoma i nogami. Tak szybko jej nie zgilotynujemy, skoro dynastia nauk ścisłych rządzi i dzieli już od wielu wieków. Trochę nam głupio, ale to, co możemy w tym przypadku poradzić wszystkim uczniom, to umiejętna kolaboracja. Sięgnij po podręczniki, ćwiczenia i repetytoria z matematyki i spróbuj wkraść się w jej łaski. Nie wszystkie zadania, które Ci powierzy są takie trudne. Czasami chodzi tylko o procenty, a obliczanie prawdopodobieństwa dostaną w spadku tylko najbardziej lizusowscy dworzanie. Tymczasem najsprytniejsi mogą awansować dzięki miękkim umiejętnościom negocjacyjnym.
Po trzecie – egzaminy ustne
Niektórzy mają szczególny problem ze zdawaniem egzaminów ustnych. To, co ich najbardziej stresuje, to wystąpienie publiczne. W wyobraźni komisja egzaminacyjna siedzi przed Tobą i coś Ci zawsze mówi, że jest wrogo nastawiona. To oczywiście nieprawda, a egzaminy ustne nie są wcale trudne. W gruncie rzeczy doświadczenie uczy, że trzeba umieć i wiedzieć dużo mniej niż na skrupulatnie sprawdzanych testach pisemnych. Tylko zawsze Twój strach ma wielkie oczy! Najlepszym (i legalnym!) sposobem na ten strach jest oswojenie się z tematem. Póki jeszcze jesteś we wcześniejszych klasach, spróbuj wystąpień w akademiach szkolnych. Przygotowuj referaty do opowiedzenia klasie na lekcjach. A nawet zorganizuj pozaszkolne zajęcia stand-up i kabaretu! To ostatnie przyda się zresztą na studniówce, gdy trzeba będzie przygotowywać kabaret, na którym delikatnie i ze smakiem zakpicie z nauczycielskich słabostek. W dobrym humorze wszyscy będziecie mogli żartować, że matura to bzdura.
Kody: + 1000 punktów do egzaminu
No dobra, załóżmy na chwilę najgorszy scenariusz. Przez wszystkie lata nauki nie udało Ci się wypracować systematyczności. W relacji z matematyką jesteś chłopem pańszczyźnianym, a Twoje ostatnie publiczne wystąpienie to jasełka w przedszkolu. Mimo wszystko jest jeszcze ratunek! Sprawdź najlepsze repetytoria maturalne i materiały przygotowujące do egzaminów ósmoklasisty. To dobre lekarstwo – cała wiedza z kilku lat szkoły w pigułce. Twórcy gier o złowrogich tytułach „Matura” i „Egzaminy” przewidzieli legalne kody, które pomogą przejść trudną drogę do sukcesu. Powtórki z matematyki, czy języka obcego umożliwią sprawne opanowanie materiału w dużo krótszym czasie.
A na koniec – odpowiednie nastawienie psychiczne, bo matura to bzdura
„Od tego zależy Twoja przyszłość!”, „Nie chcesz dostać się na dobre studia?” – pewnie frazy tego typu pojawiają się w Twoim życiu jak mantra. Zanim pójdziesz spać, śledzisz rankingi miesięcznika Perspektywy, a zaraz po obudzeniu widzisz stojących nad Tobą rodziców, którzy wygrażają uniesionym w górę palcem. Tak, oni oczywiście zawsze mieli świadectwa z paskiem, a każdą porcję wiedzy pożerali szybciej niż bułkę z masłem na śniadanie. Wiemy, że nie jest to najpopularniejsza retoryka, ale ostateczna rada od nas brzmi: wyluzuj trochę! Tak naprawdę macie jeszcze mnóstwo doświadczeń przed sobą, a każdy egzamin można poprawić. Nie oznacza to wcale lekceważenia, ani tego, że nie należy się przygotowywać. Ale nie trzeba się przecież spinać i chodzić zesztywniałym przez cały rok szkolny. To szkodzi zdrowiu! A zdrowie przecież jest najważniejsze. Wobec niego naprawdę matura to bzdura.
(źródło: https://www.gandalf.com.pl/blog/matura-egzamin-osmoklasisty-sie-stresowac/)
- Kategoria: Biblioteka
Biblioteka dziś
Biblioteka dawniej
https://zsbd.edu.pl/szkola/aktualnosci/20-menu/szkola/biblioteka#sigProId48276ba109
- Kategoria: Biblioteka
"Gdy ktoś się zaczyta, |
Biblioteka w roku szkolnym 2023/2024jest czynna w następujących godzinach:poniedziałek 7:50–16:35 wtorek 7:50–18:15 środa 7:50–17:25 czwartek 7:50–17:25 piątek 7:50–17:25 |
Pracownicy biblioteki: mgr Izabela Raczek mgr Karolina Widuch |
Od 27 marca 2020 biblioteka szkolna posiada fanpage na Facebooku o nazwie
Biblioteka ZSBD Żywiec
Zapraszamy do odwiedzania i polubienia naszej strony!
ZAPRASZAMY!!!
CYFROWA BIBLIOTEKA NARODOWA - KOLEKCJA LEKTUR
Drodzy czytelnicy!
Biblioteka Narodowa w cyfrowej Bibliotece Narodowej polona.pl przygotowała kolekcje tematyczne zawierające lektury, zarówno obowiązkowe jak i uzupełniające, znajdujące się w domenie publicznej. Kolekcje dostępne są pod poniższymi linkami:
Lektury szkolne. Szkoły ponadpodstawowe:
https://polona.pl/collections/institutions/1/lektury-szkolne-czesc-2-szkoly-ponadpodstawowe,NTU0Njk1MzYwMjQ3Mzc0MTI0OQ/?sort=score%20desc
W obu kolekcjach znalazło się łącznie 212 publikacji, do których dostęp dla jest darmowy i nie wymaga logowania w serwisie. Wszystkie publikacje dostępne są online oraz do pobrania i wykorzystania na komputerach i urządzeniach mobilnych.Skorzystajcie! Serdecznie polecamy!
WYPOŻYCZALNIA
Biblioteka zawiera obecnie około 14 i pół tysiąca książek. Księgozbiór jest stale wzbogacany o nowe pozycje.
Prenumerujemy 9 czasopism. Posiadamy 129 kaset video, 121 płyt CD i DVD i 5 pendrive’ów.
Książki w wypożyczalni ułożone są zgodnie z wymogami Uniwersalnej Klasyfikacji Dziesiętnej (UKD). Poza lekturami każdy czytelnik znajdzie tu coś dla siebie.
Proponujemy książki z dziedziny beletrystyki, przygodowe, młodzieżowe, fantasy, historyczne, z historii sztuki, z poszczególnych dziedzin zawodowych, wojenne, psychologiczne, filozoficzne, i inne.
Mieści się tutaj także księgozbiór podręczny (słowniki, encyklopedie, leksykony).
W wypożyczalni znajduje się regulamin biblioteki, a także czasopisma i książki z pedagogiki (dydaktyka i metodyka). Tu znalazły też miejsce ważne dokumenty szkolne (Statut, Program Wychowawczy, Profilaktyczny, Program Rozwoju itd.)
Zbiory biblioteki zostały skomputeryzowane.
Uczniowie mogą korzystać z wolnego dostępu do półek oraz z kącika czytelniczego znajdującego się w pomieszczeniu.
CZASOPISMA
Przedstawiamy czasopisma aktualnie prenumerowane przez naszą bibliotekę szkolną. Zachęcamy wszystkich do zapoznania się z nimi.
DZIAŁKOWIEC
Miesięcznik dla właścicieli małych ogrodów i działek, pełen porad, kolorowych zdjęć i odpowiedzi na listy czytelników. Najstarszy magazyn ogrodniczy w Polsce. Prezentuje pełen zakres wiedzy ogrodniczej.
W każdym numerze czasopisma znajdziemy informacje na temat: roślin ozdobnych, roślin sadowniczych, warzyw, ziół, nawożenia i ochrony roślin. Doradzamy jak pomysłowo i funkcjonalnie urządzić ogród. Ponadto zawiera ono porady praktyczne dotyczące narzędzi i sprzętu ogrodniczego, nowości ogrodnicze, porady na temat zdrowia, zdrowego odżywiania i urody. Wysoką jakość czasopisma gwarantuje współpraca z wieloma ośrodkami naukowymi i ponad 300 specjalistami z różnych dziedzin ogrodnictwa i autorytetami naukowymi w swojej dziedzinie, a przy tym praktykami.
PRZEGLĄD GEODEZYJNY
Czasopismo podejmuje tematykę praktyki i teorii dotyczącej geodezji, fotogrametrii, teledetekcji, wyceny nieruchomości oraz zastosowania geodezji w budownictwie, rolnictwie, leśnictwie, geologii i ochronie środowiska. Zawiera bogate informacje związane z zagadnieniami gospodarki nieruchomościami, podziałem i rozgraniczeniem nieruchomości oraz zasadami określania ich wartości. Znajdziemy tutaj najnowsze wiadomości o tworzonych systemach informacji o terenie, katastrze nieruchomości oraz metodach i technikach pozyskiwania tych informacji, również na podstawie danych satelitarnych. Są tu też zawarte aktualne informacje o kongresach, konferencjach, sympozjach dotyczących problematyki omawianej na łamach pisma oraz informacje o nowoczesnych instrumentach geodezyjnych i oprogramowaniu technologii geodezyjnej.
GEOGRAFIA W SZKOLE
Czasopismo dla nauczycieli geografii w gimnazjach oraz szkołach ponadgimnazjalnych, jak również nauczycieli przyrody w szkołach podstawowych. Zamieszcza m.in. informacje na temat najnowszych osiągnięć w dziedzinie nauk geograficznych, wiadomości o wydarzeniach politycznych, gospodarczych, społecznych – z Polski i ze świata, informacje o zjawiskach fizyczno-geograficznych. Artykuły merytoryczne wzbogacone są o materiały metodyczne, zawierające przykłady, jak wykorzystać zdobytą wiedzę na zajęciach lekcyjnych. Autorami artykułów są pracownicy naukowi wyższych uczelni oraz instytutów naukowych.
MURATOR
Najpopularniejszy poradnik o tematyce budowlanej. Od 20 lat pomaga Polakom w budowie ładnych, trwałych i zdrowych domów. W każdym numerze praktyczne porady i opis wybranych zagadnień związanych z budową, wykańczaniem i remontem domu.
PRZEGLĄD WŁÓKIENNICZY
Miesięcznik „Przegląd Włókienniczy – Włókno Odzież Skóra” jest ogólnopolskim czasopismem naukowo-technicznym, niezbędnym menedżerom, inżynierom, technikom i technologom zatrudnionym w przemyśle lekkim, pracownikom naukowym w instytutach naukowo-badawczych i na wyższych uczelniach związanych z tą dziedziną oraz studentom. Czasopismo obejmuje wszystkie sektory przemysłu lekkiego, skupiając się na prezentowaniu dorobku naukowego. Ponadto w każdym numerze można znaleźć branżowe aktualności: informacje o działalności firm przemysłu lekkiego, informacje o najważniejszych targach i konferencjach, rozmowy i opinie z przedstawicielami przemysłu i handlu, nowości technologiczne, tendencje w tekstyliach, odzieży i skórze.
WODOCIĄGI I KANALIZACJA
Miesięcznik dla branży wodno – ściekowej, przedsiębiorstw, projektantów, wykonawców. To czasopismo o specjalistycznym profilu dotyczącym: praktycznego projektowania urządzeń z uwzględnieniem aspektów naukowych i ekonomicznych, najnowszych polskich i zagranicznych osiągnięć naukowo-technicznych, najnowszych przepisów prawa branżowego wraz z ich interpretacją, zarządzania przedsiębiorstwami wodno-kanalizacyjnymi, eksploatacji obiektów gospodarki wodno-ściekowej, ekonomicznego prowadzenia inwestycji, informacji o sposobach finansowania inwestycji.
MÓJ OGRÓDEK
„Mój ogródek” skierowany jest do osób pragnących realizować swoje pasje poza miejskim zgiełkiem, wybierających życie w zgodzie z naturą i rytmem przyrody. Czasopismo jest odpowiedzią na potrzeby zarówno doświadczonych jak i początkujących ogrodników. Pierwsi znajdą w nim wiele inspiracji, ciekawostek i nowinek, które pozwolą nie tylko nadążyć za modą, przewidzieć nadchodzące trendy, ale pozostawią miejsce na wybór własnego, oryginalnego stylu. Dla młodszych adeptów tej wcale nie łatwej sztuki, „Mój Ogródek” to nowoczesny, przyjazny i uniwersalny poradnik, który będzie im towarzyszył na każdym etapie ogrodniczej przygody. W nim znajdą sprawdzone przez czytelników i wsparte ekspercką wiedzą tajniki uprawy, pielęgnacji i ochrony roślin. Nie ma znaczenia czy zdecydują się na ogród ozdobny, warzywny, ziołowy czy sad, znajdą tu odpowiedzi na każde pytanie. To czasopismo dla osób, które kochają naturę, chcą wiedzieć, jak dobrze uprawiać i co robić z zebranymi plonami.
BIBLIOTEKA W SZKOLE
„Biblioteka w szkole” Miesięcznik skierowany jest do nauczycieli bibliotekarzy, dyrektorów szkół, nauczycieli przedmiotów humanistycznych i bibliotekarzy bibliotek pedagogicznych oraz publicznych. Zawiera przede wszystkim materiały praktyczne m. in. porady ekspertów, scenariusze zajęć , porady prawne, opinie, dyskusje i informacje środowiskowe. Czasopismo ma za zadanie uczynić bibliotekę szkolną centrum szkoły. Misją miesięcznika jest propagowanie czytelnictwa a także cyfryzacja bibliotek.
ŚWIAT DRUKU
„„Świat DRUKU” - miesięcznik naukowo-techniczny, przeznaczony dla studiów graficznych, agencji reklamowych, właścicieli firm, kadry menedżerskiej, pracowników drukarń, oraz dostawców nowych technologii. Współpracuje z największymi krajowymi specjalistami w dziedzinie poligrafii.Każdy numer „Świata DRUKU” zawiera artykuły oraz informacje dotyczące różnych działów poligrafii. Poza najnowszymi wiadomościami związanymi z tematami przewodnimi danego wydania zawiera teksty dotyczące poszczególnych technologii poligraficznych, maszyn i urządzeń, materiałów. Są to artykuły techniczne, prezentacje wyników badań naukowych, prezentacje poszczególnych produktów, komentarze specjalistów, wywiady, relacje z wizyt w firmach i z imprez branżowych. Szczególny nacisk kładzie każdorazowo na tematy przewodnie -dotyczące procesów poligraficznych, np. offset czy fleksografia, obejmują one: technologie, maszyny, urządzenia, materiały, przygotowanie wstępne, obróbkę końcową.
- Kategoria: Biblioteka
"Gdy ktoś się zaczyta, |
Biblioteka w roku szkolnym 2022/2023jest czynna w następujących godzinach:poniedziałek 7:50–17:15 wtorek 7:50–17:05 środa 7:50–17:25 czwartek 7:50–17:15 piątek 7:50–16:35 |
Pracownicy biblioteki: mgr Izabela Raczek mgr Karolina Widuch |
Od 27 marca 2020 biblioteka szkolna posiada fanpage na Facebooku o nazwie
Biblioteka ZSBD Żywiec
Zapraszamy do odwiedzania i polubienia naszej strony!
ZAPRASZAMY!!!
CYFROWA BIBLIOTEKA NARODOWA - KOLEKCJA LEKTUR
Drodzy czytelnicy!
Biblioteka Narodowa w cyfrowej Bibliotece Narodowej polona.pl przygotowała kolekcje tematyczne zawierające lektury, zarówno obowiązkowe jak i uzupełniające, znajdujące się w domenie publicznej. Kolekcje dostępne są pod poniższymi linkami:
Lektury szkolne. Szkoły ponadpodstawowe:
https://polona.pl/collections/institutions/1/lektury-szkolne-czesc-2-szkoly-ponadpodstawowe,NTU0Njk1MzYwMjQ3Mzc0MTI0OQ/?sort=score%20desc
W obu kolekcjach znalazło się łącznie 212 publikacji, do których dostęp dla jest darmowy i nie wymaga logowania w serwisie. Wszystkie publikacje dostępne są online oraz do pobrania i wykorzystania na komputerach i urządzeniach mobilnych.Skorzystajcie! Serdecznie polecamy!
WYPOŻYCZALNIA
Biblioteka zawiera obecnie około 14 i pół tysiąca książek. Księgozbiór jest stale wzbogacany o nowe pozycje.
Prenumerujemy 9 czasopism. Posiadamy 129 kaset video, 121 płyt CD i DVD i 5 pendrive’ów.
Książki w wypożyczalni ułożone są zgodnie z wymogami Uniwersalnej Klasyfikacji Dziesiętnej (UKD). Poza lekturami każdy czytelnik znajdzie tu coś dla siebie.
Proponujemy książki z dziedziny beletrystyki, przygodowe, młodzieżowe, fantasy, historyczne, z historii sztuki, z poszczególnych dziedzin zawodowych, wojenne, psychologiczne, filozoficzne, i inne.
Mieści się tutaj także księgozbiór podręczny (słowniki, encyklopedie, leksykony).
W wypożyczalni znajduje się regulamin biblioteki, a także czasopisma i książki z pedagogiki (dydaktyka i metodyka). Tu znalazły też miejsce ważne dokumenty szkolne (Statut, Program Wychowawczy, Profilaktyczny, Program Rozwoju itd.)
Zbiory biblioteki zostały skomputeryzowane.
Uczniowie mogą korzystać z wolnego dostępu do półek oraz z kącika czytelniczego znajdującego się w pomieszczeniu.
CZASOPISMA
Przedstawiamy czasopisma aktualnie prenumerowane przez naszą bibliotekę szkolną. Zachęcamy wszystkich do zapoznania się z nimi.
DZIAŁKOWIEC
W każdym numerze czasopisma znajdziemy informacje na temat: roślin ozdobnych, roślin sadowniczych, warzyw, ziół, nawożenia i ochrony roślin. Doradzamy jak pomysłowo i funkcjonalnie urządzić ogród. Ponadto zawiera ono porady praktyczne dotyczące narzędzi i sprzętu ogrodniczego, nowości ogrodnicze, porady na temat zdrowia, zdrowego odżywiania i urody. Wysoką jakość czasopisma gwarantuje współpraca z wieloma ośrodkami naukowymi i ponad 300 specjalistami z różnych dziedzin ogrodnictwa i autorytetami naukowymi w swojej dziedzinie, a przy tym praktykami.
GEOGRAFIA W SZKOLE
Czasopismo dla nauczycieli geografii w gimnazjach oraz szkołach ponadgimnazjalnych, jak również nauczycieli przyrody w szkołach podstawowych. Zamieszcza m.in. informacje na temat najnowszych osiągnięć w dziedzinie nauk geograficznych, wiadomości o wydarzeniach politycznych, gospodarczych, społecznych – z Polski i ze świata, informacje o zjawiskach fizyczno-geograficznych. Artykuły merytoryczne wzbogacone są o materiały metodyczne, zawierające przykłady, jak wykorzystać zdobytą wiedzę na zajęciach lekcyjnych. Autorami artykułów są pracownicy naukowi wyższych uczelni oraz instytutów naukowych.
KURIER FRYZJERSKI
To najnowszy, polski magazyn branży fryzjerskiej i kosmetycznej na miarę XXI wieku, który jest odpowiedzią na przeciętność obecną w mediach prasowych. To poradnik dla osób szukających informacji i inspiracji z dziedziny fryzjerstwa. To także magazyn dla klientów salonów fryzjerskich, którzy mają możliwość zapoznania się ze światowymi tendencjami stylizacji, koloryzacji i pielęgnacji włosów. Na łamach magazynu zamieszczane są aktualne kolekcje światowych stylistów, techniki strzyżeń i koloryzacji, relacje z imprez targowych i szkoleń, wywiady oraz prezentacje firm działających w branży. Magazyn przedstawia też informacje o najnowszych produktach, trendach oraz podpowiada jak efektywnie i skutecznie zarządzać salonem fryzjerskim.
MURATOR
Najpopularniejszy poradnik o tematyce budowlanej. Od 20 lat pomaga Polakom w budowie ładnych, trwałych i zdrowych domów. W każdym numerze praktyczne porady i opis wybranych zagadnień związanych z budową, wykańczaniem i remontem domu.
PRZEGLĄD WŁÓKIENNICZY
Miesięcznik „Przegląd Włókienniczy – Włókno Odzież Skóra” jest ogólnopolskim czasopismem naukowo-technicznym, niezbędnym menedżerom, inżynierom, technikom i technologom zatrudnionym w przemyśle lekkim, pracownikom naukowym w instytutach naukowo-badawczych i na wyższych uczelniach związanych z tą dziedziną oraz studentom. Czasopismo obejmuje wszystkie sektory przemysłu lekkiego, skupiając się na prezentowaniu dorobku naukowego. Ponadto w każdym numerze można znaleźć branżowe aktualności: informacje o działalności firm przemysłu lekkiego, informacje o najważniejszych targach i konferencjach, rozmowy i opinie z przedstawicielami przemysłu i handlu, nowości technologiczne, tendencje w tekstyliach, odzieży i skórze.
WODOCIĄGI I KANALIZACJA
Miesięcznik dla branży wodno – ściekowej, przedsiębiorstw, projektantów, wykonawców. To czasopismo o specjalistycznym profilu dotyczącym: praktycznego projektowania urządzeń z uwzględnieniem aspektów naukowych i ekonomicznych, najnowszych polskich i zagranicznych osiągnięć naukowo-technicznych, najnowszych przepisów prawa branżowego wraz z ich interpretacją, zarządzania przedsiębiorstwami wodno-kanalizacyjnymi, eksploatacji obiektów gospodarki wodno-ściekowej, ekonomicznego prowadzenia inwestycji, informacji o sposobach finansowania inwestycji.
MÓJ OGRÓDEK
„Mój ogródek” skierowany jest do osób pragnących realizować swoje pasje poza miejskim zgiełkiem, wybierających życie w zgodzie z naturą i rytmem przyrody. Czasopismo jest odpowiedzią na potrzeby zarówno doświadczonych jak i początkujących ogrodników. Pierwsi znajdą w nim wiele inspiracji, ciekawostek i nowinek, które pozwolą nie tylko nadążyć za modą, przewidzieć nadchodzące trendy, ale pozostawią miejsce na wybór własnego, oryginalnego stylu. Dla młodszych adeptów tej wcale nie łatwej sztuki, „Mój Ogródek” to nowoczesny, przyjazny i uniwersalny poradnik, który będzie im towarzyszył na każdym etapie ogrodniczej przygody. W nim znajdą sprawdzone przez czytelników i wsparte ekspercką wiedzą tajniki uprawy, pielęgnacji i ochrony roślin. Nie ma znaczenia czy zdecydują się na ogród ozdobny, warzywny, ziołowy czy sad, znajdą tu odpowiedzi na każde pytanie. To czasopismo dla osób, które kochają naturę, chcą wiedzieć, jak dobrze uprawiać i co robić z zebranymi plonami.
BIBLIOTEKA W SZKOLE
„Biblioteka w szkole” Miesięcznik skierowany jest do nauczycieli bibliotekarzy, dyrektorów szkół, nauczycieli przedmiotów humanistycznych i bibliotekarzy bibliotek pedagogicznych oraz publicznych. Zawiera przede wszystkim materiały praktyczne m. in. porady ekspertów, scenariusze zajęć , porady prawne, opinie, dyskusje i informacje środowiskowe. Czasopismo ma za zadanie uczynić bibliotekę szkolną centrum szkoły. Misją miesięcznika jest propagowanie czytelnictwa a także cyfryzacja bibliotek.
ŚWIAT DRUKU
„Świat DRUKU” -miesięcznik naukowo-techniczny, przeznaczony dla studiów graficznych, agencji reklamowych, właścicieli firm, kadry menedżerskiej, pracowników drukarń, oraz dostawców nowych technologii. Współpracuje z największymi krajowymi specjalistami w dziedzinie poligrafii.Każdy numer „Świata DRUKU” zawiera artykuły oraz informacje dotyczące różnych działów poligrafii. Poza najnowszymi wiadomościami związanymi z tematami przewodnimi danego wydania zawiera teksty dotyczące poszczególnych technologii poligraficznych, maszyn i urządzeń, materiałów. Są to artykuły techniczne, prezentacje wyników badań naukowych, prezentacje poszczególnych produktów, komentarze specjalistów, wywiady, relacje z wizyt w firmach i z imprez branżowych. Szczególny nacisk kładzie każdorazowo na tematy przewodnie -dotyczące procesów poligraficznych, np. offset czy fleksografia, obejmują one: technologie, maszyny, urządzenia, materiały, przygotowanie wstępne, obróbkę końcową.
- Kategoria: Biblioteka